Όταν μια πόρτα κλείνει, μια άλλη πάντα ανοίγει. Για τον Νίκο Μαρινάκη, η πόρτα του Παναθηναϊκού έκλεισε το περασμένο καλοκαίρι μετά από δέκα χρόνια παρουσίας. Πληθώρα συναισθημάτων και αναμνήσεων που δεν σβήνουν, δεν αλλάζουν, παρά μόνο αποτελούν  πολύτιμες εμπειρίες με φόντο το παρόν και το μέλλον.  Στη ηλικία των 24, ο Έλληνας αμυντικός ξεφυλλίζει μέσω του SDNA το «πράσινο» βιβλίο των αναμνήσεων και φθάνει μέχρι και εκεί που αναγράφεται πλέον η λέξη... Παναιτωλικός.

Στον Παναιτωλικό ο Νίκος Μαρινάκης έψαχνε να πατήσει το restart στην καριέρα του και τα κατάφερε. Έχοντας ήδη καταγράψει 26 συμμετοχές σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο έχει βρει και πάλι τον εαυτό του. Όπως ο ίδιος, άλλωστε, δηλώνει αισθάνεται μέσα από αυτή την εμπειρία του να έχει ωριμάσει.

Για να τα πάρουμε από την αρχή... Με βιώματα από την Ακαδημία του Παναθηναϊκού. Τι σημαίνει για τον σύλλογο το «φυτώριό» του;

«Πιστεύω πως η Ακαδημία είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος για την ομάδα. Έχει βγάλει παίκτες που ήταν βαρόμετρα σε καταπληκτικές πορείες. Είναι φανταστικό να είσαι μέλος της Ακαδημίας και να ζεις μέσα στην Παιανία, όταν βέβαια ήμασταν εκεί. Ξεχνάς τα πάντα και παρά το ότι είσαι μακριά από το σπίτι σου δεν σου λείπει. Σε κανένα από τα παιδιά που ήμασταν τότε εκεί δεν έλειπε το σπίτι του. Πολλές φορές τώρα όταν μιλάμε, λέμε και τι δεν θα δίναμε για να γυρίσουμε μία βδομάδα να κάτσουμε και πάλι εκεί».

Ξεχωρίζεις κάποιον από τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκες εκεί;

«Όλοι οι άνθρωποι εκεί ήταν εξαιρετικοί, δεν μπορώ να ξεχωρίσω εύκολα κάποιον. Όλοι ήταν ένας και ένας. Ήταν δίπλα σε όλους μας όποια στιγμή και αν χρειαζόμασταν κάτι».

Έχει γίνει αρκετή κουβέντα γύρω από την φιλοσοφία που είχε τα προηγούμενα χρόνια η Ακαδημία επί Σαμαρά. Θεωρείς πως τότε δεν δινόταν προτεραιότητα στην κατάκτηση τίτλων;

«Όταν ήμασταν στην Ακαδημία αυτό που μας έλεγε ο Γιάννης Σαμαράς ήταν ότι έπρεπε να παίξουμε σωστό ποδόσφαιρο και τα αποτελέσματα θα έρθουν. Αυτό πιστεύω και εγώ, πρέπει να το ευχαριστιέσαι και να κάνεις αυτά που μας έλεγαν που ήταν στα πρότυπα τοπ ομάδων της Ευρώπης. Τότε ήταν βέβαιο πως θα έρθουν και τα αποτελέσματα. Άλλωστε τότε ήταν που πήραμε και το τελευταίο πρωτάθλημα ως και σήμερα με τον Σαμαρά και τον Ρότσα. Δεν πιστεύω λοιπόν ότι αυτό αλλάζει κάτι».

Ποια ήταν τα πρώτα σου συναισθήματα και οι πρώτες σου σκέψεις όταν έγινες επαγγελματίας;

«Είχα πάει μία αποστολή στην Κέρκυρα με την πρώτη ομάδα, προπονητής ήταν ο Ζεσουάλδο Φερέιρα. Χάρηκα πάρα πολύ, ήταν το όνειρό μου αυτό. Ξέραμε πόσο δύσκολο είναι γίνεις επαγγελματίας και να παίξεις στην πρώτη ομάδα. Πολλά παιδιά έγιναν επαγγελματίες αλλά δεν πήραν ευκαιρίες στην πρώτη ομάδα. Τότε ήταν για μένα πραγματοποίηση ενός ονείρου».

Την πρώτη σου χρονιά στην πρώτη ομάδα τι πιστεύεις πως δεν πήγε καλά;

«Ήταν η χρονιά που έφυγε ο Ζεσουάλδο Φερέιρα. Όταν σε μία ομάδα γίνονται τόσες αλλαγές προπονητή αυτό κάτι λέει. Δεν μπορούν να έρθουν καλά αποτελέσματα. Δεν ήμουν τόσο μέσα στην πρώτη ομάδα αλλά σίγουρα πολλά πράγματα δεν είχαν πάει καλά».

«Ήμασταν οικογένεια – ομάδα, εξελιχθήκαμε με τον Αναστασίου»

Φτάνουμε στην πρώτη προετοιμασία με τον Γιάννη Αναστασίου. Τι θυμάσαι από εκείνη την εμπειρία;

«Από εκείνη την προετοιμασία θυμάμαι τα πάντα, στιγμή προς στιγμή. Ήμασταν όλα τα παιδιά της Ακαδημίας χωρίς πολλούς παίκτες μεγάλους από μεταγραφές. Ήταν σαν να ανέβηκε η ομάδα που πήρε το πρωτάθλημα για να παίξει. Είχαμε πολύ καλό κλίμα, ήμασταν σαν οικογένεια και είχαμε τρομερή θέληση μέσα στις προπονήσεις. Αργότερα ήρθαν και άλλοι παίκτες με μεγαλύτερη εμπειρία και φτιάξαμε μία πολύ καλή ομάδα. Ήμασταν ομάδα με όλη την έννοια της λέξης».

Ένιωσες να εξελίσσεσαι με τον Αναστασίου στη θέση του προπονητή;

«Ναι εξελίχθηκα με τον Γιάννη Αναστασίου, όλα τα παιδιά εξελιχθήκαμε. Ο λόγος είναι ότι υπήρχε ένα πλάνο. Ένα πλάνο συνέχεια αυτού που είχαμε από τον Σαμαρά στην Ακαδημία που βλέπαμε ότι δουλεύει με τον ίδιο τρόπο. Με το ολλανδικό πρότυπο».

Τι πιστεύεις πως έπαιξε καθοριστικό ρόλο και πήγε τόσο καλά εκείνη η σεζόν;

«Υπήρχε σίγουρα το καλό κλίμα. Οι παίκτες που ήρθαν μετά με εμπειρία βοήθησαν πολύ και εμάς τους παίκτες και την ομάδα ποιοτικά. Αυτό το δέσιμο που αποκτήσαμε ήταν το κλειδί για εκείνη τη σεζόν. Επίσης ήμασταν πιο απελευθερωμένοι γιατί ο κόσμος έβλεπε την προσπάθεια που γινόταν με νεαρά παιδιά και ήταν δίπλα μας. Δεν υπήρχε τόση πίεση για το αποτέλεσμα. Χάναμε, κερδίζαμε, φέρναμε ισοπαλία ο κόσμος μας χειροκροτούσε».

Και μετά έρχεται το καλοκαίρι που έφυγες δανεικός στη Νίκη Βόλου. Ήταν μία απόφαση του Γιάννη Αναστασίου;

«Ήταν μία απόφαση των Αναστασίου και Νταμπίζα. Νομίζω πως αν επέμενα λίγο στο να έλεγα πως θα μείνω ως δεύτερος ή τρίτος και θα προσπαθήσω να αποδείξω πράγματα στο γήπεδο θα έμενα. Νομίζω πλέον πως έπρεπε να έχω κάνει αυτό. Εν τέλει πήγα στη Νίκη Βόλου έκανα 13 παιχνίδια, σχεδόν όλα εκτός του Παναθηναϊκού μέχρι που διαλύθηκε η ομάδα. Με βοήθησαν αρκετά και μετά επέστρεψα στον Παναθηναϊκό. Με πήρε τηλέφωνο ο Αναστασίου και μου είπε να επιστρέψω και πως αν αποδείξω ότι μπορώ δεν μου αποκλείει κανείς ότι θα παίξω. Τελικά έκανα άλλες δύο ή τρεις συμμετοχές».

«Πώς τυχαίνει ο Παναθηναϊκός να είναι πάντα αυτός στον οποίο εφαρμόζεται πρώτα ο νόμος;»

Τη σεζόν που κερδίσατε τον Ολυμπιακό στο γήπεδο, όμως μετά σας πήραν τους βαθμούς στα χαρτιά, σας άφησε την αίσθηση στα αποδυτήρια πως θα μπορούσατε να πάρετε το πρωτάθλημα;

«Από ένα σημείο και μετά φαινόταν πάρα πολύ η πίκρα που σου μένει από μία τέτοια απόφαση. Από ένα τέτοιο γεγονός. Στο γήπεδο δείξαμε εκείνη την χρονιά πως ήμασταν η καλύτερη ομάδα, η ομάδα που δικαιούταν να πάρει το πρωτάθλημα και μία απόφαση στα δικαστήρια μας το έκλεψε. Δυστυχώς έγινε αυτό που έγινε και το πρωτάθλημα κρίθηκε αλλού».

Ένιωσες γενικότερα πως πολλά όσο ήσουν στον Παναθηναϊκό κρίνονταν έξω από τα γήπεδα;

«Σίγουρα, ποιος δεν το έχει αισθανθεί στην Ελλάδα αυτό; Το πρόβλημα είναι ότι για γεγονότα όπως ρίψεις αντικειμένων και τραυματισμών οποιουδήποτε καλό θα ήταν να τιμωρούνται αλλά πως τυχαίνει ο Παναθηναϊκός να είναι πάντα αυτός στον οποίον θα εφαρμοστεί πρώτα ο νόμος πάνω του. Νιώθαμε πως εμείς ήμασταν πάντα οι αδύναμοι. Καλό θα ήταν να υπάρχει αξιοκρατία για να μην υπάρχει γκρίνια από τον κόσμο για τέτοια πράγματα. Να τραυματίζονται άνθρωποι μέσα στο γήπεδο και να υπάρχει γκρίνια. Δεν είναι σωστό αυτό. Όμως δεν πρέπει να τιμωρείται πάντα μόνο ο ένας».

Πιστεύεις πως φέτος άλλαξαν κάπως τα πράγματα και σταμάτησε να ευνοείται μόνο ο ένας;

«Νιώθω ότι έχει αλλάξει αυτό αλλά παρ’ όλα αυτά βλέπουμε την δυσπιστία του κόσμου στις αποφάσεις και για αυτό φταίει το γεγονός πως τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρχε αξιοκρατία».

«Ο οδυνηρός αποκλεισμός από την Γκαμπάλα - Σαν να μην υπήρχαμε για τον Στραματσόνι»

Και φτάνουμε στο καλοκαίρι που σημαδεύεται από τον αποκλεισμό από την Γκαμπάλα. Τι αναμνήσεις έχει από εκείνα τα ματς και πόσο πιστεύεις ότι επηρέασαν την ομάδα;

«Δεν το περίμενε κανείς αυτό που συνέβη. Θεωρώ πως ήταν και ατυχία αλλά και ένα ματς που πήγε την ομάδα πολύ πίσω. Ευθύνεται αυτός ο αποκλεισμός για πολλά πράγματα που συμβαίνουν μέχρι και σήμερα στον Παναθηναϊκό. Άλλαξε θα μπορούσα να πω την ιστορία εκείνος ο αποκλεισμός».

Πιστεύεις πως έγινε λάθος διαχείριση σε εκείνο το ματς;

«Παίζαμε με την Γκαμπάλα. Όσο και να μην θέλεις να υποτιμήσεις κανένα παιχνίδι, συμβαίνει κάποιες φορές».

Έρχεται, λοιπόν, ο Αντρέα Στραματσόνι στην ομάδα. Ποιο θεωρείς πως ήταν το μεγαλύτερό του λάθος;

«Νομίζω πως χρέωσε τον Παναθηναϊκό πάρα πολύ με τις μεταγραφές που έκανε χωρίς να φέρει το αποτέλεσμα για να κάνει απόσβεση. Το ένα φέρνει το άλλο και κάπως έτσι έφτασε η ομάδα στην σημερινή κατάσταση».

Αισθανόσασταν οι Έλληνες παίκτες να έχει κάτι μαζί σας;

«Δεν νιώθαμε ότι είχε κάτι μαζί μας. Νιώθαμε σαν να μην υπήρχαμε καν και αυτό είναι χειρότερο!»

Ήταν ειλικρινής μαζί σας;

«Με μένα ήταν ξεκάθαρος. Το ότι σε θέλει κάποιος στην ομάδα δεν είναι ψέμα, μπορεί να σε θέλει σαν δεύτερο ή σαν τρίτο. Στη θέση μου ήταν ο Μέστο, ο Μπούρμπος και εγώ. Εγώ με τον Χρήστο παίζαμε στο ποιος θα είναι δεύτερος με περισσότερο να είναι ο Χρήστος. Εγώ πίστευα ότι με την δουλειά μου και την προπόνηση στο γήπεδο θα του άλλαζα γνώμη αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ».

Πιστεύεις πως ήταν λάθος η παραμονή του και δεύτερη σεζόν στην ομάδα;

«Ήταν ξεκάθαρο. Ήταν μεγάλο λάθος που έμεινε και την επόμενη σεζόν. Δεν ήταν πως δεν είχε δείξει δείγματα, δεν ήταν ο κατάλληλος για τον Παναθηναϊκό. Έπρεπε να το είχε δει η διοίκηση πιο νωρίς. Η ομάδα θα είχε κάνει καλύτερη πορεία και σε Ελλάδα και σε Ευρώπη αν η αλλαγή με τον Μαρίνο Ουζουνίδη είχε γίνει νωρίτερα».

Τι θυμάσαι από τα τελευταία παιχνίδια με τον Στραματσόνι στον πάγκο που ήταν συνεχόμενες «σφαλιάρες» για την ομάδα;

«Εκείνη η περίοδος ήταν πολύ χάλια για την ομάδα και για τον κόσμο. Είχε έρθει ο κόσμος μας είχε εκφράσει την απογοήτευσή του. Απλά δεν γίνεται μία ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός να έχει αυτά τα αποτελέσματα. Αργότερα σώθηκε κάπως η κατάσταση με τη νίκη στον Απόλλωνα».

«Ο Ουζουνίδης σε έκανε να πιστέψεις στον εαυτό σου...»

Ποια ήταν η πρώτη κουβέντα του Ουζουνίδη στα αποδυτήρια όταν ήρθε στην ομάδα που σου έμεινε στο μυαλό;

«Μας είπε να πιστέψουμε στην ομάδα και τους εαυτούς μας. Ήταν τόσο πεπεισμένος που σε έκανε και εσένα να το πιστεύεις. Μας έκανε ομάδα ξανά, για παίκτες ποιοτικούς είχαμε. Μας έλειπε ένα ξεκάθαρο πλάνο το οποίο και αποκτήσαμε με τον Ουζουνίδη».

Πιστεύεις πως μία συνολικότερη αλλαγή πλάνου από αυτό που υπήρξε όταν ήρθε ο Αναστασίου κόστισε πολύ στην ομάδα;

«Πιστεύω πως ο Παναθηναϊκός έπρεπε να συνεχίσει με περισσότερους νεαρούς παίκτες, με παιδιά από την Ακαδημία. Ανεξάρτητα από το προσωπικό μου θέλω υπάρχει ταλέντο στις Ακαδημίες. Ο κόσμος όμως έχει στερέψει από υπομονή. Μπορεί να πήραμε το Κύπελλο την πρώτη χρονιά όμως δεν εγγυόταν κανείς πως θα πάρουμε και το πρωτάθλημα. Αν όμως έκαναν ένα ή δύο χρόνια υπομονή θα είχε χτιστεί κάτι πραγματικά πολύ καλό».

Όταν ήρθε ο Ουζουνίδης αισθανθήκατε οι Έλληνες παίκτες πως τότε ήταν η ευκαιρία σας;

«Ναι, σίγουρα. Ήταν και αυτό ένα στοιχείο που ανέβασε την ομάδα. Υπήρξε ανταγωνισμός στην ομάδα και στην προπόνηση. Όλοι σκεφτήκαμε ότι θα κριθούμε με βάση αυτό που θα δείχναμε στις προπονήσεις. Ανέβασε έτσι και το επίπεδο των προπονήσεων γιατί άλλο να ξέρει κάποιος πως ό,τι και αν γίνει θα είναι βασικός ή πως δεν θα παίξει και άλλο να πρέπει να αποδείξει ότι αξίζει».

Αισθανθήκατε σε κάποια ματς να σας δόθηκε η ευκαιρία και να μην την αξιοποιήσατε;

«Υπήρξαν ευκαιρίες για όλους μας, όχι μαζί αλλά ξεχωριστά. Υπήρξαν ματς στα οποία είχαμε τις ευκαιρίες μας και έτσι ήμασταν όλοι σε ετοιμότητα. Όταν είσαι σε ετοιμότητα ξέρεις πως θα τα δώσεις όλα όταν σου δοθεί η ετοιμότητα. Στον Παναθηναϊκό, κάθε ματς, κάθε προπόνηση είναι ένα τεστ. Πρέπει κάθε μέρα να δείχνεις ότι αξίζεις να βρίσκεσαι στην ομάδα».

«Έφυγα από το σπίτι μου, χρωστάω πολλά στον Παναθηναϊκό»

Φτάνουμε στο καλοκαίρι. Πότε έμαθες ότι δεν θα συνεχίσεις στην ομάδα;

«Είχαμε φύγει για διακοπές και μου είχαν πει Ουζουνίδης και Λυμπερόπουλος πως θα με ειδοποιήσουν. Έτσι και έγινε, με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν πως δεν πρόκειται να ανανεώσουμε το συμβόλαιο και έτσι τελείωσε το κεφάλαιο Παναθηναϊκός».

Ποια ήταν τότε τα συναισθήματά σου;

«Ήταν χάλια το συναίσθημα πως έκλεινε για μένα το κεφάλαιο Παναθηναϊκός, πολύ στενάχωρο. Ξεκινάς από κάπου 14 χρονών και φτάνεις στα 24 και φεύγεις. Είναι σαν φεύγεις από το σπίτι σου, είναι κάτι πολύ δικό σου. Έτσι είναι όμως το ποδόσφαιρο. Μία είσαι εδώ, μία είσαι αλλού. Δεν έχω καμία πικρία από την ομάδα, φεύγω μόνο με όμορφες αναμνήσεις».

Αισθάνεσαι κάπου να αδικήθηκες ή να αδίκησες τον εαυτό σου;

«Δεν τα σκέφτομαι αυτά. Ο καθένας έχει την γνώμη του. Ίσως για κάποιους δεν ήμουν αρκετά καλός, αυτή ήταν η γνώμη τους. Μπορεί να ήταν σωστή, μπορεί να ήταν λάθος αλλά σε κάθε περίπτωση ήταν απόλυτα σεβαστή. Στο χέρι μου είναι εμένα, μιας και δεν τελειώνει το ποδόσφαιρο, να δω αν ήμουν ή όχι για το επίπεδο του Παναθηναϊκού».

Έχοντας πλέον κλείσει το κεφάλαιο Παναθηναϊκός, τι αισθάνεσαι να σημαίνει για σένα;

«Ο Παναθηναϊκός είναι το δεύτερο σπίτι μου. Χρωστάω πάρα πολλά στον Παναθηναϊκό, ότι είμαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Ότι έχω μάθει τόσα πράγματα. Ακόμα και στην διαμόρφωση του χαρακτήρα μου έχει παίξει τον δικό του ρόλο ο Παναθηναϊκός. Νομίζω πως αυτό τα λέει όλα».

Μπήκες στην πρώτη ομάδα με ομαλό τρόπο από την Ακαδημία. Τα παιδιά σήμερα λόγω συνθηκών βρέθηκαν πολύ απότομα. Πόσο εύκολο είναι αυτό και πόσο μπορεί να επηρεάσει μία καριέρα;

«Το έχει πει και ο Ουζουνίδης και με βρίσκει σύμφωνο. Δεν είναι καλό για τα παιδιά αυτής της ηλικίας να μπαίνουν σε τέτοιες συνθήκες σε ομάδες ο Παναθηναϊκός. Υπάρχει πολύ σοβαρός κίνδυνος να «καούν». Βέβαια υπάρχει και η θετική εκδοχή να κάνουν ένα μπαμ και αυτό να τους δώσει πολύ μεγάλη ώθηση στην καριέρα τους. Είναι ένα μεγάλο ρίσκο».

Για ποιον λόγο πιστεύεις πως έφτασε η ομάδα στην σημερινή κατάσταση;

«Δεν υπήρχε η σωστή ενημέρωση από την διοίκηση στο προπονητικό τιμ το καλοκαίρι. Αν ήξερε το προπονητικό τιμ πως δεν θα υπάρχουν χρήματα και θα έπρεπε να μειωθεί το μπάτζετ θα ήταν οι κινήσεις του πολύ διαφορετικές. Είναι καθαρά διοικητικό το φταίξιμο».

Έχεις φίλους στον Παναθηναϊκό και μιλάς μαζί τους. Αισθάνεσαι πως για εσάς τους Έλληνες παίκτες είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνετε προσφυγή, να κινηθείτε εναντίον της ομάδας;

«Νομίζω δεν έχει να κάνει με την εθνικότητα. Έχει να κάνει περισσότερο με το γεγονός ότι μεγαλώσαμε εκεί. Δεν τα κλέψαμε τα λεφτά, τα δουλέψαμε αλλά το σωστό είναι να βρεθεί ένας τρόπος ομαλός να διακανονιστεί το χρέος. Αυτό δείχνει τον σεβασμό που έχεις για μία ομάδα στην οποία μεγάλωσες. Πρέπει όμως και η ομάδα να έχει τον σεβασμό να σου δείξει πως δεν έχει ξεχάσει το χρέος. Αυτό από μόνο του θα ήταν σημαντικό για πολλά από τα χρέη του Παναθηναϊκού».

Έχεις αισθανθεί δηλαδή κάπου «αόρατος» για την ομάδα;

«Σε σχέση με άλλους παίκτες ναι. Εγώ όμως γενικά εννοώ πως μπορούν να σωθούν καταστάσεις με μία απλή υπενθύμιση ότι ευχαριστούμε που δεν κάνεις προσφυγή, δεν σε έχουμε ξεχάσει. Πολλοί θα έχουν την καλή διάθεση να περιμένουν όσο χρειαστεί».

Από τους παίκτες που συνεργάστηκες στον Παναθηναϊκό ξεχωρίζεις κάποιον;

«Ο Μπεργκ, ο Πράνιτς, ο Πέτριτς και ο Λέτο ήταν ίσως οι καλύτεροι παίκτες με τους οποίους έχω συνεργαστεί. Ως προσωπικότητα μου έχει μείνει του Μπεργκ και του Λέτο. Πιστεύω ότι αν ο Μπεργκ ήταν στην ομάδα της πολυμετοχικότητας θα είχε κάνει απίστευτα πράγματα. Όχι πως τώρα δεν έκανε αλλά θα είχε κάνει ακόμα πιο σημαντικά πράγματα. Δεν μπορώ να φανταστώ αν είχε ο Ολυμπιακός αυτό τον παίκτη πόσο θα τον πουλούσε. Ο Ολυμπιακός έχει χτίσει ένα όνομα που πουλάει πολύ ακριβά, κάτι που δεν κάνει ο Παναθηναϊκός».

Πως ήταν για εσάς να βλέπετε πως η ομάδα είχε οικονομικά προβλήματα και παρ’ όλα αυτά γίνονταν ακριβές μεταγραφές παικτών που δεν ήταν βέβαιο πως θα βοηθήσουν;

«Αυτά γίνονται σε όλες τις ομάδες. Σου προκαλεί απορία όταν το συμβαίνει».

Σε ρωτάω γιατί είναι διαφορετικό να μην είσαι συνεπής απέναντι σε ένα παίκτη που δεν πρόκειται να έχει οικονομικό πρόβλημα και διαφορετικό σε έναν άλλον;

«Πιστεύω για μένα δεν είναι θέμα αυτό. Όταν μπαίνεις μέσα στο γήπεδο δεν σκέφτεσαι χρέη. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ. Βέβαια στην καθημερινότητά σου το σκέφτεσαι και σου δημιουργεί προβλήματα αυτό».

«Αξίζει μεγάλο σεβασμό ο Παναιτωλικός, άνθρωπος με ήθος ο Δέλλας»

Ένιωσες το φετινό καλοκαίρι ερχόμενος στον Παναιτωλικό πως έψαχνες ένα restart στην καριέρα σου;

«Ένιωθα πως έψαχνα ένα restart. Ένιωθα πως έψαχνα μία ομάδα ακριβώς όπως είναι ο Παναιτωλικός στην οποία θα μπορούσα να προσπαθήσω για να πάρω αρκετά παιχνίδια και είμαι τυχερός που αυτό πραγματικά συνέβη».

Έρχεσαι, λοιπόν, το καλοκαίρι εδώ στο Αγρίνιο. Ποιες ήταν οι πρώτες σου εντυπώσεις από την ομάδα;

«Οι πρώτες εντυπώσεις από την ομάδα ήταν πως είχαμε πολύ καλό υλικό σε παίκτες. Πολύ καλό ρόστερ. Ατομικά έβλεπα πολύ καλούς παίκτες. Οργανωτικά η διοίκηση ήταν τέλεια σε θέματα τακτοποίησης και άλλα αντίστοιχα. Το προπονητικό κέντρο που βρήκα ό,τι καλύτερο για να δουλέψει κάποιος ποδοσφαιριστής όπως και το γήπεδο. Μόνο θετική ήταν η εικόνα που σχημάτισα από την πρώτη ημέρα που ήρθα στον Παναιτωλικό».

Ο Παναιτωλικός βγάζει προς τα έξω μία εικόνα υγιούς ομάδας που δεν είναι κάτι σύνηθες στην Ελλάδα. Εσείς πως το βιώνετε αυτό;

«Στον Παναιτωλικό δημιουργούν συνθήκες για τον ποδοσφαιριστή να δώσει το 100% για την ομάδα σε κάθε προπόνηση, σε κάθε αγώνα. Είναι δίπλα μας σε ό,τι χρειαστούμε ανά πάσα στιγμή. Παράλληλα όμως αυτές οι ομάδες που αποτελούν εξαίρεση πρέπει να τις σέβεται περισσότερο το πρωτάθλημα. Από αυτό που εισπράττω, ο Παναιτωλικός αξίζει περισσότερο σεβασμό».

Τι πιστεύεις πως δεν πήγε καλά στην αρχή με τον Μάκη Χάβο στον πάγκο;

«Στην αρχή είχαμε ένα δύσκολο πρόγραμμα, αντιμετωπίσαμε ΑΕΚ, Ατρόμητο, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό. Δεν κάναμε καλή αρχή αν και κάναμε κάποια αποτελέσματα. Δεν ήταν η αρχή κακή. Το πρόβλημα ήρθε αργότερα μετά το ματς με τον Λεβαδειακό. Είχαμε κάνει του κόσμου τις ευκαιρίες και χάσαμε 1-0. Από εκεί και πέρα κάναμε μία κοιλιά γιατί χάσαμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, δεν είχαμε ένα ξεκάθαρο πλάνο. Ήταν σαν να ήρθε πανικός. Σαν από την μία μέρα να γίναμε από παικταράδες άχρηστοι. Όταν το νιώθεις αυτό και δεν υπάρχει πλάνο δημιουργούνται συνθήκες απόγνωσης».

Η αλλαγή του Δέλλα τι έφερε στην ομάδα;

«Έφερε πίστη στην ομάδα και τους εαυτούς μας. Από εκεί και πέρα όμως έφερε και ένα πλάνο. Αν έχεις και την ποιότητα που εμείς είχαμε δεδομένα ως ρόστερ δεν χρειάζεται κάτι άλλο για να πάει καλά η ομάδα».

Πως είναι να δουλεύεις υπό τις οδηγίες ενός πρωταθλητή Ευρώπης;

«Ποιος δεν έχει πανηγυρίσει το γκολ του Δέλλα το 2004 και τον τρόπο με τον οποίο πήγαμε στον τελικό; Είναι κάτι που σου έρχεται συνέχεια στο μυαλό. Η εικόνα όμως που σχηματίζεις δεν μένει σε αυτό. Ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει, η στάση και η συμπεριφορά του προς όλη την ομάδα  σου εμπνέει ακόμα περισσότερο σεβασμό».

Ο Παναιτωλικός έχει καθιερωθεί στην Σούπερ Λιγκ, έχει τον δικό του κόσμο που τον στηρίζει. Τι λείπει για να κάνει το βήμα παραπάνω;

«Πρέπει στην αρχή της χρονιάς να χτιστεί η ομάδα για να κάνει το βήμα παραπάνω. Ο Παναιτωλικός είναι ένα selling club. Αν όμως μία χρονιά κρατηθεί ο κορμός και παράλληλα από την προετοιμασία μπει ένας ψηλός στόχος όπως η πεντάδα θα έρθει το βήμα παραπάνω».

Πως είναι για τους ξένους παίκτες να έρχονται σε μία ομάδα όπως ο Παναιτωλικός;

«Τους βοηθάει το γεγονός πως έχουμε αρκετούς Ισπανόφωνους. Αυτό τους βοηθάει πολύ να προσαρμοστούν. Έτσι έρχονται αρκετοί πολύ ποιοτικοί παίκτες που είναι και καλά παιδιά».

Ο Παναιτωλικός είναι από τις λίγες επαρχιακές ομάδες που έχουν αυτό που λέμε «έδρα», έχουν τον δικό τους κόσμο. Πως το εκλαμβάνετε αυτό εσείς;

«Είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχεις την δική σου έδρα και να μην παίζεις στην έδρα σου κόντρα στους μεγάλους σαν να είσαι φιλοξενούμενος. Να έχεις έδρα που να την νιώθει ο αντίπαλος. Σου δίνει τρομερή ώθηση και βοηθάει τους ποδοσφαιριστές».

Πόσο χρειάζεται το πρωτάθλημα ομάδες όπως ο Παναιτωλικός να δίνουν το «χρώμα» τους;

«Τις χρειάζεται πολύ γιατί είναι ο μόνος τρόπος να γίνει πιο ανταγωνιστικό. Να μην πηγαίνει ένας μεγάλος και να κερδίζει σε τέτοιες έδρες. Θα κάνει ακόμα καλύτερο το πρωτάθλημα».

Πως αισθάνεστε όταν παίζετε κόντρα σε κάποιον από τους τέσσερις μεγάλους;

«Νομίζω πως υπάρχει μία εύνοια από την άποψη ότι κάποια αμφισβητούμενη φάση θα δοθεί προς την μεγάλη ομάδα. Εκεί αλλάζει το πράγμα κυρίως».

Νιώθεις να έχεις ωριμάσει μέσα από την εμπειρία σου στο Παναιτωλικό;

«Ναι με έχει βοηθήσει να ωριμάσω και ως ποδοσφαιριστής και ως άνθρωπος γιατί είναι κάτι καινούργιο. Βρέθηκα σε καλές μεν αλλά καινούργιες συνθήκες σε όλα τα επίπεδα και το γεγονός πως πρέπει να προσαρμοστείς σε αυτές σε ωριμάζει».

«Ακόμη και σήμερα, αστειεύονται με το επίθετο μου»

Τι λείπει από το ελληνικό ποδόσφαιρο;

«Λείπει η παιδεία σε όλους τους τομείς. Σε παίκτες, φιλάθλους και διοικήσεις. Αν υπάρξει αυτό θα χτίσουμε ένα ακόμα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα με γηγενείς παίκτες».

Σε θυμόμαστε πάντα ως έναν ήρεμο παίκτη μέσα στο γήπεδο. Επιλογή σου ήταν αυτό;

«Νομίζω πως με το να διαμαρτύρεσαι χάνεις την συγκέντρωσή σου. Ήταν κάτι το οποίο μας μεταδόθηκε στην Ακαδημία. Πολλοί διαιτητές όταν το κάνεις αυτό σε πάνε κόντρα. Σε ένα ματς με τους Νέους του Παναθηναϊκού θυμάμαι ότι σε μία φάση είχα διαμαρτυρηθεί και στην επόμενη έχασα τον παίκτη μου σε ένα στημένο και δεχθήκαμε γκολ. Από εκεί και μετά είπα πως δεν έχει κανένα νόημα να διαμαρτύρεσαι».

Ποιο ματς σου έχει μείνει περισσότερο χαραγμένο στο μυαλό;

«Το 0-3 στο Καραϊσκάκη. Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα μετά από εκείνο το ματς. Κάνεις χαρούμενο τόσο κόσμο και αυτό σου δίνει και σένα μεγάλη χαρά. Είναι ένα παιχνίδι με τον μεγαλύτερό σου αντίπαλο. Ένα ντέρμπι που το σκέφτεσαι από μικρός, στην Ακαδημία. Όσο και αν μας έλεγαν αυτό το ματς να του δούμε σαν ένα όπως όλα τα άλλα είναι αδύνατο. Πάντα με την θετική έννοια».

Πως ήταν όταν ως παίκτης του Παναιτωλικού μπήκες για πρώτη φορά ως αντίπαλος στη Λεωφόρο;

«Ήταν πολύ περίεργο. Μόνο και μόνο που έκανα ζέσταμα στο άλλο μισό του γηπέδου. Μπήκα μέσα, ήξερα τόσο κόσμο, τόσα χρόνια. Έλεγα στους συμπαίκτες μου πως ήταν σαν να πήγα αποστολή με τον Παναθηναϊκό. Μέσα στον αγώνα όμως τα ξεχνάς όλα και παλεύεις για την ομάδα για την οποία παίζεις εκείνη την στιγμή».

Δεν μπορώ να μην σου κάνω αυτή την ερώτηση! Πως ήταν να παίζεις στον Παναθηναϊκό και να έχεις αυτό το επώνυμο;

«Να σου πω την αλήθεια δεν το σκέφτηκα ποτέ. Όταν ακούγονταν τα γνωστά συνθήματα, δεν με επηρέαζε. Μου έκαναν πλάκα όλοι βέβαια στην ομάδα, αστειεύονταν με αυτό. Ακόμα και τώρα!»

Αισθάνεσαι φέτος να άλλαξε κάτι στο πρωτάθλημα;

«Από τις πρώτες αγωνιστικές κιόλας ένιωσα πως το πρωτάθλημα θα κριθεί στο τέλος. Πως θα υπάρχει αβεβαιότητα ως προς το ποια ομάδα θα το κατακτήσει. Κατάφεραν όμως πάλι με έναν τρόπο ακόμα και αυτό να μην σε κάνει να θέλεις να το δεις. Η νοοτροπία έφταιξε σε αυτό».

Έπαιξες κόντρα σε όλες τις ομάδες. Ποια ξεχώρισες;

«Την ΑΕΚ. Νομίζω είναι πιο δεμένη σε όλους τους τομείς. Άμυνα, κέντρο και επίθεση».

Ο πιο δύσκολος παίκτης που κλήθηκες να μαρκάρεις;

«Και του ΠΑΟΚ οι πτέρυγες και της ΑΕΚ είναι πολύ δυνατές. Με τις αριστερές πλευρές των δύο αυτών ομάδων ήταν το πιο δύσκολο».

Από τον Νίκο τι θέλεις στο μέλλον;

«Θέλω να βελτιωθώ προσωπικά και μετά να βοηθήσω την ομάδα να πετύχει επιτέλους τον στόχο της πεντάδας. Δεν μου αρέσει να βάζω πολύ μακρινούς στόχους».

Το εξωτερικό το σκέφτεσαι;

«Όλοι οι παίκτες το σκέφτονται το εξωτερικό. Είναι πολύ καλό για έναν παίκτη να δουλέψει υπό διαφορετικές συνθήκες και να βελτιωθεί. Είναι το ιδανικό για κάθε ποδοσφαιριστή».

Ήθελες από μικρός να γίνεις ποδοσφαιριστής;

«Δεν μπορώ να σκεφτώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο. Όσο και αν ακούγεται κλισέ αυτό ήθελα από μικρό παιδί, να γίνω ποδοσφαιριστής».

Πως είναι ο Νίκος έξω από το γήπεδο;

«Είμαι ήρεμος άνθρωπος. Δεν είμαι πολύ του έξω. Προτιμώ να κάτσω σπίτι με παρέα παρά να βγω έξω για καφέ η ποτό. Νομίζω είμαι λίγο βαρετός γιατί δεν κάνω πολλά πράγματα (γελώντας). Μου το έχουν μεταφέρει δικοί μου άνθρωποι και με πειράζουν».

sdna.gr