“Γυναίκες των Τρώων,άτυχες γυναίκες και σεις κορίτσια που σας περιμένει μαύρος γάμος σας φωνάζω εγώ η μάννα σας,κρώζω σαν το πουλί πάνω απ τη χαλασμένη μας φωλιά!Ελάτε να ακούσετε το μοιρολόι μου κι όχι τα τραγούδια που λεγα τις καλές μέρες πλάι στον βασιλιά τον Πρίαμο”
Αυτά είναι τα λόγια της Εκάβης που αρχίζει τον μακρόσυρτο θρήνο των Τρωάδων μετά από την εισαγωγή του έργου όπου ο Ποσειδώνας και η Αθηνά παίζουν τα πολιτικά τους παιχνίδια σαν Θεοί τιμωροί γι αυτούς που σύλλησαν τους ναούς τους και κατέστρεψαν βίαια την Τροία.
Το μεγάλο έργο του Ευριπίδη γραμένο 2400 χρόνια πριν και τόσο επίκαιρο στις μέρες μας!Θρήνος και Βαρειά καταγγελία ΕΝΆΝΤΙΑ στον πόλεμο την καταστολή και τη σκλαβιά.
Οταν καλέστηκα από το δημοτικό θέατρο Μαραθώνα να εμπνευστώ και να γράψω μουσική για τις Τρωάδες ήξερα ότι έχω να αναμετρηθώ με ένα σκληρό έργο που δεν είναι απλά ένας θρήνος αλλά μια καταγγελία για τα δεινά του πολέμου!
Ξενύχτησα πόνεσα μάτωσα αρκετό καιρό παρέα με τα πρόσωπα του έργου για να έρθει η έμπνευση ,είδα κυριολεκτικά την μορφή της Εκάβης και της Κασσάνδρας στον ύπνο μου…
Ακολούθησα την υπέροχη σκηνοθετική άποψη του σκηνοθέτη Νίκου Γκεσούλη και μαζί με τον καλά εκπαιδευμένο μας θίασο δώσαμε την παράσταση μας στον κόσμο σε μέρες αβεβαιότητας και φόβου για την Ελλάδα του σήμερα..με κοινό να παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα επί μιάμιση ώρα…
Μακάρι να μας καλούσαν και στην γενέτειρα μου να παίξουμε αυτή την υπέροχη παράσταση
“Ο έξυπνος άνθρωπος δεν κάνει πολέμους αλλά αν τον αναγκάσουν να μπει σε πόλεμο τότε καλό είναι να υπερασπίσει την πατρίδα του!”
