Η γκαλερί «Τύρβη» στο Μεσολόγγι (Βενιζέλου 20) πραγματοποίησε το Σάββατο 9 Μαρτίου στις 8.00 μ.μ. τα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής των Ηλία Βασιλού και Walter Yu, με τίτλο «Συνέργεια», η οποία περιλαμβάνει κυρίως έργα τα οποία δημιούργησαν από κοινού οι δύο καλλιτέχνες στο Μεσολόγγι. Μια έκθεση που στη συνέχεια θα ταξιδέψει στην Αθήνα (Γκαλερί DepoDarm) και στο Βερολίνο.
Όπως γράφει ο Walter Yu, για τη συνεργασία του με τον Ηλία Βασιλό, αλλά και για τα έργα που εκτίθενται στην έκθεση:
Πιστεύω ότι οι Καλές Τέχνες είναι μια μορφή τέχνης η οποία αρχικά έχει σχέση με τα ανθρώπινα μάτια. Πρώτο μέλημα των Καλλιτεχνών λοιπόν, και αρχική υποχρέωση,είναι να εργάζονται με την οπτική ομορφιά. Αν ένα έργο τέχνης σκοπεύει να εκπέμψει βαθιές σκέψεις ή παραπέμπει σε κάποιο λεξιλόγιο προφανώς βαθιών σκέψεων, αγνοώντας την αρχική υποχρέωση, μπορεί να θεωρηθεί ημιτελές. Όλα τα μεγάλα έργα τέχνης που γίνονται αποδεκτά από την κοινή λογική, χωρίς εξαίρεση, έχουν εκπληρώσει την αρχική υποχρέωση. Ταυτόχρονα, έχουν εκπέμψει ένα αιώνιο μυστήριο. Για αυτό θα θέλαμε να στρέψουμε την προσοχή μας σε αυτά ξανά και ξανά.
Όσο για τα στυλ πιστεύω ότι ανήκουν στη σκόνη του χρόνου° προσθέτουν το ένα στο άλλο και εξαλείφουν το ένα το άλλο. Θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως μια εξωτερική απόδοση κάτι αληθινού και διαχρονικού. Επομένως τα στυλ παρέχουν το μέσο στα πράγματα της αλήθειας και της διαχρονίας να γίνουν ορατά. Όμως η σκόνη μια μέρα θα αναδευθεί, έτσι θα συμβεί και στα στυλ.
Εγώ και ο Ηλίας, είμαστε καλλιτέχνες με τελείως διαφορετικά στυλ και δεξιότητες. Τείνω μέσα από τους πίνακές μου να αφηγούμαι ιστορίες, συνήθως μικρού μεγέθους αλλά τεράστιου ύψους, ενώ ο Ηλίας δουλεύει με πολύ ευαισθησία με τα χρώματα και τα σχήματα. Είναι κάπως μαγικό, ότι ελκυόμαστε βαθιά ο ένας από τα έργα τέχνης και την προσωπικότητα του άλλου.
Οι συνεργασίες στις Καλές Τέχνες συμβαίνουν λιγότερο συχνά από ό,τι στον κόσμο της μουσικής. Υποθέτω ότι αυτό έχει σχέση με την εμμονή στα στυλ των Καλλιτεχνών, και ίσως και για κάποιους εμπορικούς λόγους πίσω από αυτά. Η συνεργασία θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι μια πράξη αυτοκτονίας των δικών μας στιλ και καλλιτεχνικών εκφράσεων. Ωστόσο η συνεργασία μας ήταν απόλυτα επιτυχημένη και ξεπέρασε τον κίνδυνο τού να περιορίσει ο ένας τον άλλον -προσωπική γνώμη- επειδή αφήσαμε ο ένας να ζήσει διαμέσου του άλλου, και μαζί με τον άλλον.
Στη συνεργασία μας επιτρέψαμε ο ένας στον άλλον να εκφραστεί, να παίξει, επιτρέψαμε τα χαρακτηριστικά του άλλου Καλλιτέχνη να αναπτυχθούν χωρίς να σκοτώσουν τα δικά μας, ώστε να δημιουργήσουν χώρο. Ως εκ τούτου, αφήσαμε τους καλλιτεχνικούς μας κόσμους να γίνουν ακόμα μεγαλύτεροι. Επιπλέον, οι δικές μας καλλιτεχνικές μορφές έγιναν σε αυτή τη διαδικασία ένα κόσκινο, μέσω του οποίου μπορέσαμε να δούμε τη διαχρονική ομορφιά που και οι δυο μας καιρό τώρα αναζητούμε.
Ως μια από τις συνέπειες της συνεργασίας μας ήταν ότι μπορέσαμε και είδαμε ξεκάθαρα την ύπαρξη του άλλου και την αμοιβαία επιρροή μας. Έγινα ένα από τα μέσα σου Ηλία, και ο Ηλίας ένα από τα μέσα μου. Σε αυτήν περίπτωση τα μέσα και οι καλλιτέχνες ενώθηκαν για να γίνουν ένα.
Στο “light rain” μπορείτε να δείτε πως τα βουνά μου και το νερό, σύμβολα της νοσταλγίας μου, έγιναν μεγαλύτερα και βυθίστηκαν στο βαθύ φόντο· και τις φωτεινές κουκίδες τού Ηλία, που στα προηγούμενα του έργα επιπλέουν ως φωτόνια ή ηλεκτρόνια, εδώ να επιμηκύνονται στο σχήμα της βροχής και να γίνονται βροχή του φωτός, σαν ο χρόνος να πάγωσε σε αυτή τη σκηνή στον καμβά.Το κοινό μας ενδιαφέρον για το σύμπαν είναι επίσης ένα καλό υπόβαθρο της συνεργασίας μας.
Στα τρίπτυχο “gravity waves”, μπορείτε να δείτε γαλαξίες να λάμπουν στο βαθύ σκότος του ουρανού, αμέτρητα έτη φωτός μακριά, και ένα σχεδόν διαφανές δίχτυ ακτίνων ή κυμάτων να τρέμουν μπροστά στα μάτια μας.
Στο τρίπτυχο “transparent ruins”, το ενδιαφέρον μου για τα ερείπια και τα αρχιτεκτονικά θραύσματα εκφράζεται από τις τεχνικές εκτύπωσης του Ηλία. Χτίζουμε κτίρια διαμέσου της εκτύπωσης, φτιάχνοντας διαφανή στρώματα μονής εκτύπωση, και παχύτερα στρώματα με διπλές και τριπλές εκτυπώσεις. Το φόντο αποδίδει την ατμόσφαιρα του πέραν του κόσμου, και τα τυπωμένα ερείπια γίνονται ένας τοίχος να μας εμποδίσει να πάμε εκεί.
Το δίπτυχο με τίτλο “Ascension” εμπνέεται από τα όμορφα φώτα τόσο του δρόμου, όσο και της εκκλησίας, κατά μήκος της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου, και το βαθύ πορφυρό ουρανό και την αντανάκλαση στο σιωπηλό νερό.
agrinionews.gr
