Γράφει ο γεωπόνος, Ηλίας Ντζάνης
Την Κυριακή, 10 Απριλίου, ο πολιτιστικός σύλλογος Παντάνασσας «Πυγμαίος ο Τριχώνιος» σε συνεργασία με το τοπικό κοινοτικό συμβούλιο και με τη βοήθεια κατοίκων του χωριού πραγματοποίησαν δενδροφύτευση σε παραλίμνια τοποθεσία με δενδρύλλια του είδους Σκλήθρο.
Σκοπός της δράσης αυτής είναι η αναγέννηση του μικρού δασυλλίου που υπήρχε παλιότερα στην ομώνυμη τοποθεσία του χωριού και που συνδέεται με ιστορικές μνήμες των δύσκολων χρόνων για τον τόπο μας.
Το Σκλήθρο (alnus glutinosa) είναι ένα υγρόφιλο φυλλοβόλο δένδρο ιδιαίτερης αισθητικής αξίας και χρήσης. Μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 20 και 25 μέτρα. Είναι από τα σπάνια δένδρα, που στις ρίζες του συμβιώνουν ακτινοβακτήρια, που δεσμεύουν το άζωτο της ατμόσφαιρας. Για το λόγο αυτό κρίνεται και ως δένδρο ιδιαίτερης οικολογικής σημασίας. Το ξύλο του έχει πολλαπλές χρήσεις από τη ζωγραφική μέχρι την ιδιαίτερη σε υδάτινο περιβάλλον στερέωση οικοδομικών κατασκευών. Επίσης στη βιβλιογραφία αναφέρονται φαρμακευτικές ιδιότητες τμημάτων του φυτού καθώς και χρήσεις στη βαφική.
Για το χωριό Παντάνασσα το δένδρο αυτό έχει ξεχωριστή ιστορική σημασία, γιατί κοντά στη λίμνη, υπήρχε μικρό, αλλά πυκνό, δασύλλιο με μεγάλα δένδρα Σκλήθρου, που, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, αποτελούσε καταφύγιο των κατοίκων κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας αλλά και κατά την σχετικά πρόσφατη περίοδο της Γερμανικής κατοχής.
Εκτός αυτού, για τους «αμόρφωτους περιβαλλοντικά» παλιούς κατοίκους του χωριού το δασύλλιο αυτό αποτελούσε και καταφύγιο για την τοπική άγρια πανίδα της παραλίμνιας ζώνης. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι παλιοί κάτοικοι του χωριού το θεωρούσαν μικρό παράδεισο, άβατο μάλιστα εθιμικά για όλους τους κυνηγούς του χωριού. Σήμερα?
Εδώ και αρκετά χρόνια και για λόγους που δεν είναι του παρόντος το πυκνό αυτό δασάκι του Σκλήθρου υλοτομήθηκε λαθραία και δυστυχώς από τον παλιό φυτικό πλούτο της ομώνυμης τοποθεσίας απέμειναν μόνο δύο δένδρα για να θυμίζουν το παρελθόν και τις ομορφιές του. Σημειώνουμε μάλιστα πως το είδος αυτό τείνει να εξαφανιστεί από όλη την παραλίμνια περιοχή της Τριχωνίδας.
Ο πολιτιστικός σύλλογος της Παντάνασσας τα δύο τελευταία χρόνια κατάφερε με τη συνεργασία του Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών, και συγκεκριμένα με την αμέριστη βοήθεια και συμπαράσταση του καθηγητή κ. Ζερβάκη όπως και με την οικονομική στήριξη του αντιπροέδρου του συλλόγου Ηλία Ντζάνη, να προμηθευτεί δενδρύλλια από τα θερμοκήπια του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, να τα μεγαλώσει και τελικά φέτος να τα φυτέψει στη τοποθεσία, που προϋπήρχε το παλιό δασύλλιο. Χωρίς φανφάρες και μεγαλοστομίες, σύλλογος και κοινοτικό συμβούλιο της Παντάνασσας με προέδρους τους κ.κ. Π. Τ. Ντέκα και Χ. Κ. Κουμάση αντίστοιχα, συνεργάστηκαν άψογα στην υλοποίηση της ιδέας για αναγέννηση του μικρού αυτού δασυλλίου, και ευελπιστούν να γίνει κόσμημα για όλους τους κατοίκους και επισκέπτες της περιοχής. Θα πρέπει ακόμη να τονιστεί η θετική και πράγματι συγκινητική ανταπόκριση των κατοίκων του χωριού, που συμμετείχαν ενεργά στις εργασίες της δενδροφύτευσης.
Τελικά μήπως οι μικρές τοπικές πολιτιστικές δράσεις έχουν μεγαλύτερη απήχηση στον απλό και πολύ κόσμο και είναι πιο αποτελεσματικές από τις δαπανηρές (και υστερόβουλα?) καθημερινά προβαλλόμενες περιβαλλοντο-στομίες?
Γιατί να μην γίνουν όχι μόνο κοινωνοί, αλλά και πρωταγωνιστές, στα πολιτιστικά και περιβαλλοντικά δρώμενα οι μικρές κοινωνίες της υπαίθρου, αυτές που τουλάχιστον έμειναν και δεν τις κατάπιε ο αστικός λαβύρινθος?
agriniopress.gr
