Ο οικοδεσπότης έγινε συνεντευξιαζόμενος και η καλεσμένη ξεκίνησε τις ερωτήσεις – Μια μοναδική ραδιοφωνική συνέυρεση στο στούντιο του Ράδιο Αγρίνιο 102,2 κατά τη διάρκεια της εκπομπής »Όσα χωράει η δισκοθήκη» που παρουσιάζει ο Αγρινιώτης ερμηνευτής Ανδρέας Παπαδήμας.
Καλεσμένη στην εκπομπή του η δημοσιογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός Δήμητρα Νταγιάντα που δεν έχασε την ευκαιρία να αντιστρέψει τους ρόλους και να αλιεύσει μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη on air, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τραγουδιού του Ανδρέα Παπαδήμα και την συνεργασία του με την Λία Βίσση.
Κυκλοφόρησε πρόσφατα το δεύτερο τραγούδι σου με τίτλο »Μη με ρωτάς αν είναι έρωτας», το οποίο υπογράφει και πάλι η Λία Βίσση. Πές μας γι” αυτήν τη συνεργασία.
Μετά την κυκλοφορία του πρώτου μας τραγουδιού πριν από λίγους μήνες με τίτλο »Συνήθως», έχω τη μεγάλη χαρά να σας παρουσιάζω το δεύτερο δείγμα απ” αυτήν τη δουλειά που ετοιμάζουμε με την Λία Βίσση ως συνθέτρια και παραγωγό του δίσκου. Οι στίχοι και των δύο τραγουδιών ανήκουν στην Ελένη Ξένου, μια αγαπημένη συγγραφέας, δημοσιογράφος και στιχουργός από την Κύπρο. Το δεύτερο τραγούδι με τίτλο »Μη με ρωτάς αν είναι έρωτας» κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες και απ” ότι φαίνεται έχει ήδη κερδίσει θετικές εντυπώσεις.
Την Λία Βίσση την γνωρίζουμε όλοι σαν μια εξαιρετική ερμηνεύτρια και μουσικό. Πες μας όμως, πως είναι σαν άνθρωπος και ποια η μεταξύ σας προσωπική σχέση;
Κοίταξε…δεν μου αρέσουν εκείνες οι κλισέ απαντήσεις του τύπου: »Έχουμε μύά υπέροχη σχέση», »Αγαπιόμαστε πολύ» κλπ.. που λένε όλοι, αλλά τι να κάνω που πραγματικά ισχύει! Η συνεργασία μας δεν βασίστηκε σε οικονομικά κριτήρια. Άλλωστε δεν είναι ούτε της Λίας Βίσση, ούτε δικό μου κίνητρο ο οικονομικός παράγοντας για μια συνεργασία. Βασικά με κάνει να νιώθω ασφάλεια το γεγονός ότι κρατάει ψηλά τον πήχη και είναι απαιτητική. Όμως εκτός απ” το ότι είναι εξαιρετική στη δουλειά της, έχει κάποια χαρακτηριστικά που εκτιμώ και μου κερδίζουν την εμπιστοσύνη, όπως το να είναι απλή, προσγειωμένη και ειλικρινής. Είναι ο ίδιος άνθρωπος είτε σε κάποια σκηνή που εμφανίζεται, είτε στην αίθουσα του ωδείου ως δασκάλα μου, είτε στο στούντιο ηχογράφησης που δουλεύουμε, είτε στο σπίτι της όταν την συναντώ . Αυτό είναι που κάνει έναν καλλιτέχνη να ξεχωρίζει. Η αυθεντικότητά του. Και είναι ένα στοιχείο που λείπει από αυτόν το χώρο. Θεωρώ ότι είναι μεγάλο βάρος να πρέπει να παίζεις συνεχώς ψεύτικους ρόλους για λόγους μάρκετινγκ. Κάποια στιγμή, αυτή η διαδικασία σε αποσυντονίζει.
Ποιό είναι το εφόδιο που βοηθάει έναν καλλιτέχνη να προχωρήσει και να έχει διάρκεια σε αυτό που κάνει; Το ταλέντο ας πούμε, είναι βασικό;
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το κύριο χαρακτηριστικό που χρειάζεται, είναι η αγάπη για αυτό που κάνεις. Ότι κι αν είναι αυτό. Αν το αγαπάς, θα αφοσιωθείς, θα το υποστηρίξεις και θα το πετύχεις. Για μένα το ταλέντο είναι αυτό. Να είσαι συντονισμένος με αυτό που αγαπάς και να μην επιτρέπεις σε κανέναν και σε τίποτα να σε αποσυντονίσει. Εννοείται φυσικά ότι χρειάζονται και κάποια βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά, όπως τα στοιχειώδη εργαλεία, που σε αυτή την περίπτωση είναι η φωνή. Αυτά όμως τις περισσότερες φορές φτιάχνονται με δουλειά.
Οι περισσότεροι έχουμε στο μυαλό μας την μουσική και την τέχνη γενικότερα σαν μιά διαδικασία η οποία καλλιεργεί και εξελίσσει τον άνθρωπο. Είναι όντως έτσι τα πράγματα και για τους ανθρώπους που συμμετέχουν στον χώρο; Επειδή ακούγονται πολλά κατά καιρούς…
Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι από εμάς θέλουμε να διατηρούμε στο μυαλό μας την όμορφη πλευρά της τέχνης. Δυστυχώς ,όμως, η πραγματικότητα δεν είναι πάντα έτσι. Κρατώ κάποιες αντιστάσεις όταν επανειλημμένα η Λία Βίσση μου λέει: »Είσαι πολύ ρομαντικός!» σαν να μου προσάπτει κάτι αρνητικό, αλλά η αλήθεια είναι ότι σιγά-σιγά αρχίζει να ωριμάζει αυτό μέσα μου και να καταλαβαίνω τι εννοεί. Οι άνθρωποι συνηθίζουμε να εξιδανικεύουμε πρόσωπα, νομίζοντας ότι επειδή κάποιος πχ. συνθέτης γράφει ποιοτικές μελωδίες, πρέπει απαραίτητα να έχει και ποιότητα στον χαρακτήρα.
Με ποιους συνθέτες θα ήθελες να συνεργαστείς στο μέλλον;
Είναι αρκετοί αυτοί που θαυμάζω, αλλά θα σου πω τον πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό, τον Δημήτρη Παπαδημητρίου. Είναι από τις περιπτώσεις που είχα μυθοποιήσει όπως λέγαμε πριν, αλλά ευτυχώς εδώ συνάδει η εικόνα του καλλιτέχνη με την εικόνα του ανθρώπου που είχα φτιάξει. Και το λέω επειδή τον έχω γνωρίσει σε μια φάση δύσκολη που δεν είχε χρόνο, καθώς συναντηθήκαμε μετά από κάποια συναυλία του. Και ενώ είχε να συναντήσει και να μιλήσει με πολύ κόσμο που του το ζητούσαν, με αντιμετώπισε με σεβασμό διαθέτοντας αρκετό χρόνο για να συζητήσουμε για κρίσιμα θέματα που αφορούν στον χώρο της μουσικής. Και στη συνέχεια με γνώρισε στην Φωτεινή Δάρρα και με προσκάλεσε για φαγητό για να συνεχίσουμε τη συζήτησή μας. Το αναφέρω όλο αυτό με τη συναυλία, γιατί υπάρχουν άλλοι που τους προσεγγίζεις κάτω από πιο εύκολες για εκείνους συνθήκες και προβάλλουν μια συμπεριφορά σνόμπ και αδιάφορη.
Η »Δισκοθήκη» στην ραδιοφωνική σου εκπομπή χωράει πολλά; Ο δικός σου δίσκος πόσα τραγούδια θα χωρέσει τελικά;
Δεν ξέρουμε ακόμα ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα. Συζητάμε και για άλλα κομμάτια σε συνθέσεις της Λίας Βίσση, εκτός από τα δύο αυτά που έχουν κυκλοφορήσει και σκέφτομαι μήπως συμπεριλάμβανα και κάποια δικά μου κομμάτια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι είμαι αφοσιωμένος σε αυτήν τη παραγωγή και δουλεύω για το καλύτερο αποτέλεσμα, έχοντας την στήριξη αξιόλογων συντελεστών.
Εννοείς ότι γράφεις τραγούδια; Μουσική και στίχο; Πολυτάλαντος να πώ;
Θα ξαναπώ αυτό που είπα πριν, ότι δεν είναι θέμα ταλέντου, αλλά αγάπης γι’αυτό που κάνω. Το γράψιμο είναι μια διέξοδος και ένας τρόπος έκφρασης που προέκυψε κάποια στιγμή από εσωτερική ανάγκη και στη συνέχεια εξελίχθηκε. Απλά ανοίγει κάποια »δίοδος» που σε συνδέει με ανώτερες καταστάσεις κι εσύ καταγράφεις τα στοιχεία.
»Συνήθως» και »Μη με ρωτάς αν είναι έρωτας» λοιπόν… Δύο ιδιαίτεροι τίτλοι από τα δύο πρώτα σου τραγούδια…
Είναι δύο στίχοι της Ελένης Ξένου που αγάπησα από την πρώτη φορά που τους
διάβασα. Ίσως επειδή σε πολλά σημεία με περιγράφουν. Και έχουν και τα δύο μια συνοχή στο συναίσθημα και στον τρόπο έκφρασης. Δεν είναι τυχαίο που αυτά τα κομμάτια «ήρθαν και με βρήκαν» από την Κύπρο, ενώ δεν γράφτηκαν κατά παραγγελία. Το σύμπαν ξέρει τι κάνει.
Μου έκανε εντύπωση που επέλεξες για να ξεκινήσεις με το τραγούδι »Συνήθως», ένα (κατά την άποψή μου) καταπληκτικό τραγούδι, αλλά όμως που πρέπει να το ακούσεις αρκετές φορές για να το ανακαλύψεις και καθόλου εμπορικό. Με ποιο κριτήριο το επέλεξες;
Η αλήθεια είναι ότι το τραγούδι έχει πολλές »αναγνώσεις». Κάποιοι μου είπαν ότι την πρώτη φορά το άκουσαν έως και πέντε φορές. Αυτό συμβαίνει σε οτιδήποτε έχει βάθος, περιεχόμενο και είναι γραμμένο από την ψυχή και όχι για εντυπωσιασμό. Ήταν δική μου η απόφαση να συστηθώ στον κόσμο με αυτό το κομμάτι. Ίσως να μην απευθύνεται σε πολλούς, αλλά ξέρεις υπάρχουν και οι λιγότεροι που αναζητούν κι άλλα πράγματα εκτός απ” αυτά που πλασάρονται από τα ΜΜΕ. Και επειδή ανήκω κι εγώ μέσα σ” αυτούς σαν ακροατής, σκέφτηκα τι μου λείπει σαν άκουσμα από τα ραδιόφωνα κι έτσι το επέλεξα.
Ποια είναι η άποψή σου για τους τίτλους που διαχωρίζουν την μουσική σε ροκ, λαϊκά, έντεχνα, ποπ, κλπ. και πού κατατάσσεις εσύ τον εαυτό σου σαν καλλιτέχνη;
Κοίταξε… το ότι υπάρχουν διάφορα και διαφορετικά ακούσματα, ισχύει. Και κατά τα γνώμη μου είναι καλό αυτό. Δεν γίνεται να ακούμε όλοι τα ίδια πράγματα. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν έχουμε την ίδια κουλτούρα, δεν έχουμε ζήσει στην ίδια εποχή, δεν έχουμε τα ίδια βιώματα. Κι αυτό αφορά και τον στίχο επίσης. Άλλος ο τρόπος γραφής και το περιεχόμενο των δημοτικών τραγουδιών ας πούμε, στα οποία συναντάμε μια αθωότητα και μια απλότητα σε στίχους που αφορούν στον έρωτα και άλλη η σημερινή προσέγγιση. Υπάρχει επίσης η ποικιλία στον ήχο, στις ενορχηστρώσεις. Ένα τραγούδι μπορεί να ντυθεί με ηλεκτρονικούς ήχους, μπορεί και με φυσικά όργανα. Φυσικά δεν πρέπει να τα διαχωρίζουμε με σκοπό τη σύγκριση, αλλά με τις ανάγκες και το γούστο του καθενός. Το δικό μου κριτήριο έχει να κάνει με την προσέγγιση. Δηλαδή ακούω και παίζω και στην εκπομπή αρκετά πράγματα, διαφορετικά μεταξύ τους, όταν αντιλαμβάνομαι ότι είναι γραμμένα από την καρδιά των δημιουργών και όχι μεθοδευμένα για να προκαλέσουν. Τώρα, για το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σου… δεν κατατάσσω κάπου τον εαυτό μου. Θέλω μόνο να κάνω αξιοπρεπή βήματα με επιλογές που με αντιπροσωπεύουν.
Από ζωντανές εμφανίσεις, σε συναντάμε κάπου;
Προς το παρόν όχι, αφού οι προτάσεις που μου έγιναν δεν ανταποκρίνονταν στα δικά μου στάνταρς και αυτό δεν το λέω με υπεροψία. Απλά, εφόσον έχω ξεκινήσει με μια οργανωμένη και επαγγελματικά άρτια διαδικασία σε ότι αφορά στην παραγωγή των τραγουδιών, θέλω να κάνω εξίσου επιλεγμένες κινήσεις στις ζωντανές εμφανίσεις, που σημαίνει κατάλληλους χώρους, μέσα στους οποίους θα νιώθω άνετα και θα μου ταιριάζουν. Αυτό φυσικά έχει και το τίμημά του σε οικονομικό επίπεδο.
Σε ευχαριστώ για τη φιλοξενία στο ραδιόφωνο και για την όμορφη συζήτησή μας και σου εύχομαι καλή πορεία, με ό, τι αγαπάς και με ό, τι σε ολοκληρώνει σαν άνθρωπο.
Εγώ ευχαριστώ. Για αυτή την ώρα που πέρασα ευχάριστα συζητώντας μαζί σου και για την ουσιαστική προσέγγιση σου στην κουβέντα μας. Πάντα επιτυχίες στο Agrinioreport.com εύχομαι.
πηγή: http://agrinioreport.com
