Αφιερωμένα στην σημερινή μέρα της 29ης Μαΐου 1453 και την Άλωση της Πόλης, είναι τα δυο εμβληματικά ξύλινα γλυπτά που δημιούργησε ο συγχωριανός μας Δημήτρης Μαλεσιάδας και έχουν πάρει ήδη περίοπτη θέση, στην πλατεία του οικισμού Αγ. Γεωργίου Καλυβίων.
Φτιαγμένα με αγάπη, πολύ προσωπικό κόπο και μεράκι από τον αυτοδίδακτο καλλιτέχνη, τα δυο ογκώδη γλυπτά (3,5 και 2,5 μ. αντίστοιχα) είναι κατασκευασμένα από κορμό κυπαρισσιού, ζωγραφισμένες ποταμίσιες πέτρες για τα πρόσωπα, μπογιές για την υπόλοιπη εικαστική σύνθεση, καθώς και από μεταλλικές βάσεις που τα στηρίζουν.
Το πρώτο είναι μια σύνθεση προσώπων φαγιούμ ολόγυρα στον κορμό, σχεδόν αγιοποιημένα, με τίτλο «Βυζαντινή Εγκαρτέρησις» ενώ πιο πέρα στέκεται όρθιο ένα άλλο ξύλινο γλυπτό με τίτλο «Θα΄ ρθεις σαν αστραπή» το οποίο απεικονίζει το πρόσωπο του «Μαρμαρωμένου Βασιλιά» με τα χέρια σηκωμένα προς τον ουρανό και τον λαϊκό θρύλο να ξαναζωντανεύει!
Επίσης από τα ίδια υλικά έχει γίνει σε άλλο σημείο της όμορφης πλατείας και ένα μικρότερο διαστάσεων έργο, με ένα ζευγάρι του πατέρα και της μητέρας που αποτελούν τον θεμέλιο λίθο της ελληνικής χριστιανικής οικογένειας!
Ο Δημήτρης Μαλεσιάδας μας παραθέτει λίγες προσωπικές του σκέψεις με αφορμή την σημερινή ιστορική ημέρα:
«567 χρόνια. Ημέρα Εθνικής Μνήμης και Εθνικής Περισυλλογής. “Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι”.
Ζούμε σε μια εποχή παγκόσμιου ψεύδους και το να ακουστεί η αλήθεια είναι επαναστατική πράξη και δυστυχώς πολεμούμενη και λοιδορούμενη.
Βιώνουμε την σχεδιασμένη απώλεια ιστορικής μνήμης και την παραχάραξη της ιστορίας και της γεωγραφίας –βλέπε Μακεδονία- γιατί ιστορία και γεωγραφία πάνε από τα ίδια μονοπάτια. Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να προσπαθεί να σβήσει το παρελθόν μόνο και μόνο επειδή δεν ταιριάζει στο παρόν.
Όταν ένα έθνος βρίσκεται σε πτώση, όταν μια κοινωνία καταρρέει, μία παράμετρος μπορεί να βρεθεί πάντα: έχουν ξεχάσει από πού έρχονται. Έχουν χάσει επαφή με αυτό που τους ένωσε στην αρχή, είναι σαν ένα φύλλο που δεν ξέρει ότι είναι μέρος ενός δέντρου.
Η ιστορία δεν είναι ένα φορτίο για την μνήμη, αλλά φώτιση για την ψυχή, χρήσιμη όχι γιατί διαβάζεις εκεί το παρελθόν, αλλά επειδή διαβάζεις το μέλλον, μια σελίδα ιστορίας αξίζει όσο ένας τόμος λογικής.
Όταν δεν γνωρίζουμε ιστορία είμαστε καταδικασμένοι να την ξαναζήσουμε.
Ο Έλληνας ζει για να πεθάνει όπως και όταν πρέπει και πεθαίνει για να αναστηθεί.
29 Μαΐου 2020, 567 χρόνια από την πτώση της Πόλης (Κωνσταντινούπολης), πριν λίγες μέρες συμπληρώθηκαν 101 χρόνια από την γενοκτονία των Ποντίων.
Ο κατάλογος με ημερομηνίες πικρής μνήμης είναι μεγάλος, καταστροφή της Σμύρνης, ή κατά άλλους «συνωστισμός στην προκυμαία», Βόρειος Ήπειρος, 46 χρόνια από την εισβολή στην Κύπρο, Ίμια και…
Η ιστορική αλήθεια θα δώσει την γνώση στις επόμενες γενιές και θα αποτρέψει παρόμοια λάθη, όποιος δεν θέλει να ακούει την αλήθεια έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για ότι κακό συμβαίνει στις μέρες μας.
Το 2021 συμπληρώνονται 200 χρόνια από την έναρξη της Επαναστάσεως του ΄21 για την απελευθέρωση απ΄ την σκλαβιά των Τούρκων.
Πολέμησαν, όπως και ο Μέγας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης «Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την Ελευθερία».
Έως πότε σε αυτή την χώρα θα διώχνουμε Χριστό και Πατρίδα από τη ζωή μας;
Αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν και θέλησα να τις πω, διαβάζοντας τα λόγια που είπε ο αείμνηστος Έλληνας πολιτικός, ποντιακής καταγωγής, Λεωνίδας Ιασονίδης: «Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ εάν επιλαθώμεθά σου ώ πάτριος Ποντία γή!»
Ελλήνων γη!!!
Πηγή: kalyvia.gr
