Του Άκη Ροδίτη
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ), αναμφίβολα υπήρξε ένα σπουδαίο έργο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Χωρίς όμως τους πακτωλούς χρημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τότε ΕΟΚ), στην οποία μας έβαλε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, δεν θα υπήρχε η δυνατότητα να αγοραστεί ούτε ράντζο. Αυτό άλλωστε μαρτυρούν και τα στοιχεία για τις δημόσιες δαπάνες για την Υγεία στην Ελλάδα που μέχρι τότε ήταν από τις χαμηλότερες στις χώρες του ΟΟΣΑ. Το 1960 αυτές αντιστοιχούσαν στο 1,9% του ΑΕΠ, το 1970 στο 2,2% και το 1980 στο 3,4%.
Όμως το ΕΣΥ, ενώ θα έπρεπε να είναι ένα άκρως λειτουργικό σύστημα παροχής δημόσιας Υγείας, αυτό «νοσεί» βαριά από τα δεκάδες προβλήματα που το ταλανίζουν. Και «νοσεί» εδώ και δεκαετίες. Ίσως ακόμα και από τη μέρα που δημιουργήθηκε, από την ανεξέλεγκτη διαρροή πόρων προς τον ιδιωτικό τομέα μέσω συμβάσεων, από την «τρύπια» κοινωνική ασφάλιση, την υπερσυνταγογράφηση, την υπερτιμολόγηση των προμηθειών, την κατασπατάληση υλικών και τα ιατρικά λάθη που στοιχίζουν ζωές. Κυρίως όμως από τον κομματικό συνδικαλισμό, αφού ούτε ο ευαίσθητος κλάδος της δημόσιας Υγείας μπόρεσε να γλιτώσει από την ισοπεδωτική στρατηγική ελέγχου του συνόλου της Δημόσιας Διοίκησης από τις κυβερνήσεις της πρώιμης «ΠΑΣΟΚικής» περιόδου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός, ότι με την ένταξη της χώρας σε καθεστώς επιτήρησης (μνημόνια), οι ίδιοι παράγοντες που το αφαίμαξαν και το απαξίωσαν, ήταν αυτοί που στοιχήθηκαν πίσω από τις πολιτικές δυνάμεις του λαϊκισμού υποδυόμενοι ρόλους «αντιμνημονιακών επαναστατών».
Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου, η πανδημία του Κορωνοϊού χτύπησε την πόρτα της χώρας μας, και το Εθνικό Σύστημα Υγείας εκλήθη να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά με τα μέσα που διαθέτει. Και η αλήθεια είναι ότι μέχρι στιγμής τα καταφέρνει αρκετά καλά. Για οργανισμός του ελληνικού δημοσίου μάλιστα, όχι απλώς τα καταφέρνει καλά αλλά «πετάει». Και φυσικά δεν «πετάει» εξ αιτίας της εφαρμογής κάποιων ουσιαστικών παρεμβάσεων από τις κυβερνήσεις που προηγήθηκαν. Οι παρεμβάσεις εξυγίανσης εμποδίστηκαν στα χρόνια του «αντιμνημονίου» και σταμάτησαν στη διάρκεια της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Το ΕΣΥ «πετάει» λόγω του φιλότιμου και της εργατικότητας που επιδεικνύει μεγάλο μέρος του ιατρικού και νοσηλευτικού του προσωπικού, το οποίο όμως «καπελώνεται» από αυτούς που εργαλειοποιούν συστηματικά την εθνική προσπάθεια αντιμετώπισης της πανδημίας. Τους εργατοπατέρες – εκπρόσωπους των κομμάτων και τα οικονομικά συμφέροντα που περιορίζονται από την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος.
Είναι οι ίδιοι εργατοπατέρες που για δεκαετίες δεν ήξεραν τίποτα για τις υπερσυνταγογραφήσεις των δισεκατομμυρίων ευρώ από τους γιατρούς και όχι από τους πολιτικούς (Novartis), δεν έβλεπαν τα «φακελάκια» που έπαιρναν ακόμα και οι τραυματιοφορείς, δεν κατάλαβαν ότι εξαιτίας της σημαντικής περιστολής των δαπανών που κατάφεραν τα μνημόνια, γιατροί έφυγαν για να ανοίξουν ιδιωτικά ιατρεία όταν παλιότερα τα έκλειναν για να εργαστούν εκεί. Ούτε και υπέπεσαν στην αντίληψή τους περιπτώσεις γιατρών, που «διαχειρίζονταν» τα κρεβάτια και τα χειρουργεία των δημόσιων νοσοκομείων σαν να ‘ταν η κλινική του μπαμπά τους.
Όμως όλος αυτός ο μηχανισμός έχει ονοματεπώνυμο και κομματική ταυτότητα και κάποια στιγμή ο δημόσιος διάλογος θα πρέπει να γίνει με ονόματα, διευθύνσεις και τηλέφωνα. Φωτεινές εξαιρέσεις (ευτυχώς) πάντα θα υπάρχουν. Μπορεί αυτές οι «εξαιρέσεις» να είναι ακόμα και πλειοψηφίες. Όμως σε αυτή τη χώρα του σοσιαλιστικού «πάρτα όλα» και των «λεφτόδεντρων», εξακολουθούν να κάνουν κουμάντο οι ασήμαντες μειοψηφίες που απασχολούν την κοινή γνώμη κάνοντας μεγαλύτερο θόρυβο.
Υ.Γ.1 Εξ αιτίας των παραπάνω παθογενειών, η δημόσια και δωρεάν Υγεία μόνο δωρεάν δεν είναι, αφού κοστίζει 4 φορές περισσότερο από την ιδιωτική. Αρχικά την πληρώνουμε μέσω της φορολογίας, άλλη μια με τις υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές, ύστερα με το «φακελάκι» και μια τελευταία στον ιδιώτη γιατρό, αφού εκεί καταλήγουμε για να κάνουμε τη δουλειά μας.
Υ.Γ.2 Τα υγειονομικά πρωτόκολλα των νοσοκομείων, για να έχουν αποτέλεσμα, θα πρέπει να τηρούνται από το προσωπικό τους και έξω από αυτό.
sinidisi.gr
