Ανοιχτή επιστολή του εκπαιδευτικού Δημήτρη Κουτσονίκα προς τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ, Κοσμά.

Σεβασμιότατε

Η πόλη του Αγρινίου βοά για έναν βασανισμό πολλών ετών αλλά εσείς αρκεστήκατε σε μια ανακοίνωση λίγων γραμμών.

Η πόλη την οποία ποιμαίνετε στέκει άναυδη τόσο για το μέγεθος της φερόμενης κακουργίας όσο και για την θορυβώδη σιωπή σας. Δεν υπαγορεύσατε στον γραμματέα σας ούτε ένα «συμπάσχουμε», ένα «είμαστε δίπλα σας» ή ένα ελάχιστο «κατανοούμε».

Για το επεισόδιο με το βιτριόλι στους μητροπολίτες εκφράσατε συμπάθεια αλλά για το «βιτριόλι» που κατέκαιγε σώματα και ψυχές για χρόνια δεν είχατε κάτι να πείτε;

Αλλά αναρωτιέμαι , αν δεν εκφράσετε εσείς την στοργή σας τότε ποιο το βάρος της ποιμαντορικής σας ράβδου και ποιο το βάρος των βημάτων σας μπροστά στο Θυσιαστήριο; Οι πληγές του Χριστού που κάθε τόσο ατενίζετε δε σας θύμισαν τις πληγές των δυο κοριτσιών; Πως είναι δυνατόν να μην κάνατε τον συνειρμό;

Δε φέρετε βασιλικό αξίωμα ή τήβεννο δικαστή γι’ αυτό και δε σας γράφω για δικαιοσύνη, σας γράφω για το βασικότερο των χαρακτηριστικών ενός πνευματικού πατέρα. Την άνευ όρων έκφραση αγάπης. Ποιο άραγε το σκεπτικό σας; Δε μπορώ καν να εικάσω τη συλλογιστική σας αυτή που σας έφερε να προβείτε σε μια ανακοίνωση υπηρεσιακής δεοντολογίας, ανακοίνωση που ανάγει την υπόθεση στη σφαίρα της διοικητικής μέριμνας και μόνο. «…ο ιερέας τίθεται σε διαθεσιμότητα επ’ αόριστον.» Πιθανή εξήγηση ο φόβος. Φόβος όχι για όσα έγιναν αλλά γι’ αυτά που ίσως δεν έγιναν απ’ την πλευρά σας (;) Τόσα χρόνια το προφέρετε : «Ει ο Θεός μεθ’ ημών ουδείς καθ’ υμών». Δεν καταλάβατε ότι ο Θεός δε λειτουργεί με βάση το πρωτόκολλο; Και προπαντός, ότι ακούει προθέσεις κι όχι ευχές;

Στο Μεσολόγγι είδα μια μέρα τεράστιους φοίνικες που τους είχαν καταφάει βακτήρια και δέντρα πολλών μέτρων είχαν καταντήσει ερείπια. Το μεγάλο ύψος δεν εγγυάται και δύναμη Σεβασμιότατε. Οι ρίζες μετράνε γιατί βρίσκουν το νερό και δροσίζουν όλο το δέντρο. Αλλά όταν οι ρίζες ποτίζουν και τα ζιζάνια και παραμελούν το δέντρο στο τέλος χάνονται κι αυτές.

Επιτρέψτε σε μένα έναν συνειρμό αφού εσείς δεν είχατε κάποιον. «Επ’ αόριστον». Όπως «επ’ αόριστον» θα υπάρχει η μνήμη στο μυαλό και στην ψυχή των δυο κοριτσιών. «Επ’ αόριστον».

Και επειδή σαν φιλόλογος μπαίνω στον πειρασμό θα ‘θελα να καταθέσω εναλλακτικές εκφράσεις. Θα μπορούσατε να συμπεριλάβετε τις φράσεις: «…σε αόριστο χρόνο…» μιας και μόνο εκεί μπορούμε να προσμένουμε την απολογία σας για τα όσα ξέρατε και δεν κραυγάσατε ή για τα όσα δεν ξέρατε γιατί δεν θέλατε να ξέρετε. Ή να σας παραθέσω –και συγχωρέστε το θράσος ενός λαϊκού – το απόσπασμα: «…ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθατε πρός με».

Πόσο παχείς άραγε οι τοίχοι της μητροπολιτικής σας κατοικίας ώστε κανένας ήχος, φήμη ή χειρότερα, κραυγή να μη μπορεί να διαταράξει τη γαλήνη σας; Λαθεύω σε όλα αυτά; Εξηγήστε λοιπόν στο ποίμνιο σας τι συνέβη, μην προσπερνάτε με μια διοικητική ανακοίνωση.

Τα δικά σας χέρια οφείλουν το παρηγορητικό χάδι σε κάθε κουρασμένο, πονεμένο και καταδικασμένο από την ανθρώπινη «λογική» των πραγμάτων. Το σχήμα που φέρετε είναι μαύρου χρώματος για να εξασφαλίζει ότι πενθείτε μαζί με τους πενθούντες, υποφέρετε με τους υποφέροντες. Δεν είναι γκρίζο για να σας δίνει το δικαίωμα να έχετε δράση υποτονική, στάση διπλωματική, εν τέλει στάση σιωπής. Άλλωστε: «Όφελον ψυχρός ης ή ζεστός. Ούτως ότι χλιαρός ει, και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου».

Σεβασμιότατε, τώρα τι θα πράξετε; Παρήλθε ο χρόνος. Πέρασαν χρόνια και η γενναία κίνηση των δυο κοριτσιών έχει τώρα στενέψει τα όρια.

Ο χρόνος δεν γυρνά πίσω και καμιά φορά οι άνθρωποι δεν ξεχνούν.

Μπορείτε να κρυφτείτε βέβαια πίσω από το αξίωμα σας και πίσω από τους ακολούθους σας, πίσω από τη δύναμη ενός δοκιμασμένου πολύχρονου συστήματος εξουσίας ή να προχωρήσετε σε μια δημόσια συγγνώμη ή μια εξήγηση για όλα αυτά. Είστε άλλωστε αυτός που φέρει την ευθύνη για τον έλεγχο των ιερέων.

Σας δόθηκε λόγος δημοσίως και εξουσία πάνω σε ανθρώπους, οφείλατε να είστε τα πόδια του ανάπηρου , τα μάτια του τυφλού, η δροσιά του αρρώστου . Θα εκπλαγώ αν εσείς επιλέξατε να τυλίξετε στο σκοτάδι αυτόν που φέρεται να «μαχαίρωνε παιδιά» πάνω στο χαμόγελο τους.

Βρείτε κάτι να πείτε λοιπόν Σεβασμιότατε. Ό,τι δεν πείτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σας…

Κουτσονίκας Δημήτρης, εκπαιδευτικός.

agrinionews.gr