Άλλη μια θεατρική παράσταση ανέβηκε χθες στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου στα πλαίσια του 7ου Μαθητικού Φεστιβάλ Θεάτρου. Ο λόγος για το “Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο” του Αλέκου Σακελάριου.

Περιττά για άλλη μια φορά τα λόγια για την άρτια απόδοση του έργου, για το πόσο επιμελή ήταν ο ήχος, η σκηνοθεσία, η σκηνογραφία και, πάνω από όλα, η ερμηνεία των παιδιών-ηθοποιών που συμμετείχαν.

Η αίθουσα του θεάτρου ήταν γεμάτη από κόσμο όλων των ηλικιών που έσπευσε να βρει μια θέση προκειμένου να θαυμάσει το ταλέντο των παιδιών-ηθοποιών. Το εν λόγω σχολείο είναι ένα από τα τέσσερα σχολεία που συμμετέχουν στο φετινό φεστιβάλ όντας εκτός του Δήμου Αγρινίου αλλά και της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.

Η υπόθεση του έργου αναφέρεται στον έρωτα που δημιουργείται μεταξύ ενός φτωχού, φιλότιμου καθηγητή, του Πάνου Φλωρά και μιας νεαρής πλούσιας, κακομαθημένης μαθήτριας της Λίζας Παπασταύρου. Από την αρχή κιόλας η υπόθεση μας μεταφέρει τις διαφορές της πλούσιας ζωής και της φτωχικής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διαφορά της αντιμετώπισης του φαγητού μεταξύ του καθηγητή και της μαθήτριας. Η μαθήτρια, παρά το πλουσιοπάροχο γεύμα της, το περιφρονεί και το δίνει στο σκύλο της, ενώ ο καθηγητής αρκείται σε ό,τι μπορεί να του προσφέρει η οικονομική του θέση, και λέεικαι ευχαριστώ.

Όλα αρχίζουν όταν ένας φιλόλογος αναζητεί δουλειά σε ένα σχολείο, όπου το πλείστον των μαθητριών είναι από πλούσια οικογένεια. Ο γυμνασιάρχης του σχολείου, αναφέρει στον φιλόλογο ότι δε θα τα καταφέρει στη θέση του, διότι είναι νεαρός και τα κακομαθημένα κορίτσια θα του πάρουν τον αέρα. Τελικά, ο Φλωράς, πείθει τον γυμνασιάρχη να τον πάρει δοκιμαστικά. Έτσι ο καθηγητής αρχίζει την παράδοση, αφού πρώτα τον παρουσίασε, ο γυμνασιάρχης.

Στην τάξη μέσα θα προσπαθήσει να διδάξει Όμηρο, σύντομα όμως θα διαπιστώσει ότι τα κορίτσια έρχονται περισσότερο για να κάνουν την πλάκα τους, χωρίς να υπολογίζουν τη μόρφωσή τους. Προσπαθούν όλες να πουν την πιο αστεία ατάκα ή, απλά, να πειράξουν τον καθηγητή τους. Οι πολλές διακοπές για ανούσιους λόγους από την Παπασταύρου τον εξοργίζει: τη σηκώνει όρθια και της λέει ό,τι πιστεύει για εκείνη και, γενικότερα, για αυτούς που έχουν λεφτά και δεν έχουν ανάγκη να δουλέψουν και τους συγκρίνει με τους φτωχούς μαθητές που είχε. Τους κάνει κοινώς ένα κήρυγμα περί ηθικής Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι μαθήτριες να νευριάσουν και να δράσουν με τον δικό τους τρόπο, έτσι η Παπασταύρου προτίθεται να βάλει τον πατέρα της να μιλήσει στον γυμνασιάρχη, για αυτόν τον Φλωρά.

Παρόλα αυτά η Παπασταύρου βρίσκει έτερο τρόπο, ώστε να απαλλαγούν από την παρουσία του. Καθώς εκείνος γευματίζει στην τάξη, μπαίνει η Παπασταύρου, δήθεν για να πάρει μια σοκολάτα και του την προσφέρει. Τότε αρχίζει και γίνεται πιο φιλική απέναντί του. Όταν θα προσπαθήσει εκείνη να του φτιάξει τη γραβάτα, εκείνος θα καταλάβει ότι τον πλησιάζει πονηρά και θα την χαστουκίσει. Η Παπασταύρου, παρερμηνεύει τα γεγονότα και βάζει τη μάνα της να τηλεφωνήσει στον γυμνασιάρχη, λέγοντας ότι ζαλίζεται ακόμα και άλλα τέτοια. Ο γυμνασιάρχης οργίζεται από το γεγονός, αλλά οι συνάδελφοι καθηγητές δε συμμερίζονται αυτήν την άποψη, και τάσσονται υπέρ του Φλωρά. Τελικά, ο Φλωράς, χάνει τη θέση του.

{youtube}qmeAhXRQaFg{/yotuube}

Ωστόσο, η Παπασταύρου, φιλοτιμείται και λέει την αλήθεια στη μητέρα της, ότι δηλαδή δεν τη χτύπησε τόσο πολύ όσο ισχυρίστηκε και ότι είναι κρίμα να χάσει τη δουλειά του ένας φτωχός άνθρωπος. Η Παπασταύρου θα βάλει τώρα τον πατέρα της να διορθώσει τα πράγματα. Ο πατέρας της, τάσσεται κι αυτός υπέρ του καθηγητή, λέγοντάς του, να γιάσει το χεράκι του. Εν τέλει ο καθηγητής ξαναπιάνει δουλειά. Από εκεί και έπειτα, οι καθηγητές όλοι θα ακολουθήσουν αυτή τη μέθοδο του χαστουκιού, που δεν προβλεπόταν σε ένα τέτοιο κολλέγιο, και τα πράγματα θα ηρεμήσουν αισθητά.

Σε μια εκδρομή που πραγματοποιεί το σχολείο, η Παπασταύρου, πιάνεται στα χέρια με μια συμμαθήτριά της, η οποία θέλει να κάνει φάρσα στον Φλωρά, διότι ισχυρίστηκε ότι έχει αισθήματα για εκείνον, ακούγοντάς το αυτό η Παπασταύρου θύμωσε, όμως ήταν η αλήθεια: στη συνέχεια, στην παράδοση, θα σηκωθεί η Παπασταύρου να απαγγείλει και να μεταφράσει τον περίφημο στίχο του Σοφοκλή:[i]

Ἔρως ἀνίκατε μάχαν, Ἔρως, ὃς ἐν κτήμασι πίπτεις,

ὃς ἐν μαλακαῖς παρειαῖς νεάνιδος ἐννυχεύεις,

φοιτᾷς δ᾽ ὑπερπόντιος ἔν τ᾽ ἀγρονόμοις αὐλαῖς· καί σ᾽ οὔτ᾽ ἀθανάτων φύξιμος οὐδεῖς

οὔθ᾽ ἁμερίων σέ γι᾽ ἀνθρώπων. ὁ δ᾽ ἔχων μέμηνεν.

σὺ καὶ δικαίων ἀδίκους φρένας παρασπᾷς ἐπὶ λώβᾳ

Κατόπιν θα βάλει τα κλάματα και θα σταματήσειτην απαγγελία, δείχνοντας ότι πλέον μπορεί και να μεταφράσει, αλλά και τονίζοντας ότι πλέον είναι ερωτευμένη. Το τέλος της χρονιάς, βρίσκει τη μαθήτρια να προβιβάζεται, κι αυτό χάριν του καθηγητή, που την ενέπνευσε. Στο τέλος, αφού δεν μπόρεσε να του πει τι νιώθει για αυτόν, τον σταματάει ο πατέρας της, που πήγαινε με το αμάξι, και του ζητά να έρθει μαζί τους, κι εκείνος δέχεται, η υπόθεση τελειώνει, ενώ οι υπόλοιπες μαθήτριες ακολουθούν το αμάξι, απαγγέλοντας τον παραπάνω στίχο του Σοφοκλή.

πηγή: http://agrinioreport.com