Γράφει ο Χρ. Κ. Χαλαζιάς
(διαβάζεται σε 5 λεπτά)
Δεν θυμάμαι, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, να έχω κάνει χρήση υπηρεσιών διανομής (delivery). Θα έλεγα όχι μόνο στα τρόφιμα αλλά και σε άλλα καταναλωτικά, μέσω e-shopping. Υπερβολικό, αλλά ισχύει. Παρά το γεγονός ότι ζώ στην Αθήνα, με όλες αυτές τις απαιτήσεις μετακίνησης. Πιθανόν, μία δυό φορές και πιο παλιά, προφανώς λόγω ανάγκης, και όταν ακόμα δεν ήταν τόσο ευρέως διαδεδομένη η παροχή τέτοιων υπηρεσιών με την εμφανή και επιβλητική παρουσία τόσων πολλών, κυρίως, στη συντριπτική τους πλειοψηφία δίκυκλων μηχανών.
Ακόμα και κατά την περίοδο των σκληρών lockdown προτιμούσα να μεταβαίνω με φυσική παρουσία να προμηθεύομαι αυτά που χρειαζόμουν.
Όταν έχεις τη δυνατότητα και το χρόνο να το κάνεις, κάντο. Για διάφορους λόγους!
Τι ακριβώς πετυχαίνουμε είτε βραχυπρόθεσμα είτε μακροπρόθεσμα, κάνοντας τις εν λόγω υπηρεσίες κανόνα της καθημερινότητάς μας; Είναι θέμα ανταγωνιστικών τιμών; Ευκολίας και Χρόνου; Ποιότητας προϊόντων; Σωστής επιλογής; Αποτελεί ζήτημα ατομικού συμφέροντος ή/και κοινωνικού; Και πόσο εύκολο είναι να αντικαταστήσουμε την εμπειρία της παρουσίας – έστω και αν πρόκειται για commodities – με τη συνήθεια του ποντικιού;
Όλα τα παραπάνω έχουν τη σημασία τους, αλλά προσωπικά, επηρεάζομαι περισσότερο από τους παρακάτω δύο (2) λόγους:
Πρώτον, αν κάνω κατάχρηση – π.χ. ακόμα και για τον καφέ, κτλ – των υπηρεσιών διανομής (delivery), τότε είμαι και ο κύριος ¨υπεύθυνος¨ για την υπερβολικά αλόγιστη ζήτηση στη σχετική αγορά υπηρεσιών. Γιατί όμως θα είναι αλόγιστη;
Αναπόφευκτα, είναι απόλυτα αναγκαίες οι υπηρεσίες ως ένα βαθμό και για ειδικές περιπτώσεις. Όταν για παράδειγμα, σε εύλογο χρόνο, θέλεις να εξυπηρετήσεις πολίτες της τρίτης ηλικίας, ή συμπολίτες που εργάζονται σε ευαίσθητα πόστα, ή κατοικούν σε σχετικά απομακρυσμένες περιοχές με δυσκολία καθημερινής πρόσβασης, ή έχουν αποδεδειγμένη αδυναμία μετάβασης, κτλ.. Από την άλλη, δέχομαι ότι αποτελεί, αρκετές φορές, σημαντική δίοδο για πρόσθετο και προσωρινό εισόδημα για νέους, που προσπαθούν να εξυπηρετήσουν τις βιοποριστικές τους ανάγκες, για παράδειγμα, ενόσω σπουδάζουν. Θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις. Όταν υπάρχει στο βάθος προοπτική. Σε κάθε περίπτωση και εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος του ουδέν μονιμότερου του προσωρινού.
Άλλο όμως αυτό, και άλλο να ¨θολώνουμε¨ τον εργασιακό ορίζοντα, ειδικά των νέων ανθρώπων. Αλλά και για τις μεγαλύτερες ηλικίες, δεν είναι αμελητέα η στρέβλωση στην αγορά εργασίας. Σε μια προσπάθεια να παραμείνουν όχι μόνο ενεργοί αλλά γιατί όχι, δημιουργικοί.
Η όποια δουλειά δεν είναι ντροπή, αλλά ντρέπομαι, όταν η χώρα μου προσφέρει τέτοιους εργασιακούς μονόδρομους και ¨εγκλωβίζει¨ ουσιαστικά το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι του εργασιακού της δυναμικού.
Είναι στόχος η τεχνική μείωση της ανεργίας, με οποιοδήποτε εργαλείο;
Πρέπει πάντα να επιδιώκεις τόσο για σένα όσο και για τους συνανθρώπους σου, δουλειές όσο το δυνατόν πιο αξιόλογες, χρήσιμες και αναγκαίες.
Πρέπει να αξίζει τον κόπο! Πρέπει να τους πείσουμε να προσπαθήσουν περισσότερο. Γιατί είναι σίγουρο ότι αξίζουν κάτι καλύτερο.
Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό της προστιθέμενης αξίας των εν λόγω υπηρεσιών το καρπώνονται οι αναλώσιμοι διανομείς και όχι οι πλατφόρμες. Οι οποίες, στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν έχουν σχέση επί της ουσίας ούτε με το ίδιο το προϊόν αλλά και ούτε και με την ίδια την υπηρεσία. Από τη μια, διαλαλούμε συνεχώς την άμεση διασύνδεση των πρωταγωνιστών της πραγματικής οικονομίας με τους καταναλωτές, χωρίς μεσάζοντες, και από την άλλη, πάλι σκάβουμε τον ίδιο λάκκο.
Αν ο πρώτος λόγος μου αφήνει κάποιο περιθώριο να χρησιμοποιώ, με ευκολία, έστω και σποραδικά τέτοιες υπηρεσίες, η σκέψη του δεύτερου μάλλον μου το αποκλείει.
Η Ελλάδα έχει κάνει εντυπωσιακές βελτιώσεις στις επιδόσεις της στην οδική ασφάλεια από το 2010 (-41%) αλλά έχουμε ακόμα πολύ δρόμο για να διανύσουμε !! Ειδικά για χρήστες μοτοσυκλετών !! Ο αριθμός των θανάτων και των σοβαρών τραυματισμών εξακολουθεί να είναι υψηλός. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Υπάρχει ασφυκτική πίεση στο να αποδοθούν οι υπηρεσίες διανομής στον ελάχιστο δυνατό χρόνο;
Χωρίς να υποστηρίζεται ανοιχτά (εντούτοις υπονοείται), ο χρόνος υλοποίησης της διανομής παίζει καθοριστικό ρόλο στη λειτουργία εν λόγω υπηρεσιών η οποία επηρεάζει την αξιολόγηση και την αποδοτικότητα των πλατφορμών.
Αν όμως αυτό το κριτήριο το εξετάσεις μέσα σε ένα οικονομικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από εκρηκτική και δυσανάλογη αύξηση της ζήτησης, σε συνδυασμό με τις ανεπαρκείς οδικές υποδομές των Ελληνικών πόλεων, την ελλιπή ασφάλεια των οχημάτων και τις ευνοϊκές κλιματολογικές συνθήκες για χρήση δίκυκλων μηχανών, αυτό σημαίνει ότι, πολύ εύκολα, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι δύσκολα θα υποχωρήσουμε από την υψηλή θέση κατάταξης που διατηρούμε δεκαετίες τώρα, αναφορικά στα τραγικά δυστυχήματα/ατυχήματα νέων ανθρώπων.
Πάντα υπάρχει μια μικρή πιθανότητα ατυχήματος με τη χρήση μιας δίκυκλης μηχανής. Κανείς δεν θα το αρνηθεί. Αυτή όμως η μικρή πιθανότητα, αθροιστικά, μετατρέπεται σε βεβαιότητα, αν υποθέσουμε τη μεγάλη πλέον συχνότητα των διανομών και τη διάρκεια σε βάθος χρόνου.
Αν το δούμε ως πρόβλημα που αφορά κυρίως πολύ νέους ανθρώπους, τότε πρόκειται για κοινωνική τραγωδία.
Είναι άραγε υποβαθμισμένο το ζήτημα από την Ελληνική πολιτεία, είτε εννοούμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα είτε την προσέγγιση των θεσμών της Γενικής Κυβέρνησης; Ή το έχουμε πάρει απόφαση ότι πρόκειται για ένα άλυτο πρόβλημα;
Τούτο με απασχολεί πολλές φορές. Πιθανόν να μην το μάθεις ποτέ. Αλλά για σκέψου. Η παραγγελία μου να γίνει αιτία σοβαρού τραυματισμού, το λιγότερο!
Οι νομοθετικές ρυθμίσεις που κάνουν ¨ορατούς¨ τους εργαζόμενους στις υπηρεσίες των διανομών, είναι προφανώς ευπρόσδεκτες και αναγκαίες. Διότι είναι γνωστό τι ακριβώς συμβαίνει μόλις καταλαγιάσει ο θόρυβος. Αλλά δεν φτάνουν για να αγγίξουν πραγματικά την προοπτική και τις επιθυμίες των ανθρώπων που αναζητούν ρόλο στην αγορά εργασίας.
Η περίοδος κορωνοϊού άλλαξε τις συνήθειές μας δραστικά. Υπήρξε καταλύτης για αποφάσεις μετασχηματισμών σε διάφορες δραστηριότητές μας. Η εξέλιξη της τεχνολογίας θα μετασχηματίσει και θα αλλάξει ριζικά, και μάλλον αρνητικά για τους διανομείς, το τοπίο στο περιβάλλον των υπηρεσιών διανομών.
Ο κόσμος των διανομών (delivery) είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, για το πώς ο καθένας από εμάς, με τη συμπεριφορά του, μπορεί να ¨διαμορφώσει¨ την ελπίδα και την προοπτική κυρίως νέων ανθρώπων.
Αποτελεί και δική μας ευθύνη, να λειτουργούμε έτσι ώστε να δημιουργούμε αξιοπρεπείς και αξιόλογες εναλλακτικές.
agrinionews.gr
