Κείμενο: Λευτέρης Τηλιγάδας
Στις 10 Μαΐου, του 1833 (σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο που χρησιμοποιείται σήμερα), και αφού είχε προηγηθεί ο χωρισμός της διοίκησης σε νoμούς, όπως μπορείτε να δείτε ΕΔΩ, οι αντιβασιλείς του Όθωνα διόρισαν τους πρώτους νομάρχες του νεοσύστατου ελληνικού κράτους οι οποίοι ήταν (αντιγράφουμε από το ΦΕΚ 16/10-5-1833, σελ. 108):
«Απόφασις περί διορισμού Νομαρχών διά τους δέκα νομούς του Βασιλείου της Ελλάδος. ΟΘΩΝ, ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ, ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ακούσαντες την γνώμην του ημετέρου υπουργείου απεφασίσαμεν, και ονομάζομεν:
1. Νομάρχην της Αργολίδος και Κορινθίας, τον κ. Φραγκίσκον Μαύρον,
2. Νομάρχην της Αχαΐας και Ήλιδος τον κ. Γεώργιον Γλαράκην,
3. Νομάρχην της Μεσσηνίας τον κ. Δημήτριον Χρηστίδην,
4. Νομάρχην της Αρκαδίας τον κ. Κ. Ζωγράφον
5. Νομάρχην της Λακωνίας τον κ. Α. Μεταξάν
6. Νομάρχην της Ακαρνανίας και Αιτωλίας τον κ. Αναγνώστην Μοναρχίδην,
7. Νομάρχην της Φωκίδος και Λοκρίδος τον κ. Ιωάννην Αμβροσιάδην
8. Νομάρχην της Αττικής και Βοιωτιας τον κ. Μιχαήλ Σχοινάν
9. Νομάρχην της Ευβοίας τον κ. Γεώργιον Αινιάνα,
10. Νομάρχην των Κυκλάδων τον κ. Ιάκωβον Ρίζον Νερουλόν.
Εις τον ημέτερον Γραμματέα επί των Εσωτερικών Γραμματέα της επικρατείας ανατίθεται η δημοσίευσις και εκτέλεσις του παρόντος διατάγματος.
Εν Ναυπλίω τη 23 Απριλίου (5 Μαΐου) 1833
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ
Η ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΙΑ
Ο Κόμης ΑΡΜΑΝΣΠΕΡΓ, ΜΑΟΥΕΡ, ΕΪΔΕΚ
Ο επί των Εσωτερικών Γραμ. της Επικρατείας Γ. ΨΥΛΛΑΣ»
Ο Αναγνώστης Μοναρχίδης που διορίστηκε νομάρχης στην Ακαρνανία και την Αιτωλία[1] δεν ήταν άγνωστος στις κυρίαρχες οικογένειες της Δυτικής Ελλάδας, από την εποχή ακόμα της εξόδου του Μεσολογγίου, όταν αμέσως μετά από αυτή ορίστηκε από την Γ΄ Εθνοσυνέλευση, η Διοικητική Επιτροπή της Ελλάδος με πρόεδρο τον Ανδρέα Ζαΐμη η οποία κυβέρνησε το Ελληνικό κράτος από τον Απρίλιο του 1826 μέχρι τον Απρίλιο του 1827. Η Επιτροπή αυτή είχε 11 μέλη, ένα εκ των οποίων ήταν και ο Μοναρχίδης[2]. Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Σούτσο, ο Μοναρχίδης, ήταν άνθρωπος αγαθός, ο οποίος φρόντισε να συμφιλιωθεί ο Ζαΐμης με τον Καραϊσκάκη, έτσι ώστε ο τελευταίος να οριστεί αρχιστράτηγος της Ρούμελης, λίγο πριν την πολιορκία της Αθήνας[3].
Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι πριν το διορισμό του ως νομάρχη στο νομό, ήταν ο διοικητής του, καθώς και το γεγονός ότι ήταν ο μοναδικός Νομάρχης του νομού που είχε την Έδρα του στο Αγρίνιο. (Δείτε ΕΔΩ)
Σύμφωνα με το βιογραφικό του ήταν πλοίαρχος και πολιτικός, που μυήθηκε από τον Αναγνωσταρά στη Φιλική Εταιρεία. «Απεδύθη ολοψύχως εις τον Ιερόν Αγώνα. Μετέσχεν ως πληρεξούσιος των Ψαρών εις όλας τας επαναστατικάς συνελεύσεις του 1821-1829, τον δε Φεβρουάριο του 1822, μέλος ων της Προσωρινής Διοικήσεως της Ελλαδος, ανέλαβε το Υπουργείο του Πολέμου. Κατά την τραγικήν νύκτα της καταστροφής της ηρωικής νήσου ηγωνίσθη γενναίως μετά της συζύγου του Μαρίας, αποκρούσας πλείστας επιθέσεις των εχθρών και διασώσας εκατοντάδας γυναικοπαίδων.
Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο της Σχόλης Χιλ (Πηγή ΕΔΩ)
Μετά την αποκατάστασιν του Κράτους επί Αντιβασιλείας, διωρίσθη Νομάρχης Αιτωλοακαρνανίας και βραδύτερον σύμβουλος της Επικρατείας. Κατά την Α΄ Εθνικήν Συνέλευσιν (1843-1844) μετέσχεν ως πληρεξούσιος των Ψαριανών και παρέσχε σημαντικάς υπηρεσίας κατά την ψήφισιν του Συντάγματος. Διετέλεσε ωσαύτως γερουσιαστής επί εξ συνεχείς περιόδους από του 1847 μέχρι του 1861, πρόεδρος δε της Γερουσίας από του 1853 μέχρι του 1859»[4].
2. Λήμμα, «Αναγνώστης Μοναρχίδης», της wikipedia ( | 3. Παναγιώτου Σούτσου, Τρία λυρικά δράματα, Εν Αθήναις, 1842, σελ. 91. | 4. Δημητρίου Σπανού, Η Συμβολή των Ψαρών κατά το 1821, Αθήνα 1958. (Δείτε ΕΔΩ)
Φωτογραφία ανάρτησης: ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΜΟΝΑΡΧΙΔΗΣ. Μαρίνου Π. Βρετού, Ημερολόγιον του έτους 1865 σελ. 49, Ξυλογραφία 17.
