Ένα αντικίνητρο να επισκεφτεί κανείς ένα ορεινό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας είναι στην πραγματικότητα το μεσημέρι του. Ξέρει κανείς ότι οι επιλογές σε ένα χωριό είναι ή φαίνονται ελάχιστες. Το πολύ να έχει 1-2 μαγαζιά, στα οποία να μην μπορεί κανείς να κάτσει πάνω από 6 ώρες. Είναι προφανώς λογικό και ανθρώπινο. Στο διάστημα αυτό δεν θα τη βγάλει κάποιος με καφέδες ή freddo ( προσφάτως). Θα πιει τα τσίπουρα του, τα ούζα του και τις μπίρες του και θα φάει τους μεζέδες του.
Τι γίνεται όμως με όσους δεν είναι του αλκοόλ ή λιτοδίαιτοι σαν νοοτροπία; Στην περίπτωση αυτή θα λιώσουν στο wi-fi ή στην τηλεόραση, αν βέβαια είναι τυχεροί και η κεραία είναι κοντά. Από κει και πέρα όμως αρχίζει η βαρεμάρα. Θάλασσα δεν υπάρχει για να καλύψει με μπάνιο το μεσημεριανό κενό. Ποτάμια υπάρχουν επίσης ή λίμνες, φυσικές η τεχνητές, είναι όμως ελάχιστες και μακριά. Επίσης δεν υπάρχει κουλτούρα για μπάνιο σε γλυκό νερό, λόγω επικινδυνότητας ή μύθων τύπου…νεροφίδας.
Έτσι τα μεσημέρια διώχνουν πολύ κόσμο, ιδίως νέο από τα χωριά, που φυσικά στα ενδιαφέροντα του δεν είναι ακόμα η κηπουρική για να γεμίσει κάπως το χρόνο του. Ποια είναι η λύση; Πολλές φορές είναι μπροστά μας, χωρίς φυσικά μεγαλεπήβολα έργα, ΕΣΠΑ και άλλες δράσεις. Αν κοιτάξει γύρω του κανείς και δει τα πλούσια ελατοδάση, θα καταλάβει που βρίσκονται. Σήμανση μονοπατιών και χάραξη διαδρομών με μηδέν κόστος θα λέγαμε. Αυτό είναι η λύση και καμία άλλη. Πέντε διαδρομές σε κάθε ορεινό χωριό μέσα στο δάσος και μάλιστα παντός καιρού, αφού τα δάση έχουν 24ωρη σκιά! Έτσι θα γεμίσουν πέντε μεσημέρια αντίστοιχα και αν το θέλετε θα κρατήσουν άλλες τόσες μέρες τους οπαδούς του τσίπουρου και της μπύρας στο χωριό που μετάνοιωσαν για τις θερινές καταχρήσεις.
Αν και στους προορισμούς αυτούς βάλει κανείς και ιστορικού η πολιτισμικού ενδιαφέροντος σημεία, τότε τα χωριά θα κρατάνε φουλ κόσμο. Μπορεί να είναι ξωκλήσια, ίχνη αρχαίων τειχών, εικονοστάσια εις ανάμνηση μοιραίων συμβάντων και άλλα. Έτσι μπορεί να γίνει η απόδραση από τον τοξικό μικρόκοσμο της πλατείας, όπου οι επαναλαμβανόμενες επισκέψεις, έστω και Αυγουστιάτικες, εν τέλει καταντάνε και αυτές βαρετές…
Λ.Υ.
agrinionews.gr
