Γράφει ο Παπα-Ηλίας Υφαντής
papailiasyfantis.wordpress.com/
Βρίσκεται στο Αγρίνιο ένας παπάς που οι κομματικοί και θρησκευτικοί φαρισαίοι τον βάφτισαν «αιρετικό».
Και ο λόγος είναι ότι δεν ακολουθούσε τις συνταγές των ιεροκηρύκων των παραθρησκευτικών οργανώσεων, που συνήθως μιλούν για το αλλού και το άλλοτε, αλλά επέλεξε να μιλάει για το εδώ και το τώρα. Σύμφωνα με το πνεύμα του Ευαγγελίου και των Πατέρων της Εκκλησίας. Δεδομένου ότι κι εκείνοι αναφέρονταν στα ζωτικά και ζέοντα προβλήματα της εποχής τους.Προκειμένου να αφυπνίζεται ο λαός,ώστε να συνειδητοποιεί τα εγκλήματα που συντελούνται σε βάρος του. Που σημαίνει ότι στις και μέρες μας οφείλουμε να σηκωθούμε απ’ τις πολυθρόνες και τους καναπέδες και να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας.
Και, δεδομένου ότι τα λόγια του είχαν μεγάλη απήχηση, αυτό δεν άρεσε καθόλου σε όσους διαβάζουν το Ευαγγέλιο ανάποδα. Με αποτέλεσμα να καταφέρουν να τον φιμώσουν και να του απαγορέψουν το κήρυγμα. Και, για να δώσουν ηθικό έρεισμα στη σκευωρία τους, του πέταξαν-συνεπείς προς την γκεμπελική τους τακτική-και τη λάσπη της «αίρεσης». Και μάλιστα σε συγκέντρωση όλων των παπάδων της Αιτωλοακαρνανίας. Γιατί βέβαια πίστευαν ότι οι παπάδες θα υιοθετούσαν τη συκοφαντία τους και θα τη διέδιδαν παντού. Αλλά έπεσαν έξω. Γιατί οι παπάδες και γενικότερα ο λαός, που άκουγαν τα όσα έλεγε ο «αιρετικός» παπάς, όχι μόνο δεν υιοθέτησαν τις συκοφαντίες, αλλά και «έφτυναν στον κόρφο» τους, λέγοντας μεταξύ τους: «Καλά, ίχνος αγάπης-όπως διατείνονται-δεν διαθέτουν. Αλλά δεν έχουν έστω λίγη ντροπή και λίγο φιλότιμο»! Όμως…
Ο «αιρετικός» παπάς, μια και του απαγορεύτηκε το κήρυγμα στις εκκλησιές, με μια παρέα φίλων του άρχισαν να κάνουν ομιλίες στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου. Οι ομιλίες αυτές γίνονταν απροειδοποίητα. Γιατί βέβαια οι οργανωμένες ομιλίες χρειάζονταν οικονομικές προϋποθέσεις, που δεν διέθεταν. Με αποτέλεσμα το ακροατήριο να είναι οι τυχαία διερχόμενοι ή παρευρισκόμενοι στις πέριξ της πλατείας καφετέριες. Ωστόσο το αποτέλεσμα υπήρξε καταπληκτικό. Και είναι χαρακτηριστικό πως, δεδομένου ότι οι ομιλίες βιντεοσκοπούνταν και δημοσιεύονταν στο ίντερνετ, είχαν απίστευτα μεγάλο αριθμό ακροάσεων. Το γεγονός και πάλι ανησύχησε τους εγκάθετους θρησκευτικούς και κομματικούς φαρισαίους, Και, όπως φαίνεται, επιστράτευσαν και πάλι τις καταχθόνιες μεθοδεύσεις τους και κατάφεραν να σταματήσουν και τις ομιλίες αυτές.
Ωστόσο όμως μέσα απ’ αυτή την προσπάθεια γεννήθηκε το κίνημα «Δικαίωμα στη ζωή». Που είναι πριν απ’ όλα ακομμάτιστο και έχει σαν έργο του τη συμπαράσταση σε κάθε δοκιμαζόμενο απ’ την τωρινή βαρβαρότητα πολίτη. Όπως, για παράδειγμα, αυτούς, που αντιμετωπίζουν διακοπές του ηλεκτρικού ρεύματος, απαλλοτριώσεις και άλλα σχετικά. Όπως τελευταία ήταν τα πολυάνθρωπα, για τα υπό κατάρρευση νοσοκομεία του Αγρινίου και του Μεσολογγίου, συλλαλητήρια. Που είχαν σαν κυριότερο μοχλό αφύπνισης τις παρεμβάσεις του Κινήματος σε όλους τους τοπικούς φορείς.
Ανάμεσα, λοιπόν, στο πλήθος του συλλαλητηρίου συνάντησα και τον «αιρετικό» παπά.
-Πώς σου φάνηκε το συλλαλητήριο; τον ρώτησα.
-Σίγουρα ήταν πολύ καλό, μου είπε. Αλλά οι ομιλητές σε μένα τουλάχιστο θύμισαν το λαϊκό άσμα που λέει: «Μας κέρασαν γλυκό, μας κέρασαν και μέντα, μα για το φονικό δεν είπανε κουβέντα»!
-Και ποιο, κατά τη γνώμη σου, είναι το φονικό;
-Μα το ολοκαύτωμα που διαδραματίζεται σε βάρος του λαού και της πατρίδας μας απ’ τους νεοναζί Γερμανούς και τους σιωνιστές τοκογλύφους! Τι άλλο θα μπορούσε να ήταν; Αυτοί, που αυτοκτόνησαν και όλοι οι άλλοι, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αργοπεθαίνουν δεν είναι θύματα του ολοκαυτώματος αυτού;Το οποίο βέβαια δεν οφείλεται στο κάλπικο χρέος, που οι παγκόσμιοι δολοφόνοι έχουν χαλκεύσει σε βάρος μας αλλά σαφέστατα στο σχέδιο γενοκτονίας του λαού μας και καταστροφής της πατρίδας μας. Προκειμένου να εκμεταλλευτούν όχι μόνο τον υπέργειο και υπόγειο και υποθαλάσσιο πλούτο μας αλλά και το γεγονός ότι η πατρίδα μας αποτελεί για τους παγκόσμιους δολοφόνους γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό κόμβο ύψιστης σημασίας και πολιτισμική υπερδύναμη. Κι ενώ αυτοί βουλιάζουν το πλοίο της Ελλάδας αύτανδρο εμείς εστιάζουμε την προσοχή μας σε ένα μόνο σημείο. Με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζουμε το λαό από την ολοκληρωτική καταστροφή. Η περίπτωση των νοσοκομείων βέβαια δεν είναι παρωνυχίδα. Αλλά το θέμα της υγείας αποτελεί μια μόνο πτυχή της πολυμέτωπης και ολοκληρωτικής πολιορκίας, που διεξάγεται σε βάρος μας.
-Πάντως εμένα-του είπα-μου άρεσε το γεγονός ότι στο συλλαλητήριο συμμετείχαν και κληρικοί!
-Κάλιο αργά παρά ποτέ! είπε. Αν οι κληρικοί ξεσηκώνονταν και ξεσήκωναν απ’ την αρχή το λαό, δεν θα ’φτανε η χώρα μας και ο λαός μας στο σημερινό κατάντημα. Και βέβαια δεν χρειαζόταν να είναι κάποιος προφήτης, για να συνειδητοποιήσει την επερχόμενη καταστροφή. Απλά χρειαζόταν να συμμεριστεί τον πόνο του λαού για τον οποίο υποτίθεται ότι οι κληρικοί αγρυπνούν. Αφού η πραγματικότητα το φώναζε στη διαπασών. Γιατί απ’ την αρχή ήταν ολοφάνερες οι προθέσεις και τα σχέδια των παγκόσμιων δολοφόνων και των ντόπιων εφιαλτών.
-Κι ακόμη, του είπα, μου έκαμε εντύπωση που τόνισαν ότι είναι ακομμάτιστοι.
-Μακάρι να είναι έτσι, αποκρίθηκε εκείνος, και να μην αποβλέπουν στην παλινόρθωση του μεσαίωνα της Δεξιάς. Για χάρη της οποίας φρόντιζαν να φιμώνουν όσους τολμούσαν να καταγγέλλουν τις αθλιότητές της. Γιατί το ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι η συνειδητοποίηση ότι η πατρίδα διατρέχει τον έσχατο κίνδυνο.Και πως η μοναδική διέξοδος για να βγούμε απ ’το τέλμα, δεν είναι η μια ή η άλλη απόχρωση της σήψης, μέσα στην οποία βουλιάζουμε ολοένα και περισσότερο, αλλά η επιστροφή στο Ευαγγέλιο…
πηγή: http://agrinionews.gr
