Πότε ο θάνατος γίνεται χαρά; Ποια είναι η έννοια του θανάτου στην ορθόδοξη Εκκλησία; Όταν γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, όσοι άνθρωποι ζουν θα γευθούν θάνατο; Για ποιο λόγο όταν πεθαίνει ο άνθρωπος στην ορθόδοξη Εκκλησία λέμε ότι κοιμήθηκε εν Κυρίω και δεν είναι νεκρός; Η λέξη «νεκροταφείο» ανήκει στην ορθόδοξη εκκλησία; Για ποιο λόγο θάβουμε τους ανθρώπους που πεθαίνουν και δεν τους καίμε; Που βρίσκονται σήμερα οι ψυχές των ανθρώπων που φεύγουν από αυτή τη ζωή; Πώς θα είναι τα σώματα των ανθρώπων μετά την Δευτέρα Παρουσία;

Στην ορθοδοξία υπάρχουν εκκλησιαστικές τελετές πολύ σημαντικές για τους κεκοιμημένους που ονομάζονται μνημόσυνα (η λέξη μνημόσυνο προέρχεται από την αρχαία λέξη μιμνήσκω, μιμνήσκομαι = θυμάμαι), που ουσιαστικά θυμόμαστε τα αγαπημένα μας πρόσωπα και παρακαλούμε τον Θεό για την ανάπαυση της ψυχής τους. Τα μνημόσυνα αυτά τελούνται τρεις μέρες μετά την κοίμηση, εννέα ημέρες, σαράντα ημέρες, τρεις μήνες, έξι μήνες και μετά την συμπλήρωση ενός έτους, τελείται μνημόσυνο κάθε χρόνο στην επέτειο της κοίμησής του.

Σύμφωνα με τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας μας, οι κεκοιμημένοι δεν έχουν πλέον περιθώρια μετανοίας, όπως έχουμε εμείς οι ζωντανοί και έτσι δεν μπορούν να καλυτερεύσουν τη θέση τους. Εμείς όμως μπορούμε να τους βοηθήσουμε και έχουμε χρέος να τους βοηθήσουμε. Όπως ανακουφίζουμε έναν συνάνθρωπό μας όταν του δίνουμε ελεημοσύνη ή ένα πιάτο φαγητό, την ίδια ανακούφιση προσφέρουμε στους κεκοιμημένους. Οι προσευχές μας ως ένδειξη της αγάπης μας, είναι η ελπίδα αναψυχής για εκείνους, διότι κάμπτουν το έλεος του Θεού.