Κι όμως: το ερώτημα δεν είναι ρητορικό!

Αν το καλοσκεφτεί κανείς, στη χώρα μας θα έπρεπε όλοι να ζούμε τουλάχιστον άνετα. Και οι αγρότες ιδιαίτερα, να είμαστε…βασιλιάδες!

Ζούμε στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου. Σε μια πλούσια χώρα. Που έχει τα πάντα.

Υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που να δυστυχεί. Τουλάχιστον όχι από οικονομικής άποψης.

Υπό κανονικές συνθήκες…. Το πώς έχουμε καταφέρει, να πετύχουμε το κατάντημα που μας έχουν επιβάλει, είναι πραγματικά εντυπωσιακό.

⇒ Ας πάρουμε για παράδειγμα την Αιτωλοακαρνανία: Πνίγεται στα νερά…και νερό να ποτίσει ο αγρότης δεν έχει.

⇒ Ατέλειωτα χιλιόμετρα ακτογραμμής, τουρισμός όμως δεν υπάρχει.

⇒ Προγράμματα βγαίνουν και χρήματα ρέουν στις ανακοινώσεις σαν τον Αχελώο, ευρώ δεν κυκλοφορεί όμως.

Και πάει λέγοντας…. Και τι αλήθεια πετύχαμε όλα αυτά τα χρόνια της προόδου και του εκσυγχρονισμού;

Μισό αιώνα πριν είχαμε βιομηχανία, είχαμε τεράστια αγροτική παραγωγή, είχαμε το πιο σύγχρονο αρδευτικό σύστημα, είχαμε αεροδρόμιο, είχαμε τραίνο. Και τι δεν είχαμε…

Όνειρα είχαμε, προσδοκίες, όρεξη για δουλειά και για δημιουργία.

Σήμερα έχουμε τα επιδόματα πείνας….και το face book! Μια χαρά τα καταφέραμε!

Το έχουμε πει πολλές φορές: πρέπει να δούμε τι δεν κάναμε σωστά. Και να ξαναπιάσουμε κάποια πράγματα απ’ την αρχή.

Θεωρούμε πως η συγκυρία είναι ιδανική. Τώρα που ο κορωνοϊός δημιουργεί νέες συνθήκες, τώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει, επιτέλους, να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στο ρόλο της.

Αν χάσουμε και αυτή την ευκαιρία, ….χαθήκαμε!