Αγαπητοί φίλοι της ορχήστρας Μίκης Θεοδωράκης. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι το δημοτικό συμβούλιο του δήμου μας, με ομόφωνη απόφασή του, έχει αναγορεύσει τον Μίκη σε επίτιμο δημότη μας.

Με ομόφωνη επίσης απόφασή του, διεκδικεί την αλλαγή της τιμολογιακής πολιτικής της Γέφυρα Α.Ε., με στόχο «μια γέφυρα που ενώνει». Ξέρετε πολύ καλά ότι σήμερα η Γέφυρα Α.Ε. υψώνει οικονομικό φράγμα 26,6 ευρώ για κάθε διέλευση. Ζητά 250 ευρώ τον μήνα από κάθε δημότη μας που εργάζεται στην Πάτρα. Γι’ αυτό και στον αγώνα για «μια γέφυρα που ενώνει», δίπλα στο δημοτικό συμβούλιο, είναι ολόκληρη η τοπική κοινωνία. Γιατί για όλους μας «το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει».

Η Γέφυρα Α.Ε. όμως έχει την δική της πολιτική. Κωφεύει στα αιτήματά μας και προσπαθεί να διχάσει την τοπική κοινωνία, έχει βάλει στο στόχαστρο τον δήμο μας «διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις». Η ολίγιστη Γέφυρα Α.Ε. προσπάθησε να κρυφτεί και πίσω από τον μέγιστο Μίκη, για να μας πείσει ότι αξίζει να την πληρώνουμε 365 ημέρες για να μπορούμε να σας απολαύσουμε μια φορά δωρεάν.

Αγαπητοί φίλοι το βράδυ της Κυριακής θα μας λείψετε. Να ξέρετε όμως ότι θα σιγοτραγουδάμε:

«Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν, πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν και πώς σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί, κλείσε την πόρτα με κλειδί, ψέματα λένε.»

Σας υποσχόμαστε όμως, την μέρα που η Γέφυρα Α.Ε. θα πάψει να υψώνει φράγματα, θα είστε προσκεκλημένοι σε μια μεγάλη συναυλία χαράς και αγώνα.

Αλλά και πιο πριν στους αγώνες μας για την αλλαγή της τιμολογιακής πολιτικής, ελάτε να τραγουδήσουμε:

Ποιος τη ζωή μου, ποιος παραφυλά, στου κόσμου τα στενά ποιος σημαδεύει;

πού πήγε αυτός που ξέρει να μιλά, που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει;

Αγαπητοί φίλοι της ορχήστρας του πολυαγαπημένου μας Μίκη. Τις καπαρντίνες και τις στρατιωτικές στολές θα τις δείτε κρεμασμένες στα γραφεία της Γέφυρα Α.Ε. Πίσω απο εσάς και την πολύ καλή παρουσία σας, προσπαθούν να κρυφτούν «οι χορτάτοι που μιλάνε στους πεινασμένους, για τις μεγάλες εποχές που θα’ρθουν». Όλοι μαζί, δεν θα τους κάνουμε την χάρη.

Γιατί όταν: «οι ποιητές με χέρι υγρό, υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,

κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια, με τους σοφούς της –Γέφυρας- τα 'χουνε πλακάκια,

σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί, τους έχω βαρεθεί.»

Εμείς μαζί με όλους τους δήμους και τους δημότες της περιοχής, θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Θα είμαστε ενωμένοι και δεν θα λείψει κανείς.