Απέσπασε βραβείο στον ελεύθερο στίχο προς τιμήν του προσωπικού των νοσοκομείων
Η Μαριάννα Καποτά, με καταγωγή από τη Ναύπακτο, είχε μια ξεχωριστή διάκριση στον 10ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό. Απέσπασε βραβείο στον ελεύθερο στίχο προς τιμήν του προσωπικού των νοσοκομείων αναφοράς της χώρας, που μάχονται για τον κορωνοϊό. Την απονομή του βραβείου έκανε ο Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων Ελλάδος (ΕΠΟΚ).
Η Μαριάννα είναι φοιτήτρια, σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο Αγρινίου, στη σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων Αγροτικών Προϊόντων και Τροφίμων (ΔΕΑΠΤ), είναι 22 ετών, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα, ενώ έχει καταγωγή από την Αιτωλοακαρνανία και συγκεκριμένα από τη Ναύπακτο. Όνειρό της κάποια στιγμή να εκδώσει τη δική της ποιητική συλλογή.
Η Μαριάννα μίλησε στο agriniovoice.gr για τη σημαντική αυτή διάκρισή της:
Μαριάννα, λίγα λόγια για τη τιμητική διάκριση και το β’ βραβείο στον 10ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό;
Ασχολούμαι με την ποίηση από το Γυμνάσιο, είναι το τρίτο βραβείο ποίησης που κατακτώ. Παράλληλα έχω δεχθεί και πολλές τιμητικές διακρίσεις. Ευχαριστώ τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων Ελλάδος (ΕΠΟΚ) για το βραβείο.
Tι είναι η ποίηση για σένα;
Η ποίηση για μένα είναι η ηρεμία που κρύβει ο πολυσύνθετος και κοινωνικός χαρακτήρας.
Που αφιερώνεις το βραβείο;
Το αφιερώνω σε όλες τις ζωές που χάθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο από τον κορωνοϊό.
Η Μαριάννα καλεί μάλιστα όλους τους Έλληνες να αγκαλιάσουν ακόμα περισσότερο την ποίηση και τη λογοτεχνία.
“Καλώ όλους τους Έλληνες να έρθουν πιο κοντά στη λογοτεχνία και την ποίηση. Έχουμε ανάγκη σαν λαός να ανακαλύψουμε τους εαυτούς μας και την κληρονομιά που απλόχερα μας αφήνουν όλοι οι καλλιτέχνες του παρελθόντος αλλά και του σήμερα. Έτσι θα έρθουμε πιο κοντά στη συλλογικότητα και στον εθελοντισμό.”
Δημοσιοποιημένα έργα της Μαριάννας Καποτά, μπορείτε να βρείτε στο site «121 words».
Το ποίημα που κατέκτησε το βραβείο:
«ΠΑΡΟΝ Η’ ΑΠΩΝ»
Μπαίνω στον κήπο
και αγγίζω τα θαμπά βλέφαρα
του σήμερα.
Απουσία!
Μπαίνω στο βυθό
και κολυμπάω,
με το γούνινο παπάκι
του μικρού μου αδερφού.
Απουσία!
Βγαίνω στον αέρα
και πνίγομαι
μέσα στο βενζινοκίνητο
σωσίβιό μου.
Παρουσία!
Βγαίνω στο ξύλινο μπαλκόνι
και πέφτω σε φυλλάδες
από διαφημίσεις και ηθελημένες παροχές.
Εγώ!
Μπαινοβγαίνω,
στο σκοτεινό θησαυρό
του άγνωστου στρατιώτη.
Ελληνικό σημάδι;
Εγώ!
Μπαινοβγαίνω,
στο δάκρυ τούτης της μάνας
που το μικρό της έπαιζε με τη σωτήρια λέμβο τους…
Απουσιάζω, παραβρίσκομαι …
Εγώ;
