- Σήμα κινδύνου από τον καλλιτεχνικό διευθυντή Νίκο Καραγέωργο
- Την ίδια στιγμή, το ΔΗΠΕΘΕ καταξιώνεται σε όλη τη χώρα
Την λύπη και την απορία του για τα κίνητρα που οδήγησαν το Υπουργείο Πολιτισμού να προχωρήσει στην κατηγοριοποίηση των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων της Χώρας, που κατέταξε το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, στη δεύτερη βαθμίδα, εξέφρασε μιλώντας στον Σωκράτη Τσόμπο και την εκπομπή »Προσώπων… Έργα» του »ΔΥΤΙΚΑ FM 92.8», ο καλλιτεχνικός διευθυντής, Νίκος Καραγέωργος. Μάλιστα, προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα μιλώντας για φόβο ακόμη και για κατάργηση των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων με την ενδεχόμενη λειτουργία έξι Μητροπολιτικών ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Καραγέωργος εμφανίστηκε αισιόδοξος για τη πορεία του θεάτρου και κυρίως στη διασύνδεση του με την τοπική κοινωνία.
ΤΑ ΔΥΟ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ
Τώρα τα ζω. Όταν δουλεύεις και είσαι μέσα στο πέλαγο, όταν είσαι ανοιχτά στη θάλασσα, σκέφτεσαι να κολυμπήσεις. Όταν θα γίνουν όλα ιστορία θα τα αναλογιστώ.
ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «Εκάβη…μια πρόσφυγας»
Ήταν δώρο. Ούτε στα καλύτερα όνειρα. Η παράσταση «Εκάβη», μια πρόσφυγας, Ήταν πολύ σημαντικό που πρωταγωνίστησε η Δέσποινα Μπεμπεδέλη, ήταν πολύ σημαντικό που ήταν στη Στράτο, στο αρχαίο θέατρο. Ακόμη πιο σημαντικό ήταν που το Κεντρικό Αρχαιολογικό συμβούλιο επέλεξε να ανοίξει για πρώτη φορά το θέατρο της Δήλου μετά από 2000 χρόνια με αυτή την παράσταση και ένα τρίτο σημαντικό για μένα και νομίζω για όλους στο Αγρίνιο ήταν ότι οι υπόλοιποι συντελεστές ήταν από το Αγρίνιο. Μέλημά μου είναι, ως Αγρινιώτης, είναι να μπορώ να συσπειρώσω κάποιους ανθρώπους που πονάνε τον τόπο.
Η ΣΧΕΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ-ΘΕΑΤΡΟΥ
Θέλουμε να είμαστε γεμάτοι. Το θέμα είναι πώς είσαι γεμάτος. Πόσο νερό βάζεις στο κρασί σου να είσαι γεμάτος. Νομίζω η δουλειά της τέχνης δεν είναι η ποσότητα αλλά η ποιότητα. Η μεγάλη μερίδα της επιχορήγησης είναι από το Δήμο. Στα δύο χρόνια είχαμε αναπάντεχες εκπλήξεις, υπήρχαν παραστάσεις που δεν λειτούργησαν, είναι προσπαθώντας να βρεις λίγο το στίγμα σου και να μπορεί ο κόσμος να το καταλάβει, υπάρχει το ίντερνετ, η πληροφορία. Ο κόσμος έχει αλλάξει τον τρόπο που βλέπει θεάματα. Περνάνε όλα τα πράγματα κρίση, πόσο μάλλον το θέατρο.
Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Έχω ένα σκεπτικό. Δεν καταλαβαίνω τις κατηγοριοποιήσεις. Γιατί τη χρονιά που κριθήκαμε, ανοίξαμε τη Δήλο μετά από 2000 χρόνια. Πείτε ότι εγώ δεν κάνω καλά τη δουλειά μου και πάω δεύτερη κατηγορία. Λέγεται από τους κύκλους του Υπουργείου Πολιτισμού να γίνουν 6 μητροπολιτικά τα ΔΗΠΕΘΕ. Σε αυτή τη λογική, μάλλον υπολογίζουν ότι το Αγρίνιο μπορεί να μην είναι. Αν λοιπόν σε αυτή τη θεωρία συνομωσίας υπάρχει αυτό το σκεπτικό, νομίζω ότι είναι μέλημα όλων των πολιτών. Εκεί είμαι λίγο σκεπτικός γιατί ήταν η χρονιά που πήγαμε στη Δήλο.
Από την ώρα που κάνεις τέχνη και κρίνεσαι με χρήματα είναι λίγο περίεργη αυτή η διαβάθμιση. Θέλει άλλο σκεπτικό αντιμετώπισης από το Υπουργείο. Δεν θέλω να σκέφτομαι αρνητικά.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΟ ΣΑΙΞΠΗΡ
Ήταν μεγάλη τιμή που διάβασαν τα σονέτα του Σαίξπηρ. Θέλαμε να καταλάβει ο Αγρινιώτης ποιος είναι αυτός ο δραματουργός. Είχαμε την μεγάλη τιμή ο Κώστας Αρζόγλου να σκηνοθετήσει τον Άμλετ. Μεγάλος φόρος τιμής, για την συνεργασία.
Η ΝΕΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Επειδή λειτουργούμε με ενότητες, η ενότητα η φετινή είναι «Ο Άλλος σαν απειλή», με ερωτηματικό. Αφιέρωμα στο πολιτικό θέατρο και εξετάζουμε διάφορα έργα τα οποία θίγουν γιατί τον άλλον τον φοβόμαστε. Είναι η μέρα δύσκολη σήμερα, η μέρα δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, ο καθένας συλλογιέται για πολλά πράγματα που δεν λειτουργούν στην Ελλάδα, όπως τη δικαιοσύνη.
Το ΔΗΠΕΘΕ φέτος θέλει να συζητήσει μέσα από τα πολιτικά κείμενα γιατί ο άλλος για μας είναι πάντα άγνωστος, γιατί τον φοβόμαστε , σε διάφορες εκφάνσεις. Από τα κοινωνικά, τα πολιτικά, ακόμη και τα προσωπικά. Στην παιδική σκηνή κάνουμε τον «Μικρό πρίγκιπα», στην εφηβική σκηνή που θα είναι η πρώτη φορά που θα πάμε σε Λύκεια κάνουμε «ΤΟ ΜΑΜ…», στην κεντρική σκηνή κάνουμε την «Δεσποινίδα Τζούλια», στην πειραματική τον «Μανώλη», ένα κυπριακό έργο για τον εμφύλιο πώς, μια μάνα θρηνεί το παιδί της. Έχουμε τον υπέροχο μονόλογο στα αγγλικά το «Μαιρούλα» που έγραψε η Μαριάννα Νικολογιάννη από το Αιτωλικό, για μια κοπέλα που επιστρέφει στην Ελλάδα της κρίσης την ώρα που όλοι φεύγουν , την «Ιστορία ζωολογικού κήπου» του Άλμπι και σε μια μικρή σκηνή που διαμορφώνουμε κάτω στο θέατρο κάνουμε το «Μανώλη». Έχουμε για πρώτη φορά συνεργασίες με το Μεσολόγγι, με τη «ΔΙΕΞΟΔΟ» του κ. Κορδόση. Τα Χριστούγεννα για πρώτη φορά ένα έργο στο Εργατικό Κέντρο, τους «Άβολους ήρωες» και το Πάσχα, την Μ. Παρασκευή στις 5 το πρωί έχουμε ένα δρώμενο για τον απαγχονισμό των ηρώων στην πλατεία.
Σ.Τ.
sinidisi.gr
