Άγιος Χριστόφορος
Παλιά, πολύ παλιά, στην Ανατολή, ζούσε μια βάρβαρη φυλή. Μια φυλή με άγριους ανθρώπους. Ένας από αυτούς ήταν ο Ρέπροβος, άσχημος και γιγαντόσωμος.
Άγριος μεταξύ αγρίων ο Ρέπροβος… Κι όμως …κατέληξε άγιος μεταξύ αγίων.

Έγινε Χριστοφόρος, αφού μετέφερε στον ώμο του τον ίδιο τον Χριστό, μια μέρα σε ένα φουσκωμένο ποτάμι….
Κι έζησε με απόλυτη πίστη και εμπιστοσύνη στον Χριστό, ώσπου μαρτύρησε για την αγάπη Του.
Στις 9 Μαΐου, γιορτάζουμε τον Άγιο Χριστόφορο, γιατί ο Άγιος από πολύ παλιά θεωρούνταν προστάτης των χωραφιών από το τρομερό χαλάζι, που τέτοια εποχή καταστρέφει τις καλλιέργειες.
Το χαλάζι ήταν πάντα ο φόβος και των οικογενειών του Αγρινίου, που ζούσαν από τα καπνά. Κι επειδή το χαλάζι, που τους χαλούσε τον καπνό, ερχόταν από ανατολικά… στα ανατολικά της πόλης έχτισαν τον πρώτο ναό του Αγίου Χριστοφόρου και επέλεξαν τον Άγιο για προστάτη του Αγρινίου.

Έτσι ο παλαιότερος – όπως φαίνεται – ναός της πόλης μας ιδρύθηκε στο τέλος του 18ου αιώνα και από αυτόν δεν έχει μείνει κάτι, καθώς πάνω στα ερείπιά του χτίστηκε η σημερινή εκκλησία, από το 1846 έως το 1849.
Και ο ακόμη πιο νέος και μεγαλύτερος ναός του Αγίου εγκαινιάστηκε το 1937 με την ιδέα και τους κόπους του μακαριστού αγίου γέροντος πατρός Αποστόλου Φαφούτη, του αγαπημένου μας Παπαποστόλη.

Του Παπαποστόλη επίσης ιδέα και αποκλειστικά δικό του έργο ήταν η δενδροφύτευση της περιοχής του παλαιού Αγίου Χριστοφόρου, όπου τώρα απολαμβάνουμε ένα πολύτιμο αλσύλλιο. Εκεί ακριβώς… στη σκιά των δέντρων του, στην αγκαλιά του «αφέντη Αγίου του», όπως τον έλεγε, αναπαύεται, σύμφωνα με την παράκλησή του.
Ο Άγιος Χριστόφορος στην πορεία των αιώνων καθιερώθηκε και ως προστάτης των οδηγών, των οδοιπόρων, των μεταφορών.

Είναι ο πολιούχος του Αγρινίου, είναι ο Άγιός μας και βρίσκεται πάντα στον δρόμο μας.

sinidisi.gr