Λεμονεώνες, λεμονανθοί  και λεμονάδα σπιτική…

Γράφει η δρ Μαρία Ν. Αγγέλη

e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Εικόνα άρθρου: Της Μυρτιάς λεμόνια  και λεμονάδα σπιτική…

Φωτο: Μ. Αγγέλη

… Así, cuando tu mano
empuña el hemisferio
del cortado
limón sobre tu plato
un universo de oro
derramaste,
una
copa amarilla
con milagros,
uno de los pezones olorosos
del pecho de la tierra,
el rayo de la luz que se hizo fruta,
el fuego diminuto de un planeta.

«...Λοιπόν, σαν κρατάς στο χέρι σου το ημισφαίριο
ενός κομμένου λεμονιού
πάνω απ’το πιάτο σου,
διαθέτεις ανεστραμμένο ένα
σύμπαν χρυσού,
ένα κίτρινο κύπελλο
των θαυμάτων ,
την εύοσμη θηλή
του μαστού της γης,
μια φωτοβόλα αχτίδα καρποφορίας,
τη φλογίτσα ενός πλανήτη να τρεμοπαίζει στον ουρανό.»

[Ωδή σε ένα λεμόνι, Πάμπλο Νερούντα (απόσπασμα)]

Πριν μερικές μέρες, πρώτη εβδομάδα άρσης  της καραντίνας λόγω κορονοϊού, αποφασίσαμε με τη φίλη μου Φωτεινή να βγούμε και να απολαύσουμε επιτέλους την ελευθερία και τη φύση. Ένα ωραίο μέρος  κοντά στο Αγρίνιο, τόπο κατοικίας μας, είναι η λίμνη Τριχωνίδα. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας. Έχει επιφάνεια 95,8 τετραγωνικά χιλιόμετρα, μέγιστο μήκος 21,5 χιλιόμετρα και μέγιστο βάθος 58 μέτρα.Mια λίμνη απίστευτης φυσικής ομορφιάς!

Εικόνα: Λίμνη Τριχωνίδα

Φωτο: Μ. Αγγέλη

Μετά από μια όμορφη διαδρομή φτάσαμε στη λίμνη. Απολαύσαμε την υπέροχη θέα της καθώς και την παραλίμνια περιοχή με τα τεράστια πλατάνια. Τα καφέ και οι ταβέρνες φυσικά ήταν ακόμα κλειστά…

Στη συνέχεια προχωρήσαμε με τα πόδια στο χωριό Μυρτιά. Απερίγραπτη ομορφιά. Ωραία σπίτια, ολάνθιστες αυλές, ανθισμένα τραπεζομάντηλα στα τραπεζάκια τους, φράχτες με αγιόκλημα, λαχανόκηποι και κυρίως, πανέμορφα περιβόλια με αρώματα από λεμονανθούς… 

Εικόνα: Λεμονεώνες  Μυρτιάς…

Λάμπει η Λίμνη.

Μοσχοβολάει η Μυρτιά.

Ευλογημένοι τόποι…

«Ω φιλτάτη πατρίς», θα αναφωνούσε εδώ ο Κάλβος!

Ένας παράδεισος τούτη η περιοχή και μάλιστα την εποχή της Άνοιξης…

Συναντήσαμε ελάχιστους ανθρώπους. Χαιρετήσαμε και μας αντιχαιρέτησαν εγκάρδια. Η κυρία Μαργαρίτα στην αυλή ενός πέτρινου διώροφου  σπιτιού μας προσκάλεσε για καφέ! Οι άνθρωποι στην επαρχία εξακολουθούν να είναι φιλόξενοι… Πιο πέρα, τυχαία, συναντήσαμε μια γνωστή της φίλης μου Φωτεινής, τη Μαρία. Μιλήσαμε μαζί της, μας είπε για το χωριό και για τη δική της εμπειρία την περίοδο του κορονοϊού, για τον εγκλεισμό…

«Εμένα δεν μου φάνηκε ο εγκλεισμός. Στην αυλή μου, στον κήπο, στο περιβόλι… Δεν άλλαξε κάτι στην καθημερινότητά μου!», είπε η νεαρή γυναίκα. Και ήταν ειλικρινής. Εξαιρετικά φιλόξενη η Μαρία μας φόρτωσε φρεσκοκομμένα λεμόνια. Και μας αποχαιρέτησε με μια ανοιχτή πρόσκληση: «Να ξανάρθετε κοπέλες! Σας περιμένω!».

Στην επιστροφή προς τη λίμνη περάσαμε από το μικρό καρνάγιο. Οι ψαράδες μόλις είχαν βγάλει αθερίνα. Το νόστιμο ψαράκι της  Τριχωνίδας! Πλησιάσαμε  και αγοράσαμε φρεσκότατη αθερίνα. Μας έδωσαν και οδηγίες μαγειρέματος: Απλό πλύσιμο, αλεύρωμα και τηγάνισμα σε καυτό λάδι. Αφού οι ταβέρνες ήταν κλειστές θα τη γευόμαστε στο σπίτι μας…

Με την αθερίνα και τα λεμόνια, και κυρίως γεμάτες από την ομορφιά, τα χρώματα και τα αρώματα της περιοχής γυρίσαμε στο Αγρίνιο. Τηγάνισα την αθερίνα, έστυψα κι ένα ποτήρι φρέσκο χυμό λεμονιού και τα απόλαυσα…

Αργότερα μου ήρθε η ιδέα να κάνω σπιτική λεμονάδα. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα ξαναδοκιμάσει. Ζήτησα τη συνταγή από τη φίλη μου Δήμητρα. Γνωρίζω πως παρασκευάζει κάθε λογής χυμούς και λικέρ. Δεν ήθελα να αναζητήσω στο διαδίκτυο και να πελαγώσω… Μου την έστειλε αμέσως στο viber.Την παραθέτω:

Συνταγή της Δήμητρας Κουμανόβαλη-Διαμαντόγλου

Υλικά: Τρία ποτήρια στημένο λεμόνι, ένα κιλό ζάχαρη, δύο ποτήρια νερό.

Παρασκευή: Σε μια κατσαρόλα βάζουμε τη ζάχαρη και το νερό. Βράζουμε να γίνει ένα πυκνό σιρόπι. Το καταλαβαίνουμε όταν σε ένα πιατάκι ρίξουμε μια σταγόνα σιρόπι και αυτό στέκεται σαν μαργαριτάρι. [Πολύ μου άρεσε η παρομοίωση της φίλης μου. Σαν μαργαριτάρι! Μου αρέσουν πολύ τα μαργαριτάρια σε κολιέ και σκουλαρίκια…]. Τότε αποσύρουμε από την φωτιά και ρίχνουμε τα τρία ποτήρια στημένο και σουρωμένο λεμόνι. Ανακατεύουμε, αφήνουμε να κρυώσει. Μετά  το βάζουμε σε μπουκάλι. Αν θέλεις μπορείς να βάλεις και ξύσμα λεμονιού. Γίνεται τέλεια. Ό, τι πρέπει για ξεδίψασμα το καλοκαίρι. Καλή επιτυχία!

Εκτέλεσα τη συνταγή προσθέτοντας μισό ποτήρι χυμό λεμονιού παραπάνω. Είχα μια σκέψη να μειώσω λίγο τη ζάχαρη. Σκέφτηκα όμως, ότι η λεμονάδα γίνεται παχύρευστη. Την σερβίρουμε σε αναλογία ένα μέρος χυμού και δύο ή τρία μέρη παγωμένου νερού. Επομένως είναι ελάχιστη η ποσότητα ζάχαρης που αναλογεί σε κάθε ποτήρι. Σερβίρεται με δυο τρία φυλλαράκια δυόσμου. Και είναι τόσο δροσιστική!

Ένοιωσα ικανοποίηση με το αποτέλεσμα γι’ αυτό θέλησα να  μοιραστώ τη μυρωδάτη λεμονάδα μου και με άλλους… Καθώς και τις «λεμονάτες» φωτογραφίες που έβγαλα από λίμνη, λεμονεώνες, λεμονιές, λεμονοκαρπούς, λεμονανθούς…

Περίσσευμα λεμονιού.

Έστυψα περισσότερο χυμό από ότι χρειαζόταν η συνταγή. Το περίσσευμα το αποθήκευσα σε παγοκύστες στην κατάψυξη. Θα γίνουν δροσερά λεμονο-παγάκια. Μπορώ τότε να τα χρησιμοποιήσω για γεύση λεμονιού στο νερό μου, ως απλή λεμονάδα της στιγμής, αλλά και στο φαγητό το καλοκαίρι που παρατηρείται έλλειψη ελληνικών λεμονιών…

Ελάχιστο χυμό κατανάλωσα στο «μποτέ» μου. Ακολουθώντας μια παλιά «συνταγή ομορφιάς» της μάνας μου, που έλεγε: «Άλειψε λίγο λεμονάκι το πρόσωπό σου! Θα λάμψει…». «Τρίψε με τις λεμονόκουπες τα χέρια για να μαλακώσουν, είναι ξηροσκασμένα…».

Δεν ξέρω πόσο θεραπευτικές ήταν οι συνταγές της μάνας και των άλλων γυναικών του χωριού. Το σίγουρο  είναι ότι το λεμόνι μου αρέσει πολύ. Το χρώμα, η γεύση και το άρωμά του σε μένα λειτουργούν ευεργετικά!

Θα κλείσω με ένα δημοτικό τραγούδι  για τη λεμονιά που έχει όμως μεταφορική σημασία. Αναφέρεται στην ομορφιά της γυναίκας: [Βλέπετε: Μ. Αγγέλη, «Η Γυναίκα στα Δημοτικά μας Τραγούδια…»,https://xiromeronews.blogspot.com/2019/06/blog-post_57.html]

Mωρή κοντού- μωρή κοντούλα λεμονιά,
με τα πολλά λεμό- λεμόνια, Bησσανιώτισσα
σε φίλησα κι αρρώστησα
κι ούτε γιατρό δε φώναξα.

Πότε μικρή, πότε μικρή μεγάλωσες
κι απόλυσες βλαστά- βλαστάρια, Bησσανιώτισσα
σε φίλησα κι αρρώστησα
κι ούτε γιατρό δε φώναξα.

Xαμήλωσε, χαμήλωσε τους κλώνους σου
να κόψω ένα λεμό- λεμόνι, Bησσανιώτισσα
σε φίλησα κι αρρώστησα
κι ούτε γιατρό δε φώναξα.