Γράφει ο Χρ. Κ. Χαλαζιάς
Δύσκολο να συγκρίνεις διαφορετικές περιόδους μέσα στο χρόνο, αν δεν τις ζεις. Να έχεις δηλαδή τη δυνατότητα να κατέχεις από πρώτο χέρι όλα τα απαραίτητα δεδομένα ώστε να εξάγεις αξιόπιστα συμπεράσματα.
Μπορούμε όμως να ισχυριστούμε τούτο για το σημερινό επίπεδο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στη χώρα μας;
Χωρίς να γνωρίζουμε σε όλη την λεπτομέρειά του, για το πώς λειτουργεί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στη χώρα μας, μπορούμε να οδηγηθούμε – με όλα αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας -στο συμπέρασμα ότι μάλλον βιώνουμε τη χείριστη περίοδό του;
Δεν είναι μόνο ησυνεχής κατηφόρα της χώρας μας στη λίστα της Uefa, που συνήθως αντανακλά κατά κάποιο τρόπο την ποιότητά του, καθώς επίσης και η απροσδόκητη δυσκολία να προκριθούν οι ελληνικές ομάδες έναντι ομάδων που στο παρελθόν ούτε καν τις ¨έβλεπαν¨.
Είναι πλέον τόσο χαμηλή η κατάταξη, που ακόμα και αν πέσει σε χαμηλότερη, δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Αλλά αυτά είναι απλώς τα αποτελέσματα και οι κορυφές του παγόβουνου.
Ζούμε σε μια περίοδο, όπου το διεθνές ποδόσφαιρο εν γένει είναι πανίσχυρο και επιδραστικό. Οι άμεσες και έμμεσες επιρροές του ποδοσφαίρου είναι καθηλωτικές και διαπερνούν κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα. Ειδικότερα, ο κόσμος του διεθνούς επαγγελματικού ποδοσφαίρου μετατρέπεται σε έναν συναρπαστικό πόλο έλξης, γύρω από τον οποίο δημιουργούνται και παράγονται, πέραν του ίδιου του προϊόντος του θεάματος, χιλιάδες άλλες εμπορικές δραστηριότητες, υπηρεσίες και υποδομές υψηλής ποιότητας. Δεν είναι λίγες οι χώρες που έχουν συνδέσει τις δραστηριότητες του ποδοσφαίρου τους με συντελεστές του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος τους.
Και εδώ βρίσκεται και το παράδοξο στο Ελληνικό ποδόσφαιρο.
Θεωρητικά, θα ανέμενε κανείς, ότι τα πράγματα στη χώρα μας θα είχαν οργανωθεί τα τελευταία χρόνια έτσι ώστε να ακολουθούν τις παγκόσμιες ή ευρωπαϊκές τάσεις. Δηλαδή, με απλά λόγια, όχι μόνο να αναπτυχθεί το προϊόν αυτό καθ΄ αυτό αλλά και να αξιοποιηθούν όλες εκείνες οι θετικές εξωτερικότητες στο ευρύτερο οικοσύστημα που δημιουργείται. Αλλά δυστυχώς, φαίνεται ότι τα πράγματα έχουν λάβει άλλη, μάλλον αντίθετη, τροπή.
Αρκετοί λόγοι, είτε σε μικρό είτε σε μεγάλο βαθμό συντελούν στην ανυποληψία του Ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρουπροκαλώντας έτσι μεγάλη απογοήτευση στη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και φιλάθλων.
Από την έλλειψη προϋπολογισμών έως τα παρωχημένα πλέον γήπεδα και εγκαταστάσεις. Από τον αλόγιστο οπαδισμό έως την πανταχού παρούσα αίσθηση δυσπιστίας σε οτιδήποτε συμβαίνει,αποφασίζεται ή γράφεται. Και κυρίως αναφορικά στην ικανότητα να εφαρμοστούν ισότιμα οι κανόνες του όμορφου παιχνιδιού. Από την περιορισμένη αλληλεπίδραση και ανταγωνισμό με το ποιοτικό Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, πολλές φορές και ως απομόνωση, έως την ισχνή αγοραστική δύναμη και την αδυναμία του να επηρεάσει. Από την αδιαφορία ξένων και αξιόλογων παικτών να δοκιμάσουν την τύχη τους στη χώρα μας έως την ανυπαρξία παραγωγής νέων ταλέντων.
Πως φτάσαμε έως εδώ;
Μπορούμε άραγε να ισχυριστούμε ότι τα ¨γενεσιουργά¨ αίτια των παραπάνω λόγων απορρέουν από δύο διαχρονικά φαινόμενα, τα οποία πολλές φορές τροφοδοτούν ως συγκοινωνούντα δοχεία το ένα το άλλο ; α) Τον ¨εναγκαλισμό¨ και εμπλοκή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου με την κεντρική Πολιτική σκηνή καθώς επίσης β) τη στρεβλή αντίληψη περί της ιδιοκτησίας των ομάδων;
Όπως και στις περισσότερες κοινωνικοοικονομικές δραστηριότητες στη χώρα μας, έτσι και η συγκρότηση του ποδοσφαίρου στη χώρα μας παρασύρθηκε από τη δίνη του αποφάσεων του υπερσυγκεντρωτισμού,θα έλεγε κανείς από τη δεκαετία του ’50. Να στηριχθούν με οποιοδήποτε τρόπο και ανεξαρτήτου κόστους τα συμφέροντα που δραστηριοποιούνται στο μητροπολιτικό κέντρο των Αθηνών και κοντά και γύρω από αυτό.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ασύμμετρη μεγέθυνση των γνωστών ομάδων του κέντρου εις βάρος των ομάδων της περιφέρειας, οι οποίες και καρπώθηκαν πόρους, δύναμη και κόσμο που ούτως ή άλλως δεν τους ανήκαν.
Και εδώ έρχεται η ευθύνη των φιλάθλων. Που όχι μόνο δεν είναι αμελητέα αλλά είναι ίσως ο πιο κρίσιμος παράγοντας στο τι τελικά ποδόσφαιρο θέλουμε να έχουμε.
Για παράδειγμα, εγώ ως Μεσολογγίτης και Αιτωλοακαρνάνας, τι σχέση μπορώ να έχω με την ΑΕΚ του σήμερα; Το ίδιο και ένας/μία Αγρινιώτης/τισσα με τον Ολυμπιακό ή ένας/μία Ναυπακτιώτης/τισσα με τον Παναθηναϊκό; Ισχύουν οι ίδιοι, κυρίως συναισθηματικοί ή/και καταγωγής, λόγοι, όπως στο παρελθόν; Δηλαδή,αντικατοπτρίζονται πατρίδες,παραδόσεις, αναμνήσεις, και συνήθειες; Μήπως για όλα αυτά δεν έχουμε στη διάθεσή μας πλείστους άλλους τρόπους και ενέργειες για να διατηρήσουμε την κουλτούρα μας ζωντανή στο πέρασμα του χρόνου; Αλλά, μήπως τελικά εμμένουμε στις ίδιες εναλλακτικές, άσκοπα δε, για λόγους διαφοροποίησης και ανταγωνισμού μεταξύ μας;
Οι τόποι που μεγαλώσαμε και ζούμε την καθημερινότητά μας δεν πρέπει να μας επηρεάζουν πλέον, όλο και περισσότερο;Δεν είναι ισχυρότερος ο λόγος της εντοπιότητας; Και αν όχι, γιατί;
Τι διαφορετικό ισχύει στον υπόλοιπο κόσμο; Τι διαφορετικό νιώθει ο κάτοικος τουΡέξαμ στην Αγγλία ο οποίος δεν διανοείται να είναι οπαδός ή φίλαθλος ομάδας από το κοντινό Λίβερπουλ ή Μάντσεστερ; Ή ο κάτοικοςτου Ινγκολσταντ στη Γερμανία, ο οποίος θα απορήσει στην ερώτηση, γιατί δεν υποστηρίζει την Μπάγερν; Από το Κάντιθ και Αλικάντε της Ισπανίας έως το Κροτόνε και το Μπάρι της Ιταλίας και μέχρι τη Λουλέα της Σουηδίας, η ίδια κοινή λογική!
Ζήσαμε και ζούμε ως φίλαθλοι μια άβολη πραγματικότητα που δεν μας οδήγησε πουθενά.Σπαταλήσαμε χρόνο, χρήμα και κόπο, για να υποστηρίξουμε ομάδες και ιδιοκτήτες που σταδιακά έγιναν ξένες και ξένοι προς την ιδιοσυγκρασία μας, δεκαετίες τώρα. Και που αμέτρητες φορές, οι επιδιωκόμενοι και πολλές φορές παρασκηνιακοί στόχοι τους έρχονταν σε σύγκρουση με την αρχές και αξίες του ποδοσφαίρου και εν γένει του αθλητισμού.
Η Αιτωλοακαρνανία είναι τόπος με πλούσιααρχαία και νεότερη ιστορία αλλά και διψασμένο ποδοσφαιρικό φίλαθλο δυναμικό. Είναι αρκετά εύκολο να βρεθεί ένας καλός παρονομαστής για όλες τις πόλεις της περιοχής μας πάνω στον οποίο μπορεί να ¨χτιστεί¨ μια υγιής επαγγελματική ποδοσφαιρική ομάδα που θα εκφράζει πραγματικά και θα στηρίζεται από την πλειονότητα των κατοίκων του Νομού, αποτελώντας σταδιακά το ποδοσφαιρικό σημείο αναφοράς της, πολλές φορές και χωρίς την πίεση για επιτυχίες και τρόπαια. Έτσι όπως πολύ ωραία και όμορφα συμβαίνει στις περισσότερεςΕυρωπαϊκές επαρχίες και περιφέρειες.
Άλλωστε, έτσι μόνο υπάρχεις ως φίλαθλος και οπαδός!
agrinionews.gr
