Άγρια, φρεσκοραντισμένα χόρτα στο πιάτο μας και ζουμερές ελιές από «ξέφραγα λιοστάσια», με μπόλικο δηλητήριο για το δάκο.

ΠΟΤΕ δεν καταλάβαμε γιατί το αυτονόητο θα πρέπει να είναι το μεγάλο ζητούμενο σε ετούτη τη χώρα. ΠΟΤΕ δεν καταλάβαμε για ποιόν λόγο θα πρέπει να περιμένουμε την Ευρώπη, να βγάλει μια οδηγία, να τη φιλοσοφούμε καμιά δεκαριά χρόνια στην Ελλάδα, να προσαρμόσουμε κάποια στιγμή (…την τελευταία στιγμή) το θεσμικό μας πλαίσιο, για να μην την εφαρμόσουμε ΠΟΤΕ.

• ΠΟΤΕ δεν θα γίνουμε κράτος! ΠΟΤΕ δεν θα σοβαρευτούμε, ΠΟΤΕ δεν θα βάλουμε μυαλό. Και ΠΟΤΕ δεν θα ασχοληθούμε με τον τρόπο που πρέπει με εκείνα που πρέπει. Στην επίφαση μόνο θα μένουμε πάντα, στην επιφάνεια των πραγμάτων, στο τυπικό.

Δηλητήριο έριχνε ο άλλος, άκρως επικίνδυνο να το εισπνεύσει μόνο κανείς. Ράντιζε το χωράφι του. Και την ίδια ημέρα, λίγο αργότερα, πήγε ένας «περίεργος τύπος» και μάζευε τα άγρια λάχανα και ότι έφτανε απ’ τις ελιές!

Φυσικά, δεν υπήρχε πουθενά η προβλεπόμενη απ’ το νόμο σήμανση ότι ο χώρος έχει ψεκαστεί. Και ούτε κανένας έλεγχος έγινε από κανέναν για το αν είναι νόμιμο το σκεύασμα, στη σωστή δοσολογία κτλ κτλ. Χώρια που οι συσκευασίες εξακολουθούν να πετάγονται στα ρέματα ή να καίγονται μαζί με άλλα σκουπίδια, …έτσι, για να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα αποφύγουμε τον καρκίνο.

Παραγωγός μας, που την ώρα εκείνη έκανε διάφορες εργασίες στο κοντινό κτήμα, έσπευσε φυσικά να ενημερώσει τον άνθρωπο. Του εξήγησε τα καθέκαστα κι όταν τον είδε να μην αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της κατάστασης, επέμεινε. Για να εισπράξει το απίστευτο: «Και τι σε νοιάζει εσένα;».

Μετά από μια τέτοια απάντηση, ο αναγνώστης μας πολύ απλά μάζευσε τα κουβαδάκια του και δεν ασχολήθηκε περαιτέρω. Προβληματιζόμαστε όμως: Είναι δυνατόν ο «λαχανολόγος» να έδινε τα φρεσκοραντισμένα εκείνα άγρια χόρτα και τις κλεμμένες ελίτσες, απ’ το «ξέφραγο λιοστάσι», στα παιδιά του;

• Προφανώς όχι. Εκτός κι αν ήθελε να τα δολοφονήσει. Θα τα πρόσφερε, μήπως, στην πεθερά του; Πιθανό! Τι να πούμε… Για ποιον προορίζονταν άραγε;

Ε, για κάποιο θύμα, υποθέτουμε, στη λαϊκή αγορά της επομένης ημέρας. Άλλη ερμηνεία δεν μπορούμε να δώσουμε. Δεν υπάρχει κάτι άλλο, που να στέκει στη λογική. Κι αν έτσι πράγματι είναι, μιλάμε για έγκλημα…

• Ρωτάμε λοιπόν: Έλεγχοι γίνονται, από ποιους, σε ποιους και κάθε πότε; Πότε έγιναν τελευταία φορά έλεγχοι για να διαπιστωθεί η πιθανή ύπαρξη υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων;

Για την ιστορία θυμίζουμε ότι το Κέντρο Φυτοπροστασίας το πήγαν στην Πάτρα, ότι το Περιφερειακό Εργαστήρι Δημόσιας Υγείας δεν λειτούργησε ποτέ, ότι τον Καπνικό Σταθμό Έρευνας καταφέραμε να τον κλείσουμε, ότι με το Πανεπιστήμιο κάνουμε μονίμως ένα βήμα μπροστά και τέσσερα πίσω κ.ο.κ.

• Φτάσαμε στο σημείο να κάνουμε δακοκτονία Νοέμβριο μήνα. Μπροστά τα συνεργεία να ψεκάζουν και πίσω οι αγρότες να μαζεύουν τον φρεσκοραντισμένο καρπό.

Επίσημα πράγματα…, όχι αστεία! Καλά το πάμε!!