Του Λίνου Υφαντή,
Τα τάγματα Ασφαλείας ήταν στενοί συνεργάτες των Γερμανών στην Κατοχή. Στο Αγρίνιο ενεπλάκησαν με την εκτέλεση των 120, της Μαρίας Δημάδη και με άλλες βιαιότητες. Πολλοί θα περίμεναν ότι μετά την κατοχή θα συλλαμβάνονταν και θα δικάζονταν. Αντί αυτού, πρώην μέλη αυτών συνέχισαν τη δράση τους όχι μακριά από το Αγρίνιο αλλά στο γειτονικό Καρπενήσι.
Μερικοί από αυτούς καταμαρτυρώνται ότι συμμετείχαν σε ομάδα ατάκτων προερχόμενη από την Αιτωλοακαρνανία που αριθμούσε 250 ενόπλους, οι οποίοι συμμετείχαν σε βιαιότητες στο Καρπενήσι αρχές του 1947. Μάλιστα σύμφωνα με την εφημερίδα “Το Βήμα” στο φύλλο της 16-1-1947 διέπρατταν κάθε είδους αυθαιρεσίες.” Ξυλοκόπησαν στο Καρπενήσι ακόμα και εθνικόφρονες, κούρεψαν γυναίκες εξορίστων που τελούσαν υπό την προστασίαν της αστυνομίας και διά μάχαιρας εχάραξαν εις το μέτωπον το γράμμα Χ. Τέτοια ήταν η διαγωγή των ώστε να προκαλέσουν την δυσανασχέτησιν και οργήν ακόμα και των ανδρών του Τάγματος τακτικού στρατού και παρ’ ολίγον να επήρχετο σύγκρουσις“.
Ανεξάρτητα από τη δράση των ατάκτων ομάδων, ο ίδιος ο διοικητής των Ταγμάτων Ασφαλείας Αγρινίου Τολιόπουλος τοποθετήθηκε από τις αρχές του 1946 ως τα μέσα του 1947 διοικητής της φρουράς Καρπενησίου. Σε αυτόν ο Γεώργιος Μπουρδάρας (1883-1959), υπουργός Τηλεπικοινωνιών στη μεταπολεμική κυβέρνηση Σοφούλη και υπουργός Συγκοινωνιών στην κυβέρνηση Πλαστήρα (1951-2), σε σειρά επιστολών του που δημοσίευσε το Βήμα καταμαρτυρεί βιαιότητες που διέπραξε στη δεύτερη επιστολή του (29 Αυγούστου 1946):
“Εκατονταμελής Συμμορία Βασιλικών με επικεφαλής τον ταγματάρχην των ταγμάτων ασφαλείας Αγρινίου Τολιόπουλον συνοδευόμενη και προστατευόμενη από εκατον περίπου χωροφύλακας εισέβαλε εις τους δήμους Κτημενίων και Δολόπων διαπράξασα όργια τρόμου, δείρασα ανηλεώς διαφόρους δημοκρατικούς φίλους του κ. Καφαντάρη πολίτας… και συγκροτήσασα Συλλόγους Βασιλοφρόνων, εγκαταστήσασα φυλάκια ελέγχου και πλείστα άλλα. Ετέρα συμμορία περιήλθε τα χωρία του δήμου Αρακυνθίων τρομοκρατήσασα δι’ απειλών και ξυλοδαρμού τους δημοκρατικούς χωρικούς…”
Σε συνεργάτες του Τολιόπουλου χρεώνεται και η δολοφονία 11 Καρπενησιωτών μεταξύ αυτών δάσκαλοι, ανάπηροι πολέμου από το μέτωπο της Αλβανίας, φοιτητές και νέοι, στις 4 Ιουλίου 1947.
Όλες αυτές οι πράξεις προκάλεσαν την οργή όχι μόνο αριστερών αλλά και κυβερνητικών, νικητών δηλαδή του εμφυλίου όπως βλέπετε στις μαρτυρίες. Τα γεγονότα αυτά αναδεικνύονταν είτε από κυβερνητικές εφημερίδες της εποχής είτε από Υπουργούς Κυβερνήσεων. Οι περιπτώσεις αυτές καταδεικνύουν ότι σε πολλές περιπτώσεις μόνο δικαιοσύνη δεν υπήρξε έναντι συνεργατών της Κατοχής μετά την απελευθέρωση.
Με πληροφορίες από:
«Η βία του εμφυλίου. Το κράτος και η λευκή τρομοκρατία στην Ευρυτανία», σ.287-302. Στο Σακκάς, Ι. και Κλεομ. Κουτσούκης (επιμ.), Πτυχές του Εμφυλίου Πολέμου, 1946-49. Αθήνα: Φιλίστωρ, 2001.
agrinionews.gr
