Του Λίνου Υφαντή,

Το προχθεσινό τηλεοπτικό αφιέρωμα στο Αγρίνιο ήταν πολιτιστικό γεγονός για την πόλη που αφήνει συζητήσεις . Αναμφίβολα τυπικό κομμάτι της εκπομπής  κινήθηκε “θεσμικά” τόσο καλλιτεχνικά με το να καλέσει διάφορους καλλιτέχνες όσο και “τοπικά” με το να καλέσει Δήμαρχο, φορείς, πρόσωπα τηλεοπτικά που κατάγονται από Αγρίνιο. Ωστόσο ανέδειξε μια άγνωστη πτυχή του Πυθαγόρα. Ως επιφανειακός γνώστης της μουσικής ανακάλυψα ότι τα ακούσματα που είχαμε ως φοιτητές στη βιομηχανία διασκέδασης των “ρεμπετάδικων” την δεκαετία του 90 χτίστηκαν πάνω στον Πυθαγόρα. Και βάζουμε τα ρεμπετάδικα σε εισαγωγικά γιατί μόνο ρεμπετάδικα δεν ήταν, αφού φιλοξένησαν όλα τα είδη του έντεχνου και λαϊκού χωρίς περιορισμούς, για να εξασφαλίσουν ένα πιο “κουλτουριάρικο” ξεσάλωμα.

Αν για τους πατεράδες μας, οι δημιουργίες του Αγρινιώτη στιχουργού Πυθαγόρα ήταν το άκουσμα της κασέτας του αυτοκινήτου χωρίς υδραυλικό τιμόνι ή το άσμα που κατέβαινε το κρασί στην ταβέρνα, στη συγκεκριμένη εκπομπή ανακαλύψαμε ότι χωρίς να το ξέρουμε, χορεύαμε ζεμπεκιές στα ρεμπετάδικα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης με στίχους του Αγρινιώτη Πυθαγόρα.  Όχι τίποτε άλλο, αλλά ήταν μια εποχή, που έλεγες είσαι από το Αγρίνιο και στη Θεσσαλονίκη δεν σε ήξεραν, στην Αθήνα μερικοί “‘έξυπνοι” ειρωνεύονταν όντας οι ίδιοι από τα αζήτητα ενός καμποχωριού της Πελοποννήσου.   Την ίδια στιγμή όμως οι άνδρες της παρέας έβαζαν κούπες κρασί, καμάκωναν τις γυναίκες του τραπεζιού η φλέρταραν οι κουλτουριάρες τύπισσες με τα αγόρια της παρέας χορεύοντας ή τραγουδώντας την έμπνευση του Αγρινιώτη στιχουργού. Δεν το ξέραμε όμως να τους “τη μπούμε” αφού η κουλτούρα που διασκεδάζαμε είχε άρωμα Αγρινίου!

Υπάρχει λοιπόν ταυτόχρονα ένα παράπονο συνάμα με ανάμεικτο συναίσθημα υπερηφάνειας. Μια ολόκληρη βιομηχανία intellectual retro διασκέδασης χτίστηκε πάνω στον Πυθαγόρα, χωρίς βέβαια να μπορούσε ποτέ ο ίδιος να το φανταστεί όταν έγραφε τα τραγούδια του και χωρίς φυσικά να ευθύνεται για αυτό. Από την άλλη ως μας κάνει να νιώθουμε λίγο υπερήφανους έχοντας και κάτι να δείξουμε σε επίπεδο κουλτούρας στο σημείο αυτό.

Όπως και να έχει, γνωρίσαμε τον Πυθαγόρα το Σάββατο κυρίως από την  πλευρά της εμπορικής  αντανάκλασης που είχαν οι δημιουργίες του. Πάντα όμως θα μένει το παράπονο ότι αν ξέραμε ότι οι στίχοι που ρίχναμε ζεμπεκιές ως φοιτητές τις έγραψε Αγρινιώτης και όχι μάγκας Θεσσαλονικιός η Πειραιώτης, θα μας ανέβαζε ακόμα περισσότερο…

Υ.Γ.  Προς επίρρωση της οπτικής του παρόντος άρθρου,  ξαναδείτε ( η μάλλον ξανακούστε την εκπομπή) .

agrinionews.gr