Δεν είναι και πολλοί οι παίκτες που έχουν έρθει στην Ελλάδα, όντες κάτοχοι του άλλοτε Κυπέλλου UEFA. Πόσο μάλλον όχι σε μια ομάδα της πρώτης γραμμής του ελληνικού πρωταθλήματος (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ), αλλά στον Παναιτωλικό.
Ο Οσμάρ Φερέιρα έχει διαγράψει τη δική του πορεία στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. ΤοSport24.gr αποκάλυψε πρώτο τη μεταγραφή του στη 26 Ιανουαρίου, στην ομάδα του Αγρινίου.
Ο “Μαλέβο”, όπως τον γνωρίζουν όλοι, ξεκίνησε την καριέρα του από τη Ρίβερ Πλέιτ και μια χρονιά μετά ξενιτεύτηκε στη Ρωσία. Μικρός, από τα μεγαλύτερα ταλέντα της ηλικίας του, έγινε κάτοικος Μόσχας για λογαριασμό της ΤΣΣΚΑ. Το 2005 τον βρίσκει στη Ολλανδία, δίπλα στο εργοστάσιο της Phillips, στην PSV Αϊντχόφεν.
Επιστροφή στην Αργεντινή το 2006, για λογαριασμό της Σαν Λορένσο και ξανά στο “κρύο”. Όχι στη Ρωσία, αλλά στην Ουκρανία. Στο Ντνιεπροπετρόφσκ κάθισε μια τριετία, για να επιστρέψει στην Αργεντινή το 2011. Πρώτος σταθμός η Ιντεπεντιέντε και δεύτερος η Ρίβερ Πλέιτ. Πέρυσι αγωνίστηκε με τη φανέλα της Ατλέτικο Ραφαέλα, ενώ υπήρξε διεθνής με την U20 και U23 της “αλμπισελέστε”.
Πάμε να ρίξουμε μια ματιά και στην τροπαιοθήκη του για να δούμε τι εστί, Μαλέβο Φερέιρα. Πρωτάθλημα και Κύπελλο UEFA με την ΤΣΣΚΑ, πρωτάθλημα με την PSV, πρωτάθλημα με τη Σαν Λορένσο, πρωτάθλημα και Copa Sudamericana με τη Ρίβερ Πλέιτ. Στη σούμα, τέσσερα πρωταθλήματα και δύο ηπειρωτικούς τίτλους.
Η συνομιλία μας με τον Οσμάρ Φερέιρα δεν θα μπορούσα να ξεκινήσει – χρονικά τουλάχιστον – από τον περασμένο Ιανουάριο. Πώς προέκυψε το ενδιαφέρον από την ομάδα του Αγρινίου και ποια ήταν τα πρώτα πράγματα που του πέρασαν από το μυαλό, στο άκουσμα της πόλης, για την οποία παραδέχθηκε ότι δεν ήξερε που βρίσκεται;
Δεν ήξερα που είναι το Αγρίνιο, ο Τσόρι μου είπε τα καλύτερα
“Με ενθουσίασε πολύ η προοπτική να έρθω στην Ελλάδα. Πιο πολύ το γεγονός ότι δεν είχα στα σχέδιά μου να επιστρέψω στην Ευρώπη στα 33 μου χρόνια. Ο Παναιτωλικός έδειξε ενδιαφέρον, οπότε όταν πραγματοποιήθηκε η πρόταση, εκπληρώθηκε και το όνειρο επιστροφής μου στην Ευρώπη.
Για το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έψαξα και πολλά πράγματα, είναι γνωστό στην Αργεντινή. Και πολλοί Αργεντινοί ποδοσφαιριστές, έπαιζαν ή παίζουν στην Ελλάδα. Επίσης κι εγώ δεν βγήκα για πρώτη φορά έξω από την Αργεντινή, αγωνίστηκα πολλά χρόνια στο εξωτερικό.
Είχα έρθει στην Αθήνα. Προφανώς και δε γνώριζα που πέφτει το Αγρίνιο στο χάρτη, αλλά από τη στιγμή που προέκυψε το ενδιαφέρον, το έψαξα στο Διαδίκτυο, όπως και πληροφορίες για το κλαμπ”.
Όλοι οι Αργεντινοί που έχουν πρόταση από την Ελλάδα, ρωτούν συμπατριώτες τους που αγωνίζονται στη χώρα μας – είτε έχουν αγωνιστεί στο παρελθόν – για να πάρουν μια πρώτη γεύση. Τίποτε το παράλογο, νομοτελειακά φυσιολογικό άλλωστε. Ο “Μαλέβο” αποκαλύπτει στο Sport24.gr ποιους ρώτησε για τον Παναιτωλικό και τι του είπαν:
“Με τον Τσόρι Ντομίνγκες μίλησα, αρχικά. Είμαστε φίλοι. Αλλά, είμαστε σε διαφορετικές πόλεις. Η Αθήνα είναι πολύ μεγαλύτερη από το Αγρίνιο. Πρώτα με τον Τσόρι, ο οποίος μου είπε πως ο,τι χρειαζόμουν μπορούσα να μιλήσω μαζί του, μετά με τον Ρουσκουσέδα και τον Λούκας (Βιγιαφάνιες).
Μου είπε να έρθω, ο Τσόρι. Ότι αυτός και η οικογένειά του είναι εδώ και χρόνια στην Ελλάδα και περνούν καλά, ο κόσμος είναι πολύ φιλόξενος. Ο Παναιτωλικός δεν είναι το ίδιο με τον Ολυμπιακό, αλλά ο κόσμος εδώ στο Αγρίνιο είναι ο ίδιος. Και μας φέρεται πολύ καλά, και μας έχει βοηθήσει πολύ”.
Ήδη, μετρά τρεις συμμετοχές στη Super League. Άραγε, έχει προσαρμοστεί πλήρως στο Αγρίνιο, τον Παναιτωλικό και το ελληνικό ποδόσφαιρο; Πώς αισθάνεται; Πόσο έχει συντελέσει προς αυτή την κατεύθυνση η ισπανογλωσσοκρατούμενη ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων;
“Πλήρως προσαρμοσμένος, όχι. Θέλω ακόμη. Γιατί έχω πολύ λίγο καιρό με την ομάδα. Αλλά, είναι αλήθεια, αισθάνομαι πολύ άνετα. Τόσο μέσα στην πόλη, όσο και στην ομάδα. Μου αρέσει.
Είμαι πολύ χαρούμενος για το ντεμπούτο μου και τα λεπτά συμμετοχής. Τα χρειάζομαι γιατί είχα ένα διάστημα, χωρίς να παίζω. Ήμουν σχεδόν δυο εβδομάδες διακοπές, όταν τελείωσε το πρωτάθλημα στην Αργεντινή. Αλλά με τις προπονήσεις, αισθάνομαι κάθε μέρα και καλύτερα.
Η ισπανική γλώσσα ομιλείται πολύ στα αποδυτήρια, είναι γεγονός. Επίσης, τα παιδιά οι Έλληνες ξέρουν μερικές λέξεις στα ισπανικά. Καλό είναι και για εμάς τους ξένους, να μάθουμε ελληνικά. Εντάξει στο γήπεδο δεν χρειάζονται, αλλά στο δρόμο όλο και κάτι θα χρειαστείς. Είναι απλό”.
Έμαθα το μαλ…α από τον Καστίγιο
Ναι, καλά υποψιαστήκατε. Η πρώτη ελληνική λέξη που έμαθε, είναι αυτή που μαθαίνουν όλοι οι ποδοσφαιριστές που έρχονται στη χώρα μας. Έλα όμως που δεν την έμαθε στο Αγρίνιο, αλλά στην Ουκρανία. Αν ένας “φταίει” γι’ αυτό, είναι ο Νέρι Καστίγιο:
“Η πρώτη λέξη που έμαθα, ήταν “μαλ…α”, αλλά δεν πρέπει να είναι και πολύ καλή (γέλια). Αλλά να ξέρεις ότι δεν την άκουσα πρώτη φορά στο Αγρίνιο. Όταν ήμουν στην Ουκρανία, έπαιζα με τον Νέρι Καστίγιο. Και μέναμε στο ίδιο δωμάτιο. Μιλούσε πολύ με Ελλάδα και έλεγε συνέχεια “μαλ…α”".
Πέραν της εγνωσμένης ποιότητας ξένων ποδοσφαιριστών, ο Παναιτωλικός κατά παράδοση στηρίζεται και σε ένα συγκεκριμένο κορμό Ελλήνων. Ο Φερέιρα έχει παίξει σε Ολλανδία, Ρωσία και Ουκρανία. Η εμπειρία του μεγάλη. Τι πιστεύει για τον Έλληνα, νεαρό ποδοσφαιριστή;
“Δεν μπορώ να μιλήσω για το ελληνικό ποδόσφαιρο, γιατί δεν το ξέρω. Αλλά για τους Έλληνες που έχουμε στην ομάδα, έχω άποψη. Έχουν ταλέντο. Πρέπει να συνεχίσουν τη δουλειά που κάνουν, αλλά και να τους δοθεί χρόνος. Και για την ομάδα είναι καλό να έχεις νέους Έλληνες παίκτες, γιατί αυτοί είναι το μέλλον της ομάδας. Και οικονομικά, μην το αμελούμε αυτό…”
Αν ακούσει κανείς περιγραφές από την Αργεντινή, θα “πέσει” σίγουρα πάνω στο παρακάτω: “Γοοοοοοοοολ δε Μαλέβοοοοοο”. Δεν υπάρχει Οσμάρ, δεν υπάρχει Φερέιρα. Μαλέβο είναι το παρατσούκλι του. Και ο 33χρονος Αργεντινός μέσος του Παναιτωλικού, εξηγεί την προέλευσή του:
Μαλέβο σημαίνει κακός
“Μαλέβο σημαίνει μάλο (κακός). Στην Αργεντινή ήταν ένα αστυνομικός (κομισάριος = βαθμοφόρος) στην επαρχία του Τουκουμάν, ο οποίος λεγόταν Φερέιρα και ήταν κακός. Όταν ήμουν στη Ρίβερ παιδάκι υπήρχε ένας συμπαίκτης μου από το Τουκουμάν κι άρχισε να με λέει Μαλέβο. Και τώρα, όλος ο κόσμος με λέει και με ξέρει ως Μαλέβο”.
O Παναιτωλικός είναι στην 7η θέση με 31 βαθμούς, ο Πανιώνιος στην 5η με 36. Η μάχη για την είσοδο στα play-offs αναμένεται να κορυφωθεί στις τελευταίες αγωνιστικές της Super League. Ο Μαλέβο πιστεύει στην είσοδο της ομάδας του Αγρινίου σε αυτό το μίνι-πρωτάθλημα; Πώς αισθάνεται για την ταμπέλα του αντι-Βιγιαφάνιες, ως προς τον ηγετικό ρόλο που του έχει τεθεί;
“Η είσοδος στα play-offs είναι το όνειρο όλων. Είναι δύσκολο. Αλλά, αυτή είναι η επιθυμία όλων μας και με όπλο αυτή θα προσπαθήσουμε να το πετύχουμε. Θέλουμε ακόμη μερικούς βαθμούς για να το καταφέρουμε. Αν γίνει, θα μπούμε στην ιστορία του συλλόγου. Κι αυτό είναι από μόνο του, κίνητρο.
Μίλησα με τον Λούκας και ήμουν παρών στο τελευταίο του ματς με την ομάδα. Είδα πόσο τον λάτρευε ο κόσμος, όταν αποχώρησε. Αλλά δεν ήρθα για να αντικαταστήσω τον Λούκας. Ο καθένας έχει το δικό του τρόπο να παίζει. Δεν ήρθα να αντικαταστήσω κανέναν.”
Είδα αλλιώς τη ζωή…
Καλό το ποδόσφαιρο, αλλά ο Οσμάρ Φερέιρα κουβαλά μια προσωπική ιστορία που τον έβγαλε πιο δυνατό. Το 2012, όταν αγωνιζόταν στην Ιντεπεντιέντε, η κόρη του Μορένα σε ηλικία 3 ετών διαγιγνώσκεται με καρκίνο και υποβάλλεται σε εγχείριση. Χάνει την όρασή της από το ένα μάτι. Ο Φερέιρα περνά ένα χρόνο μέσα στα νοσοκομεία, δίπλα στην κόρη του. Σε παλαιότερη συνέντευξή του στην Ole, έχει χαρακτηρίσει αυτό το διάστημα ως το πιο δύσκολο της ζωής του. Τι έμαθε από αυτή την περιπέτεια;
“Έμαθα, ποια είναι τα αληθινά προβλήματα της ζωής. Όταν σε κάποιον τυχαίνει ένα τέτοιο πρόβλημα, μαθαίνει ποια είναι τα αληθινά προβλήματα της ζωής του. Με την ασθένεια της κόρης μου, η οικογένειά μου έμαθε να βλέπει τη ζωή με άλλο τρόπο. Περάσαμε όλοι έναν πολύ άσχημο χρόνο, αλλά η κόρη μου σώθηκε, είναι πλέον υγιής. Χάρη στο Θεό, είναι καλό.
Κι εγώ πριν ήμουν αγχωμένος, είχα νεύρα, ανησυχίες για τη ρουτίνα. Αλλά, δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα στη ζωή από το να βλέπεις το παιδί σου να υποφέρει. Από την άλλη, αυτό με έκανε πιο δυνατό. Νομίζω ότι πρέπει να ζούμε την κάθε μέρα, γιατί δεν ξέρεις τι σου φέρνει η ζωή αύριο. Και δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το να απολαμβάνεις τη ζωή με τα παιδιά σου”.
Ξεχνιόμουν στις προπονήσεις, πέρασα ένα χρόνο στο νοσοκομείο
Τέσσερις ημέρες μετά το χειρουργείο, η Ιντεπεντιέντε του Φερέιρα παίζει το πιο σημαντικό της ματς, το τοπικό ντέρμπι με τη Ράσινγκ Κλουμπ. Ο ίδιος ζητά να παίξει και παίζει – παρά το γεγονός ότι το μυαλό και το σώμα του είναι αλλού. Κι όμως υπάρχει ένα έξτρα κίνητρο για τον Μαλέβο. Ένας θεατής, είναι ξεχωριστός και αξίζει περισσότερο από και οι 22 παίκτες που ξεκίνησαν στον αγωνιστικό χώρο για το “ντέρμπι της Αβεσανέδα”. Δείτε πώς το περιγράφει στο Sport24.gr, ο μέσος του Παναιτωλικού:
“Με την κόρη μου περάσαμε ένα χρόνο μέσα στην κλινική. Μετά το χειρουργείο, ακολούθησε η χημειοθεραπεία. Όλον αυτόν το χρόνο, δεν έχασα ούτε μία προπόνηση. Δεν πήγα ΜΟΝΟ τη μέρα που η κόρη μου έκανε την εγχείριση. Ήταν η μόνο προπόνηση, στην οποία δεν πήγα. Ένιωσα όλη τη στήριξη από τους συμπαίκτες μου, τους προπονητές μου.
Αν θες ξεχνιόμουν για λίγο, όσο διαρκούσε η προπόνηση κι όσο ήταν δυνατό, από όλες αυτές τις άσχημες στιγμές. Όταν ήρθε το κλάσικο (τοπικό ντέρμπι της Αβεσανέδα του Μπουένος Άιρες κι από τα μεγαλύτερα στην Αργεντινή) της Ιντεπεντιέντε με τη Ράσινγκ μίλησα με το γιατρό. Τον ρώτησα, εάν θα μπορούσαμε να πάρουμε τη μικρή στο γήπεδο. Να κάτσει σε μια ειδική θέση και να δει τον μπαμπά να παίζει. Γιατί της άρεσε πολύ αυτό. Πήραμε το οκ του γιατρού κι έτσι έγινε.
Δεν μπορείς να φανταστείς τι κίνητρο ήταν για εμένα. Να έχει σωθεί η κόρη μου από τον καρκίνο και να είναι στο γήπεδο, ζωντανή και να με βλέπει”.
Οι άνθρωποι είναι ευάλωτοι. Στις δύσκολες στιγμές τα βάζουν με τα θεία. Ο ίδιος είχε πει σε συνέντευξη που έδωσε ότι “δεν μπορώ να κατηγορήσω ποτέ το Θεό, γιατί η Μορένα είναι ζωντανή και είναι δίπλα μου”. Τρία χρόνια μετά επιμένει σε αυτό; Κι αλήθεια, ποτέ δεν τα έβαλε με το Θεό;
“Όχι, ποτέ, ποτέ δεν κατηγόρησα το Θεό. Πάντα προσευχόμουν και του ζητούσα να με βοηθήσει. Υπήρχαν στιγμές που δεν μπορούσα να υποφέρω, να ανεχτώ ότι η κόρη μου έχασε το μάτι της εξαιτίας του καρκίνου. Αλλά, ο Θεός μου έδωσε τη δύναμη να το αντέξω”.
Πελεγκρίνι, Ραμόν Ντίας, Χίντινκ, Ρουτζέρι, Προτάσοβ, Χουάντε Ράμος, Γκαγιάρδο, Μπιέλσα (στην εθνική Αργεντινής). Αυτοί είναι οι προπονητές με τους οποίους κατά καιρούς δούλεψε ο Φερέιρα. Όσο για το ποιος είναι ο καλύτερος; Δεν χωρά αμφιβολία…
“Είχα την τύχη να δουλέψω με πολλούς προπονητές, εξαιρετικούς. Στα 20 μου δούλεψα με τον Μαρσέλο Μπιέλσα και το θεωρώ ευλογία. Είναι σούπερ-ικανός τεχνικός. Τακτικά είναι τέλειος, με όλο το πακέτο που διαθέτει. Στην Αργεντινή στα 20 σου είσαι επαγγελματίας και σε αυτή την ηλικία θεωρώ πολύτιμη τη βοήθεια του “Λόκο”.
Δύο περιστατικά του σημαδεύουν τη ζωή στη Μόσχα, στη Ρωσία. Το καλό είναι η κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA με την ΤΣΣΚΑ, το κακό ότι η γυναίκα του χάνει το παιδί στην εγκυμοσύνη. Πώς τον σημάδεψαν αυτά τα δύο;
Ναι ήταν κι αυτή μια άσχημη εμπειρία. Αλλά, τότε ήμασταν πολύ νέοι. Η γυναίκα μου ήταν μόλις 18 χρονών. Λυπηρό, αλλά ευτυχώς έγινα μπαμπάς ξανά. Το πιο άσχημο ήταν ότι ήμασταν πολύ μακριά από την Αργεντινή, τα ωράρια δεν ταίριαζαν. Δεν είχα τη στήριξη που θα μπορούσα να έχω, αν ήμουν στην πατρίδα μου. Ήμουν και μικρός τότε. Η κατάκτηση του Κυπέλλου είναι κάτι μαγικό. Και παραμένει κάτι μαγικό για μένα, μέχρι και σήμερα”.
Στο τέλος, ζητήσαμε από τον Αργεντινό μέσο του Παναιτωλικού να απαντήσει με σύντομες φράσεις στα παρακάτω ονόματα που του είπαμε. Δείτε τι έιπε:
Ρίβερ – Μπόκα: Ασύγκριτο, το καλύτερο ντέρμπι
Πελεγκρίνι: Τεράστιος προπονητής, ο πρώτος μου στην πρώτη κατηγορία
Μαστσεράνo: Έμβλημα
Καβενάγκι: Φίλος για μια ζωή
Κοκού: Ευτυχία που έπαιξα μαζί του
Χίντινκ: Έμαθα πολλά μαζί του
Λαβέτσι: Εξαιρετικός άνθρωπος και πολύ φίλος, μαζί πήραμε πρωτάθλημα με Σαν Λορένσο
Προτάσοβ: Γνωρίζω για το όνομα που έχει στην Ελλάδα
Τσόρι Ντομίνγκες: Μεγάλος παίκτης και μεγάλος άνθρωπος
Ντιέγκο Μπουονανότε: Άσος, εκπληκτικός παίκτης
sport24.gr
