Το μικρότερο σχολείο της Ευρώπης, το Δημοτικό Σχολείο των Αρκιών με τον έναν και μοναδικό μαθητή, έλαβε τιμητική διάκριση για το βίντεο με το οποίο συμμετείχε στον διεθνή διαγωνισμό «Το νερό που θέλουμε», ενώ τα έργα από άλλα τέσσερα σχολεία της Ελλάδας, μεταξύ αυτών του 2ου ΕΠΑΛ Αγρινίου είναι μεταξύ αυτών που ξεχώρισαν.
Πρόκειται για έναν διαγωνισμό που διενεργήθηκε μέσω του Water Museums Global Network, το οποίο προσκάλεσε μαθητές 6 έως 18 ετών να εκφράσουν τις σκέψεις και τις ιδέες τους για την κληρονομιά του νερού αλλά και τις απειλές των υδάτινων πόρων μέσα από βίντεο, ζωγραφική και φωτογραφία.
Παρά τις δύσκολες συνθήκες που προξένησε το ξέσπασμα του COVID-19, περίπου 7.000 μαθητές και 24 Μουσεία Νερού από διάφορες χώρες συμμετείχαν συνολικά στον διαγωνισμό από τον Οκτώβριο του 2019 έως τον Απρίλιο του 2020. Ο διαγωνισμός στοχεύει να ενεργοποιήσει νέους ανθρώπους ώστε να οραματιστούν ένα αειφόρο μέλλον για τον πλανήτη, προβάλλοντας την πολυδιάστατη υδάτινη κληρονομιά κάθε χώρας και προωθώντας τον σεβασμό γι’ αυτή, μέσα από την ανάδειξη ορθών πρακτικών χρήσης και διαχείρισης του νερού.
Τα έργα τριών μαθητών του 2ου ΕΠΑΛ Αγρινίου επιλέχθηκαν να συμπεριληφθούν στην ψηφιακή έκθεση των έργων του διεθνούς διαγωνισμού.Πιο συγκεκριμένα διακρίθηκαν οι Παναγιώτα Λάζαρη (Α’ Λυκείου, κατηγορία: φωτογραφία), Δημήτρης Πασκάλ (Α’ Λυκείου, κατηγορία: ζωγραφική) και Ευριπίδης Κατσάρης (Α’ Λυκείου, κατηγορία: βίντεο), με υπεύθυνη καθηγήτρια τη Σπυριδούλα Πυρπύλη.
«Συγχαίρουμε θερμά τους μαθητές μας για την επιτυχία τους και τους συστήνουμε να συνεχίσουν να εξωτερικεύουν τις ευαισθησίες και να αξιοποιούν το καλλιτεχνικό τους ταλέντο!», εύχεται με συγκίνηση η κα Πυρπύλη στους μαθητές της.
«Δεν είχα τον χρόνο να κάνω όλα όσα είχα στο μυαλό μου σε αυτό το βίντεο, αλλά μπόρεσα σε γενικές γραμμές να εκφράσω τη σκέψη μου ότι η γη πριν από την καταστροφή που της έχει προκαλέσει ο άνθρωπος ήταν ένας υδάτινος παράδεισος, ενώ σήμερα έχει γίνει κόλαση», δηλώνει ο μαθητής Ευρυπίδης Κατσάρης. «Διάλεξα τον πίνακα του Μποτιτσέλι για να δουλέψω την ιδέα μου, γιατί αυτός ο πίνακας είναι ένας ύμνος στη φύση και ειδικότερα στη θάλασσα. Καλό είναι να προβληματιστούμε επιτέλους για το τι έχουμε κάνει εμείς οι άνθρωποι στον πλανήτη μας και να αναλάβουμε δράση».
Δημήτρης Παπαδάκης – Εφημερίδα “Συνείδηση”
sinidisi.gr
