Του Νίκου Ιγγλέση

Μια εβδομάδα μετά από τις αμερικανικές εκλογές και ακόμη μετράνε ψήφους σε έξι αμφίρροπες Πολιτείες (Πενσυλβάνια, Μίσιγκαν, Ουισκόνσιν, Τζώρτζια, Νεβάδα και Αριζόνα). Θα συνεχίσουν να μετράνε μέχρι να εξασφαλίσουν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα αποτελέσει μια δυσάρεστη παρένθεση στην «κανονικότητα» της παγκοσμιοποίησης. Υπάρχουν άφθονα «πυρομαχικά» για τη νοθεία, είναι οι επιστολικές ψήφοι από πεθαμένους, μετανάστες και ανήλικους χωρίς δικαίωμα ψήφου καθώς και από πολίτες που έχουν μετακομίσει σε άλλες Πολιτείες. Όλα θα χρησιμοποιηθούν για να εγκατασταθεί ο «κοιμισμένος Τζο» στο Λευκό Οίκο και οι γκλομπαλιστές στα κέντρα εξουσίας.

Ο Ντόναλντ Τραμπ με την καθοριστική νίκη του το 2016, μια νίκη που ήρθε λίγους μήνες μετά το πρώτο κτύπημα από το βρετανικό Brexit, χάλασε τη «σούπα» της παγκοσμιοποίησης, αμφισβήτησε τις αρχές και τις πολιτικοοικονομικές ολοκληρώσεις της. Μετά την εκλογή του αρνήθηκε να επικυρώσει τη Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Σχέση (TTIP) μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ που είχε προετοιμάσει το δίδυμο Ομπάμα – Μπάϊντεν. Αναθεώρησε τη Συμφωνία Διεθνούς Εμπορίου (NAFTA) μεταξύ ΗΠΑ, Καναδά και Μεξικού και απέσυρε την Αμερική από τη Συνεργασία των δύο Πλευρών του Ειρηνικού (TTP).

Ο Τραμπ επέβαλε δασμούς σε μια σειρά προϊόντων προκειμένου να προστατεύσει την αμερικανική παραγωγή από το μη δίκαιο εμπόριο, δηλαδή, τον αθέμιτο ανταγωνισμό της Κίνας, της Γερμανίας (ΕΕ) και άλλων χωρών. Ζήτησε τον επαναπατρισμό των επιχειρήσεων στις ΗΠΑ για να ενισχύσει την εγχώρια απασχόληση. Επέβαλε αυστηρούς περιορισμούς στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση που μειώνει την αμοιβή της εργασίας για τους Αμερικανούς εργαζόμενους. Όλα αυτά αποτελούσαν ύβρη για τους θιασώτες της παγκοσμιοποίησης.

Πριν από την εκλογή του, κατά τη διάρκεια της θητείας του και μέχρι σήμερα ο Ντόναλντ Τραμπ δέχτηκε μια συντονισμένη λυσσαλέα επίθεση από ένα μπλοκ δυνάμεων που περιλαμβάνει εκτός από το Δημοκρατικό Κόμμα, ηγετικούς παράγοντες των Ρεπουμπλικάνων, το σύνολο σχεδόν των μεγάλων έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης, τους σταρ του Χόλυγουντ, τους αστέρες της μουσικής, τις φίρμες του αθλητισμού και ξένους πολιτικούς ηγέτες. Πίσω απ’ όλους αυτούς κρύβονται τα συμφέροντα των πολυεθνικών επιχειρήσεων και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου που επωφελούνται από την παγκοσμιοποίηση.

Πρωτοφανείς χαρακτηρισμοί αποδόθηκαν στον Ντόναλντ Τραμπ. Τον αποκάλεσαν φασίστα, ακροδεξιό, λαϊκιστή, λαοπλάνο, ξενοφοβικό, ρατσιστή, μισαλλόδοξο, μισογύνη, ομοφοβικό, υποκριτή, συγκρουσιακό, συνεργάτη των Ρώσων (έτσι απέτρεψαν τη βελτίωση των σχέσεων με τη Μόσχα) και άλλα πολλά. Του χρεώνουν τους θανάτους από τον Covid 19, αλλά δεν έκαναν το ίδιο για τους αντίστοιχους (αναλογικά με τον πληθυσμό) θανάτους στη Γαλλία και τη Γερμανία, στους Ε. Μακρόν και Α. Μέρκελ. Μέχρι και κάποιες κυρίες, από 50 έως 65 ετών, επιστρατεύτηκαν για να κατηγορήσουν τον Τραμπ ότι «τις είχε παρενοχλήσει σεξουαλικά» πριν 30 ή 40 χρόνια. Όλα τα όπλα χρησιμοποιήθηκαν για να αντιμετωπίσουν την απειλή που αντιπροσωπεύει όχι απλά ένας άνθρωπος αλλά ένα λαϊκό κίνημα που εκφράζεται απ’ αυτόν. Οι επιθέσεις θα συνεχιστούν αμείωτες, ακόμα κι αν ο Τραμπ παύσει να είναι πρόεδρος, προκειμένου να υποτάξουν το κίνημα της αντι-παγκοσμιοποίησης στις ΗΠΑ και διεθνώς.

Η προαναγγελλόμενη, από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης νίκη του Τζο Μπάϊντεν και της ινδο-τζαμαϊκανής Καμαλά Χάρις (καμαλά στα ινδικά σημαίνει λωτός) έχει προκαλέσει μεγάλη ευφορία στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο, το Πεκίνο και άλλες πρωτεύουσες. Σαμπάνιες ανοίγουν στα κέντρα των πολυεθνικών, των τραπεζών και των χρηματιστηριακών εταιριών. Όλοι ελπίζουν ότι θα διαγράψουν την τετραετία Τραμπ και  η «κανονικότητα» του συστήματος θα επανέλθει. Αλλά ο Τραμπ μέχρι τώρα  έχει λάβει 70 εκατ. ψήφους, περίπου 7 εκατ. περισσότερες από το 2016 και συνυπολογίζοντας τις αμφισβητούμενες επιστολικές ψήφους, το 48% του συνόλου.

 Όπως το 2016 έτσι και στις φετινές εκλογές στην Αμερική η σύγκρουση δεν είναι μεταξύ των Ρεπουμπλικάνων  και των Δημοκρατικών, μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών. Η σύγκρουση είναι μεταξύ των globalists (οπαδών της παγκοσμιοποίησης) και των localists (των μελών της τοπικής κοινωνίας – του λαού).

Γι’ αυτό ο τραμπισμός ήλθε για να μείνει.

Υ.Γ. Κάποιοι αριστερούληδες – προοδευτικούληδες βλέπουν στην ήττα του Τραμπ μια ακόμη νίκη κατά του φασισμού, μια προοδευτική εξέλιξη, κάτι που διευκολύνει ακόμη και την πορεία προς το σοσιαλισμό. Έτσι, με απίστευτη πολιτική αφέλεια, από τη μια καταδικάζουν τον ιμπεριαλισμό και από την άλλη στηρίζουν το ανώτερο σήμερα στάδιο του καπιταλισμού, την παγκοσμιοποίηση. «Δεξιοί» γκλομπαλιστές και «αριστεροί» εθνομηδενιστές αντάμα κατά της εθνικής κυριαρχίας και της οικονομικής – κοινωνικής ανεξαρτησίας των λαών.

 φωτο άρθρου: Η γερμανική οπτική της πιθανολογούμενης νίκης του ΜπάΪντεν

Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr