Γράφει ο Μανώλης Πέπονας, φοιτητής του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Ζούμε σε έναν τόπο με σπουδαίο παρελθόν. Κάθε κομμάτι γης έχει τη δική του ιστορία, γραμμένη με αίμα, μελάνι και μια ισχυρή δόση υπερβολής. Η αδιάλειπτη ανθρώπινη παρουσία στον ελλαδικό χώρο -ενισχυμένη ανά τους αιώνες από τη συνεισφορά κατακτητών, κατακτημένων, εμπόρων, κα- οδήγησε μοιραία στη δημιουργία ενός ατελείωτου θησαυρού για ειδικούς και μη. Ένας θησαυρός κοντά μας είναι και η αρχαία Αρσινόη.

Ο Πτολεμαϊκός βασιλικός οίκος φρόντιζε να διατηρεί τη ροή του αίματος μέσω της αιμομιξίας. Αυτός ήταν ένας τρόπος να παραμείνει το βασίλειο στα χέρια της οικογένειας, η οποία έδωσε ηγεμόνες και εκτός της Αιγύπτου. Ένας από αυτούς του ηγεμόνες, ο Πτολεμαίος Κεραυνός, παντρεύτηκε τη χήρα του Λυσίμαχου, Αρσινόη, και ανακηρύχθηκε βασιλέας των Μακεδόνων. Πριν ο βασιλιάς πεθάνει προσπαθώντας να αποκρούσει τους Γαλάτες, διέταξε τη δολοφονία των παιδιών που είχε η Αρσινόη από τον Λυσίμαχο.1 Η βασίλισσα φαίνεται να κατέχει ιδιαίτερο κύρος και το όνομά της δόθηκε αργότερα -από τον νέο της σύζυγο- στην πόλη η οποία με το πέρασμα του χρόνου μετονομάστηκε σε Αγγελόκαστρο ενώ πριν ονομαζόταν Κωνώπη.

2 Η ιστορία της Αρσινόης όμως δεν σταματά με τον θάνατο του Πτολεμαίου Κεραυνού. Παντρεύτηκε τον -επίσης αδερφό της- Πτολεμαίο Β’ της Αιγύπτου (αφού φρόντισε να απομακρύνει την προηγούμενη γυναίκα του, Αρσινόη Α’) και ανέπτυξε σπουδαία πολιτική δραστηριότητα υπέρ της συμμαχίας που δημιουργήθηκε εναντίον του Αντιγόνου Γονατά, ο οποίος είχε γίνει βασιλιάς της Μακεδονίας.3 Επιγραφή αναφέρει χαρακτηριστικά: “(…) ο βασιλιάς Πτολεμαίος ακολουθώντας την πρόθεση των προγόνων του και της αδερφής του ενεργεί φανερά υπέρ της κοινής ελευθερίας των Ελλήνων”.4

Η Αρσινόη ήταν μια ακόμη γυναίκα που έμεινε στην ιστορία μέσω των επιγραφών και των τοπωνυμίων. Μια από τις πόλεις που για χάρη της έχτισε -ή ανακατασκεύασε και μετονόμασε- ο Πτολεμαίος Β’ έμελλε να ακμάσει κατά την ελληνιστική περίοδο (πράγμα που αποδεικνύεται από τα κεραμικά που σήμερα βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αγρινίου5) και να φτάσει στο κορυφαίο επίπεδο σημασία της στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ως Αγγελόκαστρο.

1 Ι.Τζαμτζής: “Ο Μεσογειακός Κόσμος”, εκδ. Σακκουλά, Αθήνα 2014, σελ. 57

2 Συλλογικό: “Αιτωλοακαρνανία: Τόποι-Μνημεία-Ιστορία”, εκδ. Ιστορικής-Αρχαιολογικής Εταιρίας Δυτικής Στερεάς Ελλάδος, Αγρίνιο 1995, σελ. 39

3 Ι.Τζαμτζής: “Ο Μεσογειακός Κόσμος”, εκδ. Σακκουλά, Αθήνα 2014, σελ. 60

4 SIG3, 434/5, στιχ. 15-18

5 Συλλογικό: “Αιτωλοακαρνανία: Τόποι-Μνημεία-Ιστορία”, εκδ. Ιστορικής-Αρχαιολογικής Εταιρίας Δυτικής Στερεάς Ελλάδος, Αγρίνιο 1995, σελ. 44

πηγή: http://agrinionews.gr