Του Λίνου Υφαντή,

Οι Β΄Βαλκανικος πόλεμος έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση των συνόρων του νέου Ελληνικού κράτους. Διήρκησε μόλις έναν μήνα, από 29 Ιουνίου έως τις 31 Ιουλίου του 1913. Οι εχθροπραξίες έγιναν μεταξύ της Βουλγαρίας και των υπόλοιπων Βαλκανικών χωρων. Σε αυτές βαρύ φόρο αίματος έδωσε και η περιοχή μας σε έμψυχο δυναμικό. Μία από αυτές ήταν και του Ιωάννη Κέντρου.

Ο Ιωάννης Κέντρος γεννήθηκε το 1883 στο Αγρίνιο. Διετέλεσε δάσκαλος στην Κόνιτσα, όταν η Ήπειρος δεν είχε ακόμα απελευθερωθεί. Κατατάχθηκε στη μυστική υπηρεσία με το όνομα “Πανελλήνια Οργάνωση” το 1908, πρόεδρος της οποίας ήταν ο επίσης αγρινιώτης στρατηγός Παναγιώτης Δαγκλής. Ο Ιωάννης Κέντρος συμμετείχε στους Βαλκανικούς πολέμους και στις 4 Ιουλίου του 1913 συμμετείχε στην προέλαση του Ελληνικού Στρατού αρχικά στο κάτω Νευροκόπι Δράμας. Την επομένη στις 5 Ιουλίου ο Ελληνικός στρατός προέλασε προς στα χωριά Βλαδιμήροβο και Ρουσίνοβο, τα οποία βρίσκονται κοντά στα Σκόπια  στη σημερινή Δημοκρατία της “Βόρειας Μακεδονίας” σε απόσταση αναπνοής από τα σύνορα των βόρειων γειτόνων μας με τη Βουλγαρία. Η κατάληψη στο Βλαδιμήροβο και η μάχη που έδωσε στοίχησε τον βαρύ τραυματισμό του αγρινιώτη Ιωάννη Κέντρου, ο οποίος εξέπνευσε τέσσερις μέρες αργότερα, στις 9 Ιουλίου του 1913 κατά τη διάρκεια χειρουργείου που του έκαναν προκειμένου να του σώσουν τη ζωή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι λίγες μέρες στις 22-06-1913 νωρίτερα έπεσε στο πεδίο της μάχης  και ο αδελφός του Γεώργιος Κέντρος στη Δοϊράνη. Μαζί με το Γιώτη Αναστάσιο, τον Φωκίων Διαλέτη και τον Γιολδάση Νικόλαο που έπεσαν στη μάχη του Κιλκίς στις 19-21 Ιουνίου 1913 αλλά και ακόμα νωρίτερα με το Νικόλαο Παναγιώτου στις Σέρρες το 1907 συμπληρώνουν τον κατάλογο των Αγρινιωτών και των Αιτωλοακαρνάνων που έδωσαν τη ζωή τους στη μάχη εναντίον του Βουλγαρικού επεκτατισμού. Βέβαια η περίπτωση του Κέντρου είναι η μοναδική πεσόντα συντοπίτη μας στο σημερινό έδαφος της “Βόρειας Μακεδονίας” και έχει τη σημασία της για τη διαχείριση της σύγχρονης δημόσιας μνήμης, τη στιγμή που υπάρχει όλη αυτή η διαμάχη ως προς την ιστορία και το ζήτημα της Μακεδονίας με τους αλυτρωτικούς κύκλους των Βόρειων γειτόνων, οι οποίοι πολλές φορές παρουσιάζουν τους Έλληνες ως βίαιους και συνεργάτες των Τούρκων στο ιστορικό τους αφήγημα, κάτι που προφανώς δεν ισχύει. Άλλωστε από τη νοτιότερη περιοχή της Strumica, μετά τη συνθηκολόγηση, οι Έλληνες, όπως οι Τούρκοι και οι Εβραίοι που διέμεναν εκεί αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν.

Με πληροφορίες από:

Kyriaki Doykelli, Geschichte Makedoniens und Thrakiens von den Balkankriegen bis zum Ersten Weltkrieg. Inauguraldissertation zur Erlangung des akademischen Grades eines Doktors der Philosophie der Universitat Manheim. November 2008.

Θ. Γιαννακόπουλου, Λόφος Θυσίας στο Κιλκίς και Νικόλαος Κ. Γιολδάσης, http://www.epoxi.gr/scriptum162.htm

Αρχεία ΓΕΣ

http://pandektis.ekt.gr/pandektis/handle/10442/64577

http://documents-mk.blogspot.gr/2015/12/letters-by-greek-soldiers-about.html

https://makedonija.name/municipalities/berovo/vladimirovo

agrinionews.gr