Πάνος Μπλέτζας-Μιχάλης Δημητριάδης «Της αγάπης το ταξίδι» νέο τραγούδι… Κυκλοφορεί από την Voca Records

Από την συνεργασία του Πάνου Μπλέτζα με τον Μιχάλη Δημητριάδη, δημιουργήθηκε το τραγούδι «Της αγάπης το ταξίδι», που ουσιαστικά αποτελεί έναν διάλογο ανάμεσα στην εμπειρία του χθες και την ανάγκη του σήμερα, να εκφραστεί, αλλά και να εκφράσει τα συναισθήματα του,με φόντο το υπέροχο ταξίδι του κάθε ενός μας στην αγάπη.

Ο Πάνος Μπλέτζας, παρά το νεαρό της ηλικίας του, ερμηνεύει  «Της αγάπης το ταξίδι»   με τη λιτότητα φτασμένου λαϊκού ερμηνευτή, αλλά και τον λυρισμό που αντλεί από το άφθαρτο ταλέντο του. Στο πλάι του ο Μιχάλης Δημητριάδης με όπλο την διαχρονική ερμηνευτική του ικανότητα, συμπληρώνει με τον πιο ιδανικό τρόπο,το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα ενός αληθινά υπέροχου ντουέτου.

Είναι μια ερωτική λαϊκή μπαλάντα με όλα τα στοιχεία που καθιστούν το είδος ιδιαίτερα δημοφιλές στο ακροατήριο του λαϊκού μας τραγουδιού.

Οι στίχοι του Κώστα Ορκόπουλου, αποδίδουν με ευαισθησία και πρωτοτυπία τον διάλογο ανάμεσα σε δυο φίλους, που σκοπό έχει να ανακαλέσει στην σκέψη μας, δίκες μας αντίστοιχες εμπειρίες και βιώματα. Η μουσική του Χρήστου Γιαννόπουλου, ο οποίος έχει υπογράψει εξαιρετικά λαϊκά τραγούδια, για μια ακόμη φορά, ανοίγει το δρόμο προς μια νέα επιτυχία. To νέο digital single κυκλοφορεί από την Voca Records μεExecutive producer Παύλος Χριστοδούλου

Δείτε στο ΥouΤube το video clip

Καλή Ακρόαση

Μιχάλης Δημητριάδης - Πάνος Μπλέτζας

Της αγάπης το ταξίδι

Μουσική : Χρήστος Γιαννόπουλος

Στίχοι : Κώστας Ορκόπουλος

Κυκλοφορεί από την Voca Records © 2019

Στίχοι

Κανείς ποτέ δεν έμαθε, ο έρωτας που πάει,

όταν θα έρθει κάποτε, σαν τρένο ο χωρισμός,

κι οποίο κι αν είχες όνειρο σαν τον καπνό σκορπάει

και μένει πίσω έρημος και άδειος ο σταθμός.

Ότι κι αν φέρει η ζωή,μάθε να μην δειλιάζεις,

κανείς ποτέ δεν κέρδισε μετρώντας το κενό,

σε μια πνοή στο τζάμι σου, κρυφά να σχεδιάζεις,

το επόμενο ταξίδι σου, το διαφορετικό.

Της αγάπης το ταξίδι δεν τελειώνει,

κάνει στάσεις μόνο στη διαδρομή

κι αν για λίγο ξαφνικά μένουμε μόνοι,

άλλο τρένο θα περάσει απ τη γραμμή.

Σαν επιβάτες βιαστικοί, χαθήκαν μες τη νύχτα

και γίνανε ανάμνηση χιλιάδες ''Σ' αγαπώ'',

ποτέ μου δεν κατάλαβα με μια καληνύχτα,

το διπλανό μου κάθισμα, πως έμεινε αδειανό.

Κάποτε ξέμεινα κι εγώ σε μοναξιάς βαγόνι,

με μόνες μου αποσκευές τα ''πως'' και κι ένα '' γιατί''

κι αν μοιάζει ο ορίζοντας, τις ράγες πως ενώνει,

το αντίο,εισιτήριο, χωρίς επιστροφή.