Δεν ξέρουμε αν έχουμε βγει απ’ την κρίση και απ’ τα μνημόνια, όπως μας λένε. Ξέρουμε, όμως, ότι οι αγρότες…πάντα κρίση είχαμε. Και εξακολουθούμε να έχουμε.

• Δάνεια, χρέη, υποθήκες, απειλές πλειστηριασμών, φόρους να πληρώσουμε, εισφορές που δεν ξέρουμε τι θα μας προκύψει και όλα τα καλά.

Βέβαια,  μαθημένα είναι τα βουνά απ’ τα χιόνια. Και η αλήθεια είναι ότι τα χρόνια που πέρασαν, ήταν εκείνα που άρχισαν και οι υπόλοιποι πολίτες να μας καταλαβαίνουν. Πλέον ξέρουν τι σημαίνει απώλεια εισοδήματος, αντιλαμβάνονται όλοι πόσο σκληρό είναι να έχεις κάνει έναν προγραμματισμό και να σου τον τινάζουν στον αέρα. Δεν χαιρόμαστε γι’ αυτό. Μακάρι να μην συνέβαινε ποτέ. Συνέβη, όμως. Και τώρα οι αγωνίες και οι φωνές των αγροτών δικαιώνονται στις συνειδήσεις όλων των πολιτών.

Δικαιώνονται, όμως, ταυτόχρονα και οι πολιτικές που είχαμε υποδείξει. Οι προτάσεις που άλλοτε δεν συγκινούσαν  κανέναν για την παραγωγικότητα, την ανταγωνιστικότητα, τα ουσιαστικά, τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας, εν προκειμένω της αγροτικής.

Κατάλαβαν επιτέλους πόσο δίκαιο είχαμε όταν φωνάζαμε για επενδύσεις στον πρωτογενή τομέα, για στήριξη της παραγωγής, για την ανάγκη συνολικής αναδιαμόρφωσης του όλου συστήματος. Όλοι σήμερα, σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, έρχονται  στα δικά μας λόγια και επιχειρηματολογούν υιοθετώντας και αφομοιώνοντας όσα από ετών με  συνέπεια και επιμονή υποδεικνύαμε.

• Δεν αρκεί, όμως, αυτό. Πρέπει να περάσουν απ’ τη θεωρία στη πράξη και να το κάνουν άμεσα. Τώρα. Οι αντοχές των αγροτών και τα περιθώρια, έχουν εξαντληθεί. Μην το ξεχνάμε αυτό.

Είδαμε βέβαια κάποια μικρά βηματάκια απ’ το  Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων προς τη σωστή κατεύθυνση. Χρειάζεται όμως μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και τόλμη. Το μεγάλο στοίχημα είναι η ανάπτυξη, το υπουργείο οφείλει να δικαιολογήσει τον τίτλο του….

Αγροτική Ανάπτυξη! Αυτό είναι το ζητούμενο. Και η ανάπτυξη δεν επιτυγχάνεται με λόγια. Πράσινη αγροτική ανάπτυξη.

Στην Ένωση Αγρινίου κάνουμε τη δική μας μεγάλη προσπάθεια, με σοβαρές επενδύσεις, που έρχονται να διασφαλίσουν συμπληρωματικό εισόδημα σε πολλές εκατοντάδες οικογενειών και να ανα-παράγουν πλούτο για την περιοχή.

Υπάρχουν όμως παράλληλα μια σειρά από σκέψεις, προτάσεις, ολοκληρωμένες, ώριμες μελέτες για δράσεις και δραστηριότητες που και εισοδήματα θα διασφαλίσουν για τον τόπο μας και τα μέλη μας και τον πυρήνα της πολιτικής που ετούτη την ώρα έχει ανάγκη η χώρα.

Δεν εξαρτώνται όμως από εμάς. Αν το Υπουργείο περάσει, επιτέλους, απ’ τη λογική της διαχείρισης στη λογική της ανταγωνιστικότητας και της πραγματικής παραγωγής, πολλά θα μπορέσουν να γίνουν. Αν πάλι όχι, εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε και να προσπαθούμε για το καλύτερο δυνατό.

Πρέπει, όμως, να δούμε και την οργανωμένη πολιτεία να κάνει τη δική της προσπάθεια.

• Γιατί η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις επεφύλαξαν για τον εαυτό τους ρόλο κομπάρσου  σε κακής ποιότητας ιλλαροτραγωδίες.

Ενδεικτικά θα υπενθυμίσουμε μόνο ότι στην Αιτωλοακαρνανία των λιμνών και των ποταμών νερό να ποτίσουμε δεν έχουμε, αγροτικοί δρόμοι δεν υπάρχουν, ο εξηλεκτρισμός παραμένει ζητούμενο, όπως και η πιστοποίηση των εξαιρετικών προϊόντων μας, η ουσιαστική ενίσχυση της μεταποίησης κτλ. κτλ.

Η θετική διάταση του πράγματος είναι πως…έχουμε πεδίον δόξης λαμπρό μπροστά. Μπορούμε να κάνουμε πολλά. Να μας το επιτρέψουν ζητάμε μόνο. Να δουλεύουμε, να παράγουμε, να αξιοποιήσουμε τον πλούτο που διαθέτει η Αιτωλοακαρνανία, τα εύφορα χωράφια μας, τα νερά μας, το ανθρώπινο δυναμικό.

Βάση της οικονομίας είναι ο αγροτικός τομέας και απ’ αυτόν θα πρέπει να ξεκινήσει η επανάκαμψη. Κάθε διαφορετική επιλογή είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη.