του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου
Ενδείξεις για την ύπαρξη ενός παράλληλου σύμπαντος φαίνεται πως εντόπισε ο Ράνγκα-Ραμ Τσάρι, κοσμολόγος από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), και είναι έτσι η πρώτη φορά που με παρατηρησιακά δεδομένα επιβεβαιώνεται μέρος της Θεωρίας των Υπερχορδών και η ύπαρξη του περιβόητου Multiverse (Πολυσύμπαν).
Όπως αναφέρει ο κοσμολόγος στη μελέτη που δημοσίευσε στο περιοδικό Astrophysical Journal, η παρουσία του παράλληλου σύμπαντος εντοπίστηκε από ανωμαλίες στην κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου (CMB), δηλαδή το υπόλειμμα της ακτινοβολίας του σύμπαντός μας όταν είχε «ηλικία» 380.000 ετών.
Ο Τσάρι δημιούργησε ένα μοντέλο της CMB με βάση δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA), αφού αφαίρεσε όλες τις πηγές ακτινοβολίας, όπως τους αστέρες, τα αέρια και τη σκόνη για να απομείνει μόνο ο τυχαίος θόρυβος.
Φαίνεται όμως πως δεν κατέληξε στο αναμενόμενο αποτέλεσμα καθώς ο επιστήμονας διαπίστωσε πως σε συγκεκριμένα φάσματα συχνοτήτων, ορισμένες περιοχές ήταν αρκετά φωτεινότερες από το κανονικό – για την ακρίβεια, 4.500 φορές φωτεινότερες απ’ ότι προβλέπει η θεωρία.
Επομένως, αυτές οι περιοχές θα μπορούσαν να είναι σημεία στα οποία το σύμπαν μας βρέθηκε σε επαφή με ένα παράλληλο σύμπαν το οποίο "εφάπτεται" του δικού μας, όπως αναφέρει στο σχετικό άρθρο του ο Κώστας Δεληγιάννης., πρόκειται δηλαδή για διαφορετικές "Σελίδες" του ίδιου Πολυσύπαντος, και απλά το δικό μας είναι μια τέτοια "σελίδα" όπως και οι υπόλοιπες.
Πίσω από την ύπαρξη των πολλαπλών συμπάντων, κρύβεται η θεωρία του πληθωρισμού, η οποία υποστηρίζει πως, λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, το Σύμπαν γνώρισε μια σύντομη χρονική περίοδο εκρηκτικής διαστολής, με ταχύτητα πολλαπλάσια από την ταχύτητα του φωτός, με αποτέλεσμα το μέγεθός του να είχε αυξηθεί σε εντυπωσιακό βαθμό, συγκριτικά με τον «κοσμικό σπόρο» από τον οποίο είχε ξεκινήσει.
Ωστόσο, αυτή η εκρηκτική εκθετική διαστολή μπορεί να μην έγινε παντού με τον ίδιο τρόπο. Σε αυτή την περίπτωση, το αποτέλεσμα θα ήταν να μην γεννηθεί ένα σύμπαν αλλά πολλαπλά σύμπαντα, σαν «φυσαλίδες» που διογκώθηκαν.
Με αυτή τη λογική, μάλιστα, ο πληθωρισμός μπορεί να μην παύει ποτέ. Κάτι που σημαίνει πως μέσα σε μία «φυσαλίδα» μπορεί κάλλιστα σε κάποιες περιοχές της να δημιουργηθούν νέες «φυσαλίδες».
Επομένως, το σύμπαν μας δεν είναι παρά μία από τις «φυσαλίδες» που δημιουργήθηκαν, πέρα από την οποία υπάρχουν άλλες «φυσαλίδες», όπως επίσης και περιοχές που βρίσκονται στη διαδικασία πληθωρισμού.
Παρόλο που δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε τι συμβαίνει έξω από τη δική μας «φυσαλίδα», αν δύο «φυσαλίδες» δημιουργήθηκαν αρκετά κοντά, ώστε να βρίσκονται σε επαφή πριν απομακρυνθούν με τη διαστολή του χώρου, τότε η μία θα έχει αφήσει κάποιο «αποτύπωμα» στην άλλη.
Έτσι, αυτό που υποστηρίζει πως ανακάλυψε ο Τσάρι είναι ουσιαστικά το «αποτύπωμα» μιας γειτονικής «φυσαλίδας» στο σύμπαν μας.
Ένας ισχυρισμός ωστόσο που δεν γίνεται αποδεκτός από όλους τους επιστήμονες, ορισμένοι από τους οποίους πιστεύουν πως κάποια άλλη, λιγότερη ευφάνταστη ερμηνεία, κρύβεται πίσω από την ανακάλυψη του Τσάρι.
Και ο ίδιος ο κοσμολόγος παραδέχεται πως η εξήγησή του είναι αρκετά τολμηρή, αν και συναρπαστική. «Μη συμβατικοί ισχυρισμοί, όπως η απόδειξη ύπαρξης ενός παράλληλου σύμπαντος, απαιτούν πολύ ισχυρές αποδείξεις», γράφει χαρακτηριστικά.
Αν και προσπαθεί να απορρίψει ορισμένες άλλες πιθανές αιτίες, η αλήθεια είναι πως ένα σημαντικό εμπόδιο προέρχεται από τα ίδια τα δεδομένα, καθώς το τηλεσκόπιο Planck δεν σχεδιάστηκε για να μετρά τις φασματικές διαταραχές που μελέτησε ο Τσάρι.
Μια λύση μπορεί να δοθεί αν τελικά εγκριθεί η χρηματοδότηση του Primordial Inflation Explorer της NASA, ενός τηλεσκοπίου που θα μελετήσει ακόμη διεξοδικότερα την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου.
Στην πραγματικότητα όμως το Πολυσύμπαν είναι κάτι ακόμα πιο περίπλοκο αν και απαιτεί κυρίως ανοιχτό και απλό τρόπο σκέψης.
Οι επιστήμονες εδώ και χρόνια προσπαθούν να αποκαλύψουν τις κρυμμένες στα μάτια τα δικά μας διαστάσεις της πραγματικότητας που με βάση την θεωρία της υπερσυμμετρίας (SUSY) και των υπερχορδών πρέπει πέραν των γωνστών τεσσάρων (μήκος,πλάτος,ύψος,χρόνος) των οποίων αντιλαμβανόμαστε με τις περιορισμένες μας αισθήσεις, να υπάρχουν άλλες έξι ή επτά. Εν ολίγοις το όλο ζήτημα έγκειται την ανακάλυψη της παράλληλης ζωής και στο πόσα σύμπαντα πρέπει να υπάρχουν για να την καλύπτουν σε όλες της τις εκδοχές.
Πρόκειται για την απόδειξη του Πολυσύμπαντος ή αλλιώς Multiverse. Τι είναι όμως το Multiverse; Η Θεωρία λέει ότι κάθε φορά που ένα άτομο κάνει μια επιλογή τότε το αποτέλεσμα συμβαίνει σε όλες του τις εκδοχές.
Δηλαδή, εάν κάποιος επιλέξει σε ένα σταυροδρόμι την κατεύθυνση Α, δημιουργείται ταυτόχρονα ένα σύμπαν όπου το ίδιο μέχρι εκείνη την στιγμή άτομο επέλεξε την κατεύθυνση Β, ακολουθώντας από εκείνη την στιγμή διαφορετική πορεία από τον "δίδυμο" αδελφό του που επέλεξε την Α.
Εν ολίγοις κάθε στιγμή δημιουργούνται απειρα "αντίτυπα" των εαυτών μας που άλλα μοιάζουν περισσότερο άλλα λιγότερο με εμάς αναλόγως την στιγμή του "διαχωρισμού". Έτσι το Πολυσύμπαν εκφράζει όλα τα πιθανά γεγονότα που θα μπορούσαν να λάβουν χώρα και δεν έλαβαν στο δικό μας σύμπαν. Υπάρχουν δηλαδή σύμπαντα στα οποία, τον Β' ΠΠ τον κέρδισε η Γερμανία, ο Τ.Κένεντι δεν δολοφονήθηκε ποτέ, ο Μεσαίωνας δεν υπήρξε, η Αυτοκρατορία του Μ.Αλέξανδρου δεν διαλύθηκε με τον θάνατό του, η Ανθρωπότητα έχει βγει στο Διάστημα,ή η Ανθρωπότητα δεν κυριάρχησε ποτέ στον πλανήτη και άπειρες άλλες πιθανές εκδοχές της Ιστορίας.
H Θεωρία του Πολυσύμπαντος εξηγεί και το γιατί δεν υπάρχει το περιβόητο παράδοξο του εγγονού που επιστρέφει πίσω στον χρόνο και σκοτώνει τον παππού του. Εάν το κάνει τότε αυτός δεν θα γεννηθεί, άρα δεν θα γυρίσει πίσω στον χρόνο για να τον σκοτώσει και έχουμε ένα loop χωροχρονικής Παραδοξότητας.
Με το Πολυσύμπαν όμως αυτό είναι εφικτό, ο εγγονός που γυρνάει πίσω στον χρόνο σκοτώνει έναν παππού από μια παράλληλη χρονική λωρίδα οπότε αυτός συνεχίζει να ζει κανονικά. Η θεωρία όμως έχει και συνέχεια. Γιατί να υπάρχει ένα Πολυσύμπαν; Τι υπάρχει μετά το τέλος του ορίου του Σύμπαντός μας;
Γιατί να μην υπάρχουν άπειρα Πολυσύμπαντα πέραν από το δικό μς Πολυσύμπαν; Σύμπαντα που διέπονται ακόμα και από διαφορετικούς φυσικούς νόμους.
Άλλωστε αυτό ταιρίαζει και στην Απειρία και την Παντοδυναμία του Θεού. Η Φύση δεν μπορεί να αφήνει κενά, τα γεμίζει, το να υπάρχει ένα Σύμπαν που επεκτέινεται μετά τo Big Bang δεν αρκεί γιατί όσο μεγάλο και αν είναι δεν παύει να είναι ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ, μετά από αυτό τι; Τέλος;Και τι σημαίνει αυτό το... τέλος;
Είναι παράλογο όπως και αν το αντιληφθεί κανείς. Κάποτε σε μια σειρά της Marvel Comics τους Micronauts (Μικροναύτες) είχε μια ακόμα πιο πρωτότυπη ιδέα. Ο ήρωας μίκραινε συνεχώς μέχρι που έφτασε στο υποατομικό επίπεδο των Quarks και από εκεί περνώντας την ενεργειακή μπαρίερα της υποατομικής πραγματικότητας συνέχισε να μικράινει μέχρι που "έπεσε" σε ένα άλλο Σύμπαν μικρότερο από τα Quarks! Και έπεται συνέχεια!
Η Πολυπραγματικότητα εν αρχή τρελαίνει λόγω του ότι είμαστε συνηθισμένοι στην ρουτίνα μας, όμως μόλις γίνει κατανοητή εξηγεί κάθε πτυχή παράδοξου που μπορεί να συμβεί.
Όπως γίνεται κατανοητό θα προκύψουν μεγάλες συνειδησιακές αλλαγές και στην ουσία θα φέρει τους ανθρώπους σε άμεση γνωριμία με την έννοια του Θεού, καθώς ο θεολογικός ορισμός του Μεγαλοδύναμου είναι "ο ων", δηλαδή η Ύπαρξη, τα Πάντα,ότιδήποτε αντλαμβανόμαστε και μη, ότιδήποτε θα μάθουμε ή όχι, όλα τα γεγονότα, όλες οι πράξεις, όλες οι εξισώσεις.
Στην πραγματικότητα το Πολυσύμπαν δεν είναι κάτι "τραβηγμένο" είναι κάτι που επιβάλλεται από την ίδια την ύπαρξη του Θεού. Το ζήτημα έιναι πόσοι πέρα από τις ιδεοληψίες τους θα μπορέσουν να το αποδεχτούν;
