- ΕΦΤΑΣΕ η μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης! Η γέννηση του Θεανθρώπου - άσχετα με το αν κάποιος πιστεύει και πόσο - αποτελούσε ανέκαθεν ένα ξεχωριστό γεγονός. Μια γιορτή που είναι συνδεδεμένη με την ελπίδα, με την αγάπη και την ειρήνη! Λέξεις με νόημα και γεμάτες ουσία, εμπλουτισμένες με το πανανθρώπινο αγαθό που όλοι ποθούμε, τη γαλήνη και την ψυχική ισορροπία. Κάτι που σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ επιζητούμε, γιατί πολλά άλλαξαν στον πλανήτη ολόκληρο τα τελευταία χρόνια κι όλα προς το χειρότερο...

- ΣΤΗ σημερινή κοινωνία, όπου αξίες και ιδανικά ποδοπατιούνται και το χρήμα και η εξουσία θεοποιούνται, βρήκε χώρο κι εγκαταστάθηκε στο θρόνο του ψυχισμού του σημερινού ανθρώπου η δυστυχία, η οποία δεν εισχώρησε εκεί τυχαία. Είναι αποτέλεσμα ραγδαίων κοινωνικών εξελίξεων, ηθικών αναστολών κι αλλοίωσης της προσωπικότητας, σ' έναν κόσμο σημερινό όπου οι ισχυροί της γης και τα οικονομικά συμφέροντα κάνουν κουμάντο, με λαούς ολόκληρους να εξαθλιώνονται και να ποδοπατιούνται βασικά δικαιώματά τους, ζώντας κάτω από έναν αόριστο φόβο για το τι θα ξημερώσει αύριο...

- ΜΕΡΙΚΕΣ δεκαετίες αν γυρίσουμε πίσω, θα δούμε τη διαφορά του τότε και του σήμερα. Άνθρωποι του μόχθου, μακριά απ' τ' αγαθά του πολιτισμού (ως πηγή δυστυχίας τα είχε χαρακτηρίσει ο Φρόιντ), μακριά απ' την "πλύση εγκεφάλου" που γίνεται σήμερα από Μ.Μ.Ε., κινητά, f/b και διαδίκτυο, μπορεί να έτρωγαν "ψωμί κι ελιές", έλεγαν όμως εκείνο το "δοξασμένος ο Θεός" και τρανταχτά γέλια έβγαιναν απ' τα στήθη, χωρίς άγχος και χωρίς κατάθλιψη! Σήμερα, δυστυχώς, αυτά τ' απλά πράματα δε μας κάνουν ευτυχισμένους. Πρεσαρισμένοι είμαστε κι ανήμποροι ν' αντιδράσουμε στις βίαιες κι αλλοπρόσαλλες εξελίξεις και βγαίνει έτσι εκείνο το "κτήνος" που κρύβεται μέσα μας...

- ΚΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ! Ο Χριστός μπορεί να "γεννιέται" κάθε χρόνο τέτοια εποχή, όμως εμείς αλλιώς τον υποδεχόμαστε... Με στολισμούς, με γλυκά και πολλά φαγητά κι όχι με λαχτάρα να Τον βάλουμε να κατοικήσει μέσα μας και να μας ηρεμήσει... Αφού την άλλη την ειρήνη - αυτή τη με ή χωρίς όπλα και πολέμους - οι ισχυροί της γης και τα συμφέροντα τη "διαχειρίζονται", μήπως αλήθεια κι ο Χριστός αυτή την εσωτερική ειρήνη και την ψυχική γαλήνη εννοούσε που είναι και στο χέρι μας και δεν εξαρτάται από κανέναν άλλον παρά απ' τον ίδιο μας τον εαυτό; Μήπως η "φάτνη" βρίσκεται μέσα μας; Κι, αλλάζοντας πρώτα τους εαυτούς μας, θα μπορούμε μετά ν' αλλάξουμε και την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε; Μήπως θα πρέπει να διώξουμε τη μεγάλη μας υποκρισία, το "Φαρισαϊσμό" που μας διακρίνει και να δούμε το βαθύτερο νόημα των Χριστουγέννων όπως πρέπει κι όχι όπως εμείς το ερμηνεύουμε λανθασμένα, ως ένα "πανηγύρι" απολαύσεων και μόνο;

- ΑΣ αναρωτηθούμε κι ας κάνουμε και την αυτοκριτική μας...