Γιάννης Τσαπρούνης
Η χώρα βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη καμπή. Βρίσκεται ουσιαστικά εκτός αγορών, εκτός επενδυτικών χαρτών, εκτός τόπου και χρόνου με τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Κάποιοι θεωρούν πως το μόνο που χρειάζεται να καταφέρουν είναι να κερδίσουν τις εκλογές. Θα πανηγυρίσουν, μπορεί να πάνε και στα μπουζούκια να το κάψουν.
Και μετά ονειρεύονται να μπουν στα… ανάκτορα, να ανατρέψουν το καθεστώς, να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους. Είναι πραγματικά γραφικό. Προφανώς και δεν έχουν επίγνωση σε ποια κατάσταση βρίσκεται η χώρα και τι έχουν να αντιμετωπίσουν.
Το σκηνικό είναι γνώριμο. Επαναλαμβάνεται ύστερα από κάθε εκλογική αναμέτρηση. Αλλάζει η κυβέρνηση, ξηλώνεται όλος ο κρατικός μηχανισμός. Πότε με σύνεση και ηρεμία. Πότε με ανυπομονησία και πάθος. Το έζησε η χώρα και το 2015, με την πρώτη φορά Αριστερά. Που μπούκαρε να καταλάβει την εξουσία. Ακολούθησε πογκρόμ αντικαθεστωτικών. Και διορισμοί όλων όσοι είχαν κομματικά ένσημα σε θέσεις-κλειδιά.
Και τώρα; Αυτό θέλουν να κάνουν κάποια «γαλάζια παιδιά»; Μια από τα ίδια; Θα λυθούν τα τεράστια προβλήματα της χώρας με το να μπουν… τανκ στην ΕΡΤ; Δηλαδή, αν φύγει κάποιος «κόκκινος» εκπομπάρχης δημοσιογράφος και αντικατασταθεί από κάποιον «γαλάζιο», τότε η ΕΡΤ θα είναι τέλεια; Ή θα λυθούν τα προβλήματα της χώρας αν κλείσουν μέσα ενημέρωσης που είναι φιλικά προς την κυβέρνηση; Αυτό είναι το πρόβλημα; Τελικά όλα γίνονται για έναν επικοινωνιακό πόλεμο;
Να το δούμε από την… ανάποδη; Σώθηκε η χώρα ή ο ΣΥΡΙΖΑ που έκλεισε το Mega; Αυτό δεν εύχονταν και έλεγαν στελέχη της Κουμουνδούρου και τα παπαγαλάκια τους; Γι’ αυτό ας πατήσουν φρένο τα «γαλάζια παιδιά». Αλλοι στριμώχνονται στις λίστες των υποψηφίων, άλλοι ράβουν κοστούμια για να αναλάβουν γενικές γραμματείες, να χωθούν σε διοικήσεις ΔΕΚΟ και φορέων, να «γκρεμίσουν» την ΕΡΤ.
Και βέβαια να διορίσουν όσους περισσότερους κολλητούς και φίλους, που εννοείται πως θα διαθέτουν τα απαραίτητα κομματικά ένσημα. Κάποιοι εξ αυτών, μάλιστα, το βροντοφωνάζουν. Δεν τους φτάνει που θα βολευτούν, θέλουν και να… τιμωρήσουν παραδειγματικά όσους συνεργάστηκαν με το συριζαϊκό καθεστώς.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι το παιχνίδι εξουσίας, είναι πολύ πιο σοβαρό. Ή, μάλλον, τα παιχνίδια εξουσίας έχουν ρίξει τη χώρα σε αυτή την παρακμή.
Η Ελλάδα χρεοκόπησε πριν από σχεδόν 10 χρόνια. Και ακόμα δεν έχουμε πάρει χαμπάρι πως αν συνεχίσουμε έτσι, νομοτελειακά θα χρεοκοπήσουμε ξανά. Μικρή σημασία έχει αν θα είναι σε δυο, σε πέντε ή σε δώδεκα χρόνια. Και αν η κυβέρνηση θα είναι ΣΥΡΙΖΑ ή Ν.Δ. Για να το πούμε πιο λαϊκά: αν είναι να τρώμε από τα σκουπίδια, δεν θα έχει πια νόημα για κανέναν το blame game της χρεοκοπίας.
Η χώρα βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη καμπή. Βρίσκεται ουσιαστικά εκτός αγορών, εκτός επενδυτικών χαρτών, εκτός τόπου και χρόνου με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Είναι τόσα πολλά και επώδυνα τα βάρη με τα οποία θα φορτωθεί η επόμενη κυβέρνηση που χρειάζεται υπομονή, σχέδιο και ισχυρή βούληση για εφαρμογή πραγματικών μεταρρυθμίσεων, ώστε να γίνουν βήματα προς τα εμπρός.
Δεν έχει κανένα νόημα να γλιτώσουμε από «κόκκινους» Πολάκηδες, για να μπουν στη θέση τους κάποιοι «γαλάζιοι». Το ζητούμενο είναι να υπάρξει μια διαφορετική νοοτροπία. Να διαχωριστεί επιτέλους αυτό το ρημάδι το κράτος από την εκάστοτε κυβέρνηση.
*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
