Ατέλειωτο το βάθος του πολιτικού βόθρου. Οι αποκαλύψεις των προηγούμενων ημερών μέσα από τις συνομιλίες μερίδας του πολιτικού και τους επιχειρηματικού κόσμου και η εν γένει διαχείριση υποθέσεων όπως το σκάνδαλο της Novartis, έρχονται να προστεθούν σε μια μακρά λίστα παραδειγμάτων, που δημιουργούν αποστροφή για την πολιτική ζωή της χώρας.
Οι αποκαλύψεις των διαλόγων στελεχών της προηγούμενης κυβέρνησης με επιχειρηματίες, οι διάλογοι του πρώην αναπληρωτή Υπουργού Δικαιοσύνης Δ. Παπαγγελόπουλου με δημοσιογράφους, οι αποκαλύψεις για τις παρεμβάσεις της συζύγου πρώην υπουργού σε ό,τι αφορά τις διώξεις εναντίον δημοσιογράφων, η προσπάθεια της προηγούμενης κυβέρνησης –όπως προκύπτει από τα ηχητικά ντοκουμέντα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας (στο βαθμό που αυτά δεν είναι προϊόν μοντάζ)- να εκβιάσει διάφορους τύπους από τον πολιτικό και επιχειρηματικό κόσμο, προκειμένου να της «δώσουν» πολιτικούς αντιπάλους, έστω και με ψευδείς κατηγορίες, έχουν μερικούς κοινούς παρονομαστές.
Πρώτα από όλα τις παράνομες ηχογραφήσεις και τις υποκλοπές. Πρέπει να υπάρχουν πολλά στικάκια και σκληροί δίσκοι με χιλιάδες ώρες υποκλαπέντων συνομιλιών… Κάτι που φυσικά συνιστά την απόδειξη ότι η πολιτική ζωή της χώρας, πίσω από τις κάμερες, στο παρασκήνιο, συνεχίζεται να διαδραματίζεται με όρους μαφίας.Δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει και πολλά από την περίοδο Παπανδρέου – Μητσοτάκη πριν από 30 περίπου χρόνια….
Ο δεύτερος κοινός παρανομαστής από τις εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος είναι ότι η Δικαιοσύνη δεν είναι απλά εξαρτώμενη από την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά το γεγονός ότι παραγγέλνονται στους δικαστές έρευνες και διώξεις εναντίον κάθε πιθανού αντιπάλου. Τούτο συνιστά όχι απλά πως είναι σύντομο ανέκδοτο η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη στην Ελλάδα, αλλά πως η κατάσταση στο χώρο της Δικαιοσύνης έχει πλέον λάβει χαρακτηριστικά αλλοίωσης του πολιτεύματος. Αυτή η κατάρρευση των θεσμών δεν είναι ένα «βίτσιο» πολιτικών και επιχειρηματιών, αλλά ο βασικός τρόπος, προκειμένου οι θεσμοί του κράτους, οι νόμοι, ολόκληρη η χώρα να γίνει ένα μαγαζί… Ένα μαγαζί που θα βγάζει πολλά λεφτά…
Η δυνατότητα του εκάστοτε πρωθυπουργού, του εκάστοτε κόμματος που βρίσκεται στην κυβέρνηση, του εκάστοτε υπουργού να μετατρέψει τη χώρα σε… μαγαζί του δεν είναι κάτι που δημιουργήθηκε τώρα, αλλά κάτι που προϋπήρχε και επαφίονταν στην ηθική συνείδηση του καθενός, που βρίσκονταν σε θέση εξουσίας. Το θέμα είναι ότι δεν πρέπει να επαφίεται στην ηθική του καθενός, αλλά πως πρέπει να υπάρξουν τα θεσμικά αντίβαρα, που θα επιτρέπουν την ανεξαρτησία των εξουσιών μέσα από ένα αλληλοέλεγχο. Σήμερα δυστυχώς βρισκόμαστε στο εντελώς αντίθετο άκρο. Μέσα από μια σχέση αλληλοεξάρτησης οι εξουσίες, η δικαστική και η νομοθετική, έχουν υποταχθεί στην εκτελεστική εξουσία, με έχουμε μια υπερσυγκέντρωση εξουσιών, που δεν συνάδει με το δημοκρατικό πολίτευμα.
Εντωμεταξύ το timingτων αποκαλύψεων αυτών δεν είναι το καλύτερο δυνατό… Η οσμή του πολιτικού βόθρου αναδύεται ταυτόχρονα με την οικονομική κρίση, που δημιουργεί η πανδημία του κορονοϊού. Μια κρίση, που έρχεται πριν καλά – καλά προλάβει η κοινωνία να σηκώσει κεφάλι από την προηγούμενη δεκαετή κρίση. Ήδη στο ΟΑΕΔ δημιουργείται συνωστισμός… Η αγωνία για το ταμείο από το τουρισμό το φετινό καλοκαίρι είναι έκδηλη και ακολουθεί ο φόβος για το τι θα επακολουθήσει, αν οι απώλειες δεν περιοριστούν, καθώς επίσης και για το πιθανότατο δεύτερο κύμα της πανδημίας. Μέσα σε αυτή την αγωνία θα ακούμε τις κασέτες των υποκλοπών;
Δημήτρης Παπαδάκης Εφημερίδα Συνείδηση
sinidisi.gr
