Κείμενο- φωτο: Γιάννης Τσούμαλης

Θα μπορούσα να βάλω τίτλο “Αμφισβητώντας” στη σημερινή μας βόλτα στην σοφίτα. Καθώς περπατούσα στην όχθη της λίμνης της Τριχωνίδας (που εδώ φωτογραφίζεται), θυμόμουν όσα είχα διαβάσει στη “Χρησιμότητα του Άχρηστου” του Nuccio Ordine (Εκδόσεις ΑΓΡΑ, 2014, σελ. 21),ο οποίος σε ένα σημείο του βιβλίου του αναφέρει τα εξής:

“Όταν διαισθάνθηκε τη χρήση που μπορούσε να κάνει του αχρήστου -εξηγεί ο Ιάπωνας συγγραφέας στο έργο του “Το ζεν και η τελετουργία του τσαγιού”- ο άνθρωπος πραγματοποίησε την είσοδο του στο βασίλειο της τέχνης. Με μια μόνο κίνηση, μια διπλή πολυτέλεια :το λουλούδι (το αντικείμενο) και η πράξη της προσφοράς (η κίνηση) εκφράζουν αμφότερα το άχρηστο,αμφισβητώντας το αναγκαίο και το κέρδος.”

Ένιωθα, λοιπόν, λίγο σαν επαναστάτης ,όχι επειδή πάλευα για τα δικαιώματα του ανθρωπίνου γένους, αλλά ,γιατί εκείνη τη στιγμή έκανα μια “άχρηστη” βόλτα στη λίμνη που -κατά το νεοφιλελεύθερο τρόπο ζωής μας- είναι περιττή, αφού δε προσφέρει κέρδος.

Να μυρίζεις ένα λουλούδι…Τί άχρηστο!…Τί επανάσταση!

Ω ναι!Τώρα κατάλαβες…δες ξανά τις φωτογραφίες! Κάτι υπάρχει που σίγουρα δεν θα το πρόσεξες με τη πρώτη ματιά. Αν το βρεις, πες το! Η πρόκληση σου να αποδειχθείς κι εσύ επαναστάτης…