Αγόρασε μια ψηφιακή μηχανή για την γέννηση της κόρης του και από τότε δεν σταμάτησε να μετράει και να φωτογραφίζει τα άστρα. Ο Άγγελος Μακρής ζει στο Αγρίνιο και έχει καταφέρει να συνδυάσει την δουλειά με το μεγάλο του πάθος, την αστροφωτογραφία. Την ημέρα εργάζεται ως καθηγητής Φυσικής και τη νύχτα ως αστροφωτογράφος.
Οι φωτογραφίες του, με θέμα τον νυχτερινό ελληνικό έναστρο ουρανό έχουν δημοσιευτεί σε Ελλάδα και εξωτερικό, σε εφημερίδες, αστρονομικά και φωτογραφικά περιοδικά, από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή, το Γραφείο Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το Πλανητάριο Θεσσαλονίκης, το περιοδικό ΦΩΤΟγράφος (Φωτεινές Ιδέες), το Earth Science Photo of the Day (NASA), το Fine Art Photography, Earth Sky (cover photo) και Nature Photography μεταξύ άλλων.
Παράλληλα, συνεργάζεται με την Canon ως Canon Ambassador, το περιοδικό «Ελληνικό Πανόραμα» και την εταιρεία «Bearing True South».
Ο Άγγελος Μακρής, μοιράζεται μαζί μας την αγάπη του για τον ουρανό, μας παρουσιάζει το πώς ξεκίνησε αυτό το υπέροχο ταξίδι στον κόσμο της αστροφωτογραφίας και μας αποκαλύπτει τα μελλοντικά του όνειρα.
Έχοντας παρέα του μόνο μία κάμερα και με πολλή όρεξη για ξενύχτι απολαμβάνει τις στιγμές κάτω από τα αστέρια και επιχειρεί να αποτυπώνει στο φακό του δέος που νιώθει, κάθε φορά που στέκεται ακίνητος κάτω από τον «Κόσμο».
Η γέννηση της κόρης του ήταν η αφορμή για να αγοράσει μια καλή φωτογραφική μηχανή και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα:
«Το 2014 θα γεννιόταν η κόρη μου και είπαμε με την σύζυγό μου να πάρουμε μία πιο καλή φωτογραφική μηχανή. Την αγοράσαμε κι ένα βράδυ γυρνώντας από την εργασία μου είπα να δοκιμάσω να δω τι “μπορείς να κάνεις με τον έναστρο ουρανό”. Έτσι ξεκίνησα. Σπούδασα αστροφυσική οπότε είπα κάποια στιγμή να συνδυάσω την καινούρια φωτογραφική μηχανή με την “παλιά αγάπη”. Εργάζομαι ως φυσικός στη Μέση Εκπαίδευση και ως αστροφωτογράφος επαγγελματικά» λέει στο newsbeast.gr.
Τον ρωτάμε πώς τα συνδυάζει για να μας απαντήσει σχεδόν αβίαστα ότι «άμα θέλεις όλα γίνονται»: «Τα συνδυάζω εύκολα γιατί η εργασία μου είναι μεσημεριανή-απογευματινή οπότε το βράδυ μόλις βάζουμε με την γυναίκα μου για ύπνο τα δύο παιδιά μας, εξορμώ για ένα δίωρο συνήθως. Οι υποχρεώσεις έχουν αυξηθεί γιατί συνεργάζομαι με την Canon οπότε κάνουμε και από κοινού κάποιες δράσεις οπότε είναι λίγο πιο δύσκολα, αλλά άμα θέλεις όλα γίνονται».
Όσο για τις δυσκολίες;
«Πρέπει να είσαι το βράδυ στη φύση μακριά από τις πόλεις, για να μην έχεις φώτα. Μόνος στη φύση σε κάποιο βουνό, σε κάποιο τοπίο αναλόγως τι έχεις διαλέξει, κάποια λίμνη, κάποιο ποτάμι κάποιο καταρράκτη ή κάποιο αρχαίο μνημείο γιατί έχω ασχοληθεί και με τους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής μου.
Πρέπει να είσαι εκεί το βράδυ το οποίο συνεπάγεται ότι ο καιρός μπορεί να είναι περίεργος, το κρύο, ο φόβος που πρέπει να ξεπεράσεις του να είσαι εκεί μόνος σου γιατί δεν έχεις παρέα, και τα χιλιόμετρα που γράφει το αυτοκίνητο για να φτάσεις στο προορισμό σου».
Ξεχωρίζει άραγε κάποιο τοπίο;
«Το πιο μαγευτικό τοπίο που έχω βρεθεί είναι ο αρχαιολογικός χώρος του Στρατίου Διός στην Αιτωλοακαρνανία ο οποίος είναι ένας χώρος που δεν έχει συντηρηθεί καθόλου, είναι παραμελημένος. Αλλά βρέθηκα εκεί βράδυ τυχαία μόνος μου ανάμεσα σε τεράστιες αρχαίες πέτρες που ήταν προς τιμήν του Στράτιου Δία και ήταν μαγικό. Έχω από εκεί δύο φωτογραφίες η μία μάλιστα είχε βραβευτεί και από την Wikipedia σε έναν διαγωνισμό. Επόμενος στόχος μάλλον θα είναι ο Όλυμπος. Προβλέπεται σύντομα να ανέβω στον Όλυμπο για να αστροφωτογραφίσω και από εκεί».
Στη διάρκεια της κουβέντας μας αναρωτήθηκα εάν του έχει πει ποτέ «που πάει ο τρελός;» κι αν φοβάται η οικογένειά του…
«Πολλές φορές το έχω ακούσει αλλά φροντίζω να έχω ειδοποιήσει ακριβώς πού θα είμαι. Μόλις φτάνω στο σημείο το βράδυ στέλνω στίγμα από το GPS στην σύζυγό μου για να ξέρει πού ακριβώς σκέφτομαι αλλά και τι ώρα θα είμαι πίσω και τα τηρώ. Από εκεί και πέρα επειδή ασχολούμαι με το βουνό και την ορειβασία έχω κάποιες γνώσεις επιβίωσης και αυτοσυντήρησης. Πολλές φορές έχω ακούσει “τι κάνει μες το βράδυ ο τρελός, που πάει τέτοια ώρα στα βουνά μόνος του” αλλά είναι πιο εύκολο από ό,τι ακούγεται. Όταν ξεκίνησα κι εγώ μου φάνηκε μία τρέλα αλλά στην πορεία, φορά με την φορά γίνεται όλο και πιο εύκολο. Δεν το αλλάζω με τίποτα. Είναι η ανάσα μου, είναι η αναπνοή μου πραγματικά. Είναι το οξυγόνο μου αυτές οι εξορμήσεις».
Η συζήτηση κάπου εδώ ολοκληρώνεται για να δώσει την θέση της στις εκπληκτικές φωτογραφίες του.
«Να προστατέψουμε τον νυχτερινό μας ουρανό» μας λέει μην τελειώνοντας την κουβέντα μας.
«Συμμετέχω και στο International Dark Sky Association, είναι μία προσπάθεια της NASA να προστατέψουμε τον νυχτερινό μας ουρανό. Στον κόσμο η φωτορύπανση είναι μεγάλο πρόβλημα που επηρεάζει και τον άνθρωπο και τα ζώα και τα φυτά και όλους μας γενικά και θα το αντιμετωπίσουμε τα επόμενα χρόνια σε μεγαλύτερο βαθμό, να προστατέψουμε τον νυχτερινό μας ουρανό. Και για εμάς, και για να μπορέσουν τα παιδιά μας να έρθουν σε επαφή με αυτό το μεγαλείο και να μην βλέπουν τον «ξεπλυμένο» ουρανό της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης όπου βλέπεις όλα κι όλα δέκα αστέρια. Ένας από τους λόγους που αστροφωτογραφίζω είναι να δείξω πόσο ωραίο είναι ένα τοπίο και το βράδυ κάτω από το μεγαλείο του έναστρου ουρανού».
