Δεν ξέρω αν έχει συμβεί και σε εσάς, αλλά αυτές τις μέρες, τα τηλέφωνα έχουν πάρει φωτιά. Έχω μιλήσει με συγγενείς και φίλους που δεν είχα νέα τους για πάνω από 20 χρόνια. Ταυτόχρονα, λόγω της εργασίας μου, έχω την ευκαιρία να μιλήσω με πολλούς ανθρώπους από διαφορετικά περιβάλλοντα και προσλαμβάνουσες. Και ενώ τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι παραπονιούνται για την υφιστάμενη κατάσταση, προβάλλοντας της αγωνίες τους και τους φόβους τους για το μέλλον, υπάρχουν κάποιοι άλλοι που φαίνεται να διαχειρίζονται κάπως διαφορετικά την κατάσταση. Έχω συγκεντρώσει παρακάτω 10 κοινά σημεία αυτών των ανθρώπων που είτε τα είπαν οι ίδιοι είτε τα εξέπεμπαν με τη στάση τους.
Εστιάζουν στο μάθημα και όχι στο πάθημα
Οι άνθρωποι που έχουν αυτογνωσία βλέπουν κάθε γεγονός σαν μια ευκαιρία να μάθουν κάτι. Φυσικά, θα πονέσουν, θα υποφέρουν, θα λυγίσουν αλλά μετά θα προχωρήσουν. Το ερώτημα δεν είναι «Γιατί το έπαθα αυτό;» αλλά «Τι θέλει να μου πει αυτό το γεγονός;». Έχουν την πεποίθηση ότι τα πράγματα δεν συμβαίνουν σε αυτούς αλλά συμβαίνουν για αυτούς ακόμα κι όταν πρόκειται για μια πανδημία που αφορά όλους.
Διεκδικούν πάντα μέρος της ευθύνης
Δεν ψάχνουν κάποιον να του ρίξουν το φταίξιμο. Ακόμα κι αν κάποιος άλλος έχει αντικειμενικά την ευθύνη, σπάνια δέχονται να μπουν στο ρόλο του θύματος. Αποδίδουν τις ευθύνες εκεί που πρέπει, βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους και παίρνοντας μέτρα αλλά γνωρίζουν ότι κατά ένα μέρος είναι κι αυτοί υπεύθυνοι για την κρίση, τουλάχιστον όπως συμβαίνει προσωπικά. Για παράδειγμα δεν ησυχάζουν με τη σκέψη ότι κάτι συμβαίνει απλά σε όλους. Προσπαθούν να διερευνήσουν που δεν ήταν σωστά προετοιμασμένοι, τι έπρεπε να είχαν κάνει πιθανόν καλύτερα ώστε να μην βρεθούν σε αυτή την κατάσταση και άλλα.
Βλέπουν κάθε εμπόδιο σαν μια ευκαιρία για υπέρβαση
Οι κρίσεις αποτελούν τη μοναδική βεβαιότητα της ζωής. Για τους ανθρώπους αυτούς όμως, οι κρίσεις δεν έρχονται για να τους καταστρέψουν αλλά για να τους δυναμώσουν. Αντί να σκοτώσουν τον εχθρό, προσπαθούν να μάθουν από αυτόν, αν είναι εφικτό. Εντάξει, πήραν το μάθημα, ανέλαβαν την ευθύνη, τώρα, το ζήτημα είναι πως θα ψηλώσουν περισσότερο από το εμπόδιο που έχουν μπροστά τους.
Όλα έχουν έναν σκοπό
Φυσικά, αφού εστιάζουν μέσα τους και προσπαθούν να αναλάβουν το μέρος της ευθύνης που τους αναλογεί, εξυπακούεται ότι δεν βλέπουν τίποτα τυχαίο ή ως ατυχία. Κάθε κρίση έχει έναν σκοπό και όταν τον επιτελέσει θα αποχωρήσει, έστω κι αν αυτοί αποχωρήσουν μαζί της κάποιες φορές. Έτσι, αντιλαμβάνονται ότι στον κόσμο επικρατεί η τάξη και ακόμα κι όταν ξεσπάει το χάος, αυτό συμβαίνει διότι έτσι θα βοηθηθεί να επανέλθει η τάξη.
Ζουν περισσότερο στο παρόν
Οι άνθρωποι που έχουν αυτογνωσία ζουν περισσότερο στο παρόν. Δεν ταξιδεύουν μονάχα μεταξύ μέλλοντος και παρελθόντος όπως κάνουμε οι περισσότεροι αλλά βρίσκονται πολύ πιο συχνά σε εκείνη τη στιγμή της ησυχίας του νου. Έτσι, μαθαίνουν να ελέγχουν περισσότερο την ανεξέλεγκτη φύση του νου τους και να τον εστιάζουν εκεί που θέλουν και όχι εκεί που τον οδηγούν τα media.
Δεν ξέρουν όλες τις απαντήσεις και είναι εντάξει με αυτό
Συνήθως η αυτογνωσία οδηγεί σε μια αυξημένη ψυχική ανθεκτικότητα. Οι άνθρωποι που έχουν αυτογνωσία μπορούν να βρίσκονται σε καταστάσεις αβεβαιότητας χωρίς να αγχώνονται υπερβολικά. Πολλοί δεν ξέρουν τι τους επιφυλάσσει το μέλλον, αν θα τα καταφέρουν να βγουν αλώβητοι ή όχι από την κρίση αλλά αυτό είναι εντάξει. Συνήθως, απλά λένε «Βλέποντας και κάνοντας»…
Ασχολούνται μόνο με αυτά που είναι στον έλεγχό τους
Συνήθως, χρησιμοποιούν τη φράση «Θα κάνω το καλύτερο που μπορώ» και από εκεί και πέρα αφήνουν το πρόβλημα στην άκρη. Αν μπορούν να το αλλάξουν το αλλάζουν, αν δεν μπορούν να το αλλάξουν, δεν ασχολούνται μαζί του. Δεν σπαταλούν υπερβολική ενέργεια σε αυτά που είναι πέρα από τον έλεγχό τους. Εάν νιώσουν ότι οι ίδιοι έχουν κάνει ό,τι καλύτερο περνούσε από το χέρι τους, τότε, απαλλάσσονται από τις περιττές αγωνίες και φόβους.
Που είναι αυτοί οι άνθρωποι;
Η ουσία είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ζουν σε άλλο κόσμο. Μοιραζόμαστε τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες κρίσεις, τους ίδιους κινδύνους και πιθανότατα την ίδια πιθανότητα θνησιμότητας. Αυτό που διαφέρει είναι ότι αυτοί οι άνθρωπο ερμηνεύουν τις προκλήσεις διαφορετικά. Και το πιο εντυπωσιακό είναι ότι μπορεί να τους βρει κανείς παντού, από τα πιο απομακρυσμένα χωριά της Ελλάδας, μέχρι και ενδεχομένως στη γειτονιά του, ενίοτε και μέσα στην οικογένειά του. Ας ανοίξουμε τα μάτια και τα αυτιά για να τους εντοπίσουμε και ποιος ξέρει, μπορεί να υιοθετήσουμε κι εμείς κάποιες πιο εποικοδομητικές συνήθειες να αντιμετωπίζουμε τις κρίσεις.
Πέτρος Ντερζιώτης
enallaktikidrasi.com
