Tου Στέλιου Μερμίγκη*

Η λογική τού «άλλα λέω και άλλα κάνω» είναι γνωστή και υπηρετείται από πολλούς και σε διάφορους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Αρκετές πολιτικές δυνάμεις, για παράδειγμα, με περισσή ευκολία υπόσχονται προεκλογικά διάφορα αρεστά στην κοινή γνώμη, τα οποία σβήνονται μεμιάς την επομένη των εκλογών.

Παρόμοιες συμπεριφορές βέβαια θα συναντήσουμε και σε άλλους χώρους. Έτσι, η αντίληψη που συμπυκνώνεται στη ρήση «πνεύμα και ηθική» του αείμνηστου Αυλωνίτη συναντιέται πολύ συχνά σε ανθρώπους που η ζωή τους είναι στην αντίπερα όχθη από τα κηρύγματά τους, όπως λόγου χάρη διάφοροι ιερείς και «πνευματικοί» άνθρωποι. Άλλοι πάλι δημοσιολογούντες ζητούν μετ’ επιτάσεως θυσίες από την κοινωνική πλειοψηφία σε μια σειρά από θέματα όπως εργασία, αμοιβές, δικαιώματα, ενώ ο ιδιωτικός τους βίος βρίθει από πολυτέλειες και προκλητικές συμπεριφορές.

Διάφορους πάλι που ασχολούνται με τα κοινά, π.χ. συνδικαλιστές, θα τους δούμε από τη μια να υιοθετούν διάφορα «αγωνιστικά πλαίσια», αλλά από την άλλη να απέχουν από κάθε μορφή διεκδίκησης η οποία έχει κάποιο κόστος γι’ αυτούς. Όλα τα προηγούμενα δυστυχώς έχουν καταγραφεί στο συλλογικό υποσυνείδητο με αποτέλεσμα να γίνονται αποδεκτά με μια δόση μοιρολατρίας, ακόμη και ζήλιας που δεν είμαστε όλοι εμείς στη θέση των παραπάνω προνομιούχων.

Εντάξει λοιπόν, αυτούς τους «παπατζήδες» τους έχουμε βάλει σε περίοπτη θέση στη ζωή μας και τους καμαρώνουμε. Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι που συμπληρώνουν το φρικτό αυτό παζλ. Πιο ευέλικτοι, πιο πονηροί, λιγότερο ωμοί. Είναι όλοι εκείνοι που με την επαγγελματική τους και επιστημονική τους ιδιότητα, αφού κατάφεραν να σιτίζονται από τον δημόσιο κορβανά, άλλα θα πουν σε «δημόσια φόρα» για να μη θίξουν τη βολή τους και τα προνόμιά τους και τα ακριβώς αντίθετα θα πράξουν όταν βρεθούν σε ιδιωτικές συζητήσεις.

Ας φανταστούμε λοιπόν έναν επιστήμονα επαγγελματία υγείας με θέση ευθύνης σε κάποιο νοσοκομείο να πλέκει το εγκώμιο των εμβολίων με δημόσιο τρόπο, π.χ. άρθρα, δηλώσεις, συνεντεύξεις, και την ίδια στιγμή ιδιωτικά να αναμασά όλες τις απίθανες θεωρίες που αμφισβητούν τόσο τη σοβαρότητα της νόσου Covid-19 όσο και τη χρησιμότητα των εμβολίων και φυσικά να αρνείται να εμβολιαστεί ή ακόμη χειρότερα να «στήνει» τον εμβολιασμό του προκειμένου να εξασφαλίσει το περιβόητο πιστοποιητικό. Η αξιοπιστία λοιπόν, ακόμη και του επιστημονικού λόγου, με όλες αυτές τις παραπάνω αντιφατικές συμπεριφορές πλήττεται ανεπανόρθωτα.

Όμως η έλλειψη αξιοπιστίας που συναντάμε όλο και πιο έντονα από διάφορους θεσμούς ή δομές, δηλαδή από ανθρώπους που έχουν θέσεις ευθύνης σ’ αυτούς, πολύ φοβάμαι ότι αντί να δημιουργήσει προϋποθέσεις χειραφέτησης και αποδέσμευσης από τις παραπάνω λογικές μάλλον θα αποτελέσει λίπασμα για καθετί ανορθολογικό, φοβικό, παραληρηματικό, άρα εν τέλει χειραγωγούμενο από διάφορους αετονύχηδες εκμεταλλευτές.

Ας απομονώσουμε λοιπόν όλους τους «παπατζήδες» από τη ζωή μας και ας αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες της εποχής μας προκειμένου να ζήσουμε αλλιώς και όχι απλώς να επιβιώνουμε.

* Φαρμακοποιός στο Γενικό Νοσοκομείο Αγρινίου, δημοτικός σύμβουλος – «Ανυπότακτο Αγρίνιο»

agrinionews.gr