Το καλοκαίρι ο στόχος που έθεσε η ομάδα είναι να κάνει ό, τι δεν έκανε πέρυσι, να κάνει το μεγάλο «ΜΠΑΜ», να μπει στα πλέι οφ του πρωταθλήματος και να πάρει ένα από τα τέσσερα εισιτήρια για την Ευρώπη. Κάπου όμως όλο αυτό χάθηκε στην πορεία και μαζί με αυτό χάθηκε και ο κόσμος του Παναιτωλικού, που απογοητεύτηκε από την αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας και από τις κινήσεις που δεν έγιναν για να αντικατασταθούν σημαντικοί παίκτες που έφυγαν από την ομάδα το καλοκαίρι.
Ο κόσμος του Παναιτωλικού πριν αρχίσει το πρωτάθλημα καρτερούσε μια πορεία καλύτερη από την περσινή σε ένα νέο εγχείρημα για τον σύλλογο του Αγρινίου με ξένο προπονητή, με πιο ευρωπαϊκή φιλοσοφία και όχι φιλοσοφία επαρχιακής ομάδας που πρώτα να κοιτάει το μηδέν στην άμυνα και μετά το ένα μπροστά. Όλο αυτό βέβαια ήταν ένα ρίσκο, πάντα όταν μια ομάδα προσπαθεί να ανέβει επίπεδα αυτή η κίνηση έχει κάποιο σημαντικό ρίσκο και κινδύνους που μπορεί να παρουσιαστούν στην πορεία. Το όλο αυτό σκεπτικό σταμάτησε στη Μυτιλήνη, όταν ο Παναιτωλικός ηττήθηκε με 5-1 από την χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος – το λένε οι αριθμοί και η συγκομιδή της – ΑΕΛ Καλλονής. Σε εκείνο το σημείο ο Κωστούλας απλά προσπάθησε να μη χάσει τον κόσμο που υποστήριζε τον ίδιο και την ομάδα, απέλυσε τον Πόντες και απλά περίμενε βελτίωση, Ήρθε η δεύτερη πεντάρα και απλά ο κόσμος πίστεψε πως φέτος η Ευρώπη έχει χαθεί και πως η ομάδα δεν μπορεί να πετύχει τον στόχο.
Ο Κωστούλας έκανε τα πάντα για να κρατήσει τις ισορροπίες, πήγε στα αποδυτήρια, τα… έχωσε στους παίκτες, επιχείρησε να τους υπενθυμίσει ότι ο Παναιτωλικός δεν είναι μια απλή ομάδα, που ο στόχος της είναι μόνο και μόνο να βρίσκεται στην «μεγάλη κατηγορία», ενώ παράλληλα είχε αναλάβει μόνος του να βρει τον νέο προπονητή που θα βγάλει τον σύλλογο από το αγωνιστικό αδιέξοδο, που θα βάλει φρένο στην αγωνιστική κατρακύλα και επέλεξε τον… μάστερ για αυτές τις περιπτώσεις, Γιάννη Μαντζουράκης.
Πολλοί ήμασταν (συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου) που κρίναμε την επιλογή του Γιάννη Μαντζουράκη, διότι ήταν ένας προπονητής με πλούσια εμπειρία μεν, αλλά στο πρόσφατο παρελθόν ήταν σε ομάδες που διεκδικούσαν με νύχια και με δόντια την παραμονή στην κατηγορία και στην 6η, ή στην 7η αγωνιστική κανείς δεν στέφεται πρωταθλητής και καμία ομάδα δεν υποβιβάζεται. Το σκεπτικό ήταν απολύτως σωστό. Ο Κωστούλας ήθελε έναν προπονητή για να μαζέψει πρώτα τα αποδυτήρια να τονώσει το ηθικό των παικτών και να τους βάλει σε μια σειρά σε ό, το αφορά το κομμάτι της τακτικής. Ο «Μαντζούρ» με πολύ δουλειά στις προπονήσεις κατάφερε να συμμαζέψει την ομάδα και το λένε και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές «ευτυχώς που ήρθε και μας συμμάζεψε σε θέματα τακτικής».
Ο Παναιτωλικός βρήκε και πάλι την χαμένη του ταυτότητα. Μέρα με την μέρα γίνονταν ολοένα και καλύτερος. Γίνονταν ουσιαστικός και στα παιχνίδια που χρειάστηκε βαθμούς ήταν αποτελεσματικός. Τελείωσε το 2015 με καλό τρόπο και στο πρώτο παιχνίδι στο Αγρίνιο για το νέο έτος μάζεψε τον κόσμο, κέρδισε τον Αστέρα, τους βαθμούς αλλά το σημαντικότερο κέρδισε την εμπιστοσύνη και την αγκαλιά του κόσμου που μαζί με αυτόν μπορεί να ατενίζει το μέλλον με απόλυτη αισιοδοξία.
