Στην παγκόσμια οικονομία που κλυδωνίζεται επικίνδυνα, οι αγρότες δουλεύουν και παράγουν.

Σε αντίθεση με το τι πιστεύουν κάποιοι φίλοι και εταίροι, οι Έλληνες είμαστε ίσως οι πιο σκληρά εργαζόμενοι… και σίγουρα οι πιο κακά αμειβόμενοι.

Από τους σκληρά εργαζομένους και κακά αμειβομένους Έλληνες, οι αγρότες είμαστε στη χειρότερη μοίρα.

• Και αυτό πρέπει επιτέλους να αλλάξει.

Ιδιαίτερα τώρα που η πανδημία απέδειξε σε όλο της το μεγαλείο ότι ο αγροτικός κόσμος είναι αυτός που κρατά στην πλάτη του το βάρος της οικονομίας.

Ας δούμε τι γίνεται γύρω μας: ο τουριστικός κλάδος υπολειτουργεί, οι επιχειρήσεις προσπαθούν με τη «συνεργασία» να κρατηθούν όρθιες, η βιομηχανία με νύχια και με δόντια το παλεύει, οι ελεύθεροι επαγγελματίες παραπαίουν, ευρώ δεν κυκλοφορεί …ούτε με μάσκα και όλος ο κόσμος περιμένει πότε θα πάρει μπροστά το περιλάλητο Ταμείο Ανάκαμψης, μήπως και σωθεί, οτιδήποτε κι αν σώζεται.

Την ίδια στιγμή, όμως, οι αγρότες δουλεύουν και παράγουν. Και είναι αυτοί που, στο μέτρο του εφικτού, εγγυώνται πως όποια και αν είναι η εξέλιξη με τον κορωνοϊό, στη χώρα θα έχουμε επάρκεια τροφίμων.

Φυσικά, η όλη κατάσταση έχει δραματικά επηρεάσει τον κλάδο. Οι επιπτώσεις είναι πολύ σοβαρές και, όπως πολλές φορές έχουμε σημειώσει, οι αντοχές, ψυχικές και οικονομικές, εξαντλούνται.

Θεωρούμε, ωστόσο, ότι το μείζον είναι να αναδείξουμε την ουσία, έτσι ώστε το αγροτικός κόσμος να τύχει επιτέλους της προσοχής και της αξίας που δικαιούται.

Η κοινωνία, η παγκόσμια κοινωνία, μπορεί να αντέξει ακόμη κι αν πλήρως καταρρεύσει κάποιος κλάδος της οικονομίας. Δεν μπορεί, όμως, αν καταρρεύσει η πρωτογενής παραγωγή.

Με απλά λόγια, χωρίς κινητά τελευταίας τεχνολογίας, θα επιβιώσουμε. Χωρίς γάλα, χωρίς δημητριακά, χωρίς κρέας και λαχανικά, …δεν θα τα καταφέρουμε.

Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά. Και σε αυτό οφείλει να επενδύσει ο αγροτικός πληθυσμός, τώρα που, λόγω των συνθηκών, μπορεί να ελπίζει ότι θα ακουστεί.