Διαβάστε το εξαιρετικό κείμενο – αφιέρωμα του Ανδρέα Ρηγόπουλου στον θρύλο του μπόντι μπίλντινγκ Σπύρο Μπουρνάζο. Τον αθλητή που ποτέ δεν τιμήθηκε από τον τόπο του και απέσπασε τις σημαντικότερες διακρίσεις μέχρι το 1989:
Ρηγόπουλος καλεί Αμφιλοχία! Ναι; Με ακούτε; Δεν ξέρω αν με ακούτε!… ελήφθη, όβερ!
…και μου απάντησε. Άμεσα. Με μία συνέντευξη-χείμαρρο! Εξήντα εννιά (69) σελίδες -εξομολόγηση, κατάθεση ζωής (λείπουν ακόμα 23 σελίδες, χώρια οι φωτογραφίες!). Με τέτοια αμεσότητα και ειλικρίνεια, που του βγάζω το καπέλο (ένα μαύρο τζόκεϊ φοράω, μην το κάνουμε θέμα! ).
…δεν ήταν φίλος μου… δεν τον ήξερα… δεν τον είχα δει ποτέ από κοντά. Ήξερα μόνο όσα διάβαζα, όσα ακούγονταν… αλήθειες, φήμες, ψέματα… οι άνθρωποι όταν σου αφηγούνται για κάποιον άλλον, πάντα υπερβάλλουν. ΚΑΙ για το καλό ΚΑΙ για το άσχημο… Ένας κοινός μας φίλος, ο Δημήτρης από τα Γιαννιτσά, μου είχε πει, σε ανύποπτο χρόνο, για την ευθύτητα, για το ήθος, την σεμνότητα, την τίμια, την λεβέντικη στάση αυτού του θρυλικού-για τον αθλητισμό που υπηρέτησε – ανθρώπου. Και μού δώσε παραδείγματα. Κι εγώ είπα: ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΘΑ ΤΟΝ ΚΑΝΩ ΦΙΛΟ ΜΟΥ! και του μίλησα. Και μου μίλησε. Ποτάμι! … εμένα, η μόνη μου σχέση με το Μπόντυ-μπίλντιγκ ήταν:
α) Τα αθλητικά περιοδικά της εποχής (τύπου ΑΘΛΗΤΗΣ κλπ) τα οποία και κοίταζα και τα κοιτάζω ακόμα. Και με τον Σπύρο στο εξώφυλλο να ποζάρει σαν ένα απίστευτο θέαμα! Μεταξύ θνητού και Θεού του Ολύμπου. Τέλειος. Γυμνασμένος. Ομορφος. Και πολύ νέος. Παιδί σχεδόν.
β) Εγώ, πάλι, να ξεφυλλίζω τα περιοδικά και να με κόβει ιδρώτας ζήλειας, φθόνου, επιθυμίας… »ΡΕ ΓΑΜΩΤΙ ΜΟΥ… ΘΑ ΓΙΝΩ ΑΡΑΓΕ ΚΙ ΕΓΩ ΚΑΠΟΤΕ ΕΤΣΙ;» Και εξοπλίστηκα. Πήρα 2 βαράκια των 5 κιλών (ακόμα τα χω… κλείνω μ΄ αυτά τα παράθυρα του γραφείου μου στο σπίτι, άμα φυσάει!), 2 » νταλαβέρια» για να γυμνάσω τους μύες των χεριών, ένα σύστημα με 3 σούστες- που έπρεπε, λέει, εγώ ΝΑ ΤΙΣ ΑΝΟΙΞΩ… χα χα χά… γελάσαμε πάλι!- κι ένα σύστημα ΦΛΑΜΠ-ΜΠΛΑΣΤΕΡ-πώς πώς πώς;- για να κάνω λέει κοιλιακούς και λεπτή μέση λέει… που δύο σακούλες του ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ σήκωσα κι έκανα να ισιώσω 2,5 μήνες!
γ) Α! Πέρασα και 3 φορές ΑΠΟ ΄ΞΩ από τη ΧΑΝΘ Θεσσαλονίκης και πήρα μάτι από τα παράθυρα του ισογείου κάτι τεράστιους που έκαναν γυμναστική( γυμναστική δεν το λές, μετακόμιση κανονική το λες!- και χαμογελούσαν ταυτόχρονα τα τέρατα! Μεγάλη φιλοδοξία να θες τη γυμνασμένη κορμάρα χωρίς να ιδρώσεις! ΑΧ!
ΕΚΤΟΤΕ ΚΑΙ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ, ΜΟΝΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΕΙΞΩ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΟΛΗ ΤΟΥΣ ΤΗ ΖΩΗ, ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΠΟΝΑΝΕ, ΚΑΤΑΠΟΝΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΤΟΥΣ, ΣΕ ΟΠΟΙΟ ΑΘΛΗΜΑ ΚΑΙ ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ, ΣΤΟ ΜΠΟΝΤΥ-ΜΠΙΛΝΤΙΓΚ. Χτίσιμο σώματος. Ετσι μεταφράζεται. Και να ΄ναι μόνο αυτό; ΟΧΙ. Στις καλύτερες περιπτώσεις, μεταξύ των οποίων και ο Σπύρος Μπουρνάζος, χτίζουν ζωή, όνειρα, ήθος, χαρακτήρα, προσωπικότητα. Υπόδειγμα γίνονται. Όχι όλοι. Οι περισσότεροι. Έχει και ΚΑΚΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ το παραμύθι!
Όταν μιλήσαμε με τον Μπουρνάζο στο τηλέφωνο, νόμιζα οτι κάποιος μου κάνει πλάκα. Ότι έβαλαν δηλαδή κάποιον με νεανική, εφηβική, άμεση φωνή, με μία χροιά επαρχίας, να μιλήσει μαζί μου. Στα 60 του τώρα ο Σπύρος, με 45 χρόνια αθλητικής παρουσίας. Πρωτοπόρος, Πρωταθλητής, δουλευταράς και πάντα μέσα κι έξω του να σου δείχνει το παιδί από την Αμφιλοχία και ν΄ αναρωτιέσαι ΠΩΣ γίνεται με τέτοια καριέρα και ένα τέτοιο όνομα;
Θα σας περιγράψω ΚΑΠΟΙΑ στοιχεία γι΄ αυτόν γιατί το υλικό που έχω, είναι έτοιμο βιβλίο. Και πώς να χωρέσουν όλα σ΄ ένα θέμα; Έτσι, λοιπόν, η προσέγγισή μου στην αλήθεια του και υποκειμενική είναι και σαν ένα σκίτσο από μολύβι ή κάρβουνο.
… Μιά φορά κι έναν καιρό λοιπόν, ένα παιδί αγροτικής οικογένειας στην Αμφιλοχία, ο Σπύρος, μαζί με τους δικούς του, στα χωράφια, να μαζεύει καπνά. Στο Ρίβιο, κοντά στη λίμνη Αμβρακία. Απο τις 5 το πρωί ίσαμε τις 8 το βράδυ με λάμπα πετρελαίου για φώς. Ατίθασος και ασυμβίβαστος. Φτιάχνει εκεί, πίσω από μία αποθήκη, ένα υπαίθριο γυμναστήριο, ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥ! Κι έτσι ξεκινάει το BODYBUILDING! Κάποια μαγική στιγμή, ο θείος-Θέμης, άντρας της θείας του, τον τραβάει στην Αθήνα, για σπουδές είπαν στους γονείς του. Σχολή Εργοδηγών Ηλεκτρολόγων- Μηχανολόγων. Άσσος στις αντιγραφές, στα διαγωνίσματα, λέει ο ίδιος! Τελειώνει το Γυμνάσιο με όλα τα θεμιτά και αθέμιτα μέσα ! (Αφού πρίν, γράφτηκε στο 7ο Νυχτερινό του Παγκρατίου). Και δουλειά στις οικοδομές με τον θείο – Θέμη.6 με 6 η δουλειά, σχολείο μετά 7-10 το βράδυ… Μόνιμη στολή η αθλητική, καμαρώνει. ΕΝΑ ΚΟΝΤΟ ΣΟΡΤΣΑΚΙ,ΕΝΑ ΦΑΝΕΛΑΚΙ ΚΙ ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΠΑΝΙΝΑ.
Πρώτο του σπίτι, στο Κουκάκι, ανεξάρτητος, νοικοκύρης! Το ΄φτιαξε-μία αποθήκη δηλαδή -και το στόλισε με τα χέρια του και… ΟΛΗ η Αμφιλοχία να κάνει από ΄κεί παρέλαση (άμα τους άκουγε ΠΩΣ μιλούσαν μεταξύ τους ο Λάκης Λαζόπουλος, δεν θα ξαναμίλαγε τα Λαρισιώτικα! ). Μια μικρογραφία του τόπου του. Συναντά φίλους του που ήσαν ήδη αθλητές (ΚΑΤΣΙΚΑΡΕΛΗΣ, ΣΙΑΦΑΚΑΣ, ΜΑΝΤΖΙΟΣ)… βάρη αυτοσχέδια… πάγκοι, μπάρες, τροχαλίες, ορθοστάτες… και κάθε Κυριακή στον Αγιο Κοσμά. Εκεί τον βλέπει σε όλη του τη νεανική μεγαλοπρέπεια ο Γιάννης Κωστογλάκης κι αρχίζει μιά σειρά πραγμάτων, το θαύμα, η αλλαγή, ο δρόμος της μοίρας του.
…είμαστε στα 1976. Αίθουσα ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ του Χίλτον. Ανάδειξη του Μίστερ Ελλάς. Γίνεται γνωστός στον χώρο του Β.Β. Μετά,πάλι καπνά. Γυρίζει Αθήνα με τον αδερφό του τον Κώστα μαζί. Γυμνάζονται. Κατεβαίνουν σε αγώνες.
1979. Πρόεδρος ο 4 φορές ΜΙΣΤΕΡ ΥΦΗΛΙΟΣ REITZ PARK.Σαρώνουν τους τίτλους. Ο Σπύρος στα 21 χρόνια του, ο Κώστας στα 16.Φωτογραφία με τον πατέρα τους στη μέση. Οι τίτλοι των
εφημερίδων πηχυαίοι: »Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΔΙΑΓΟΡΑΣ, ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΛΜΑ ΑΣ ΠΕΙΡΑΞΕΙ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ, ΕΝΑΣ ΜΠΑΜΠΑΣ-ΔΥΟ ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ!». Ταξίδια, Αμερική, Λός Άντζελες, πρώτη φορά επαφή με τα σοβαρά βιβλία στο σπίτι ενός Ομογενή, καθηγητή Πανεπιστημίου, Ελληνα. »ΣΩΚΡΑΤΗΣ,Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ». Χάνει στους αγώνες στο Λάς Βέγκας. ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΗ Η ΤΡΑΠΟΥΛΑ! Γυρίζει Αθήνα. Προτάσεις για διαφημίσεις, σινεμά κ.α σαν την βροχή! Ξεσαλώνει διασκεδάζοντας. Πολύ άνετη η ζωή πιά. Διαβάζει. Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία. Και όχι μόνο. Διαβάζει πολύ. ΑΛΛΗ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΑΥΤΗ. ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΠΙΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΟΠΟ.
1985. Βγαίνει ΜΙΣΤΕΡ EUROPE. 1989. Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΤΟΥ. ΑΠΟΣΥΡΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΑ 32 ΤΟΥ. Στο αποκορύφωμα της δόξας του. Ψάχνεται αλλιώς, βαθιά, από μέσα του. ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟΣ! (τώρα, ΠΩΣ χωρούσαν 107 κιλά μυϊκής μάζας από καθαρούς και δουλεμένους μύες σ΄ένα »ράσο», Θεός και ψυχή του!
Μετά, κάνει κάτι υπέροχα όμορφο, μοναδικό και κλασσικό. Με φόντο την Ακρόπολη, φωτογραφίζεται. Πόζες Αρχαίου Έλληνα Θεού, αγάλματος… Αδυνατείς να πιστέψεις στην ομορφιά του σώματος και του προσώπου, αυτού του μεγαλείου! Και του φέρνουν νέες προτάσεις. Διαφήμιση στα περιοδικά, τηλεόραση, διεθνείς εταιρίες προϊόντων, γιγαντοαφίσες στους δρόμους και… ΤΡΙΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ! Να περπατάει στους δρόμους, εξομολογείται, και να γίνεται τ α ρ α χ ή! Απίστευτες εκδηλώσεις και αντιδράσεις από το » φιλοθεάμον» κοινό!
ΣΠΥΡΟΣ ΜΠΟΥΡΝΑΖΟΣ. Ο Σβαρτσενέγκερ της Ελλάδος. Ο »ΣΒΑΤΖΕΝΕΚΕΡ» όπως τον έλεγε η Ρίτα Σακελλαρίου και η Τζένη Βάνου στο μαγαζί του γιού της Ρίτας, του Τάκη. Το παιδί που πάντα έπαιρνε υπόψη τους γονείς του, να μην δώσει δικαίωμα να πικραθούν. Που, από σεβασμό, στα 40 του, έσβησε ένα τσιγάρο, σε μία παρέα, στην Αμφιλοχία, στο χέρι του επειδή ένας από τους φίλους του είπε »ΝΑ, Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ». Πού ήθελε το σώμα του πάντα υπό έλεγχο. Και το μυαλό του. Και τη ζωή του επίσης!
Ένα μεγάλο παράπονο έχει ο Σπύρος, ένα μεγάλο »ΓΙΑΤΙ;» από τους φορείς και άρχοντες του τόπου του. Που δεν αξιώθηκαν μία σωστή συμπεριφορά απέναντί του, που δεν βάζουν σε ένα έντυπο για δημοσίευση ούτε μια φωτογραφία του μικρή όσο της ταυτότητάς του! Κι ο ίδιος είναι ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ σε όλες τις εκδηλώσεις εκεί, στα ήθη, τα έθιμα…ούτε ένα μπράβο, ένα τηλεγράφημα έστω…ντροπή και πάλι ντροπή, λέει!
Εγώ, είναι η αλήθεια, προσπάθησα να » τιθασεύσω» το αφήγημα του Σπύρου -σκέτη συνέντευξη ΔΕΝ το λές- να μαζέψω τα 45 χρόνια αθλητικής του ζωής και δραστηριότητας και τα 60 της συνολικής του, διαλέγοντας τα πιο »τρυφερά του κομμάτια». Ποταμός αφήγησης ο άνθρωπος… άνετος, χειμαρρώδης… Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΗ θα μπορούσε να τιτλοφορείται το θέμα. Σε ξαφνιάζει η στάση του, η ηθική του, η φιλοσοφία του, η ζυγαριά πού ΄χει η φωνή του, ο λόγος του. Σε βαθμό υπερβολής θα πρόσθετα. ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑΝΑΙ Η ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΟΡΑΤΟ ΕΧΘΡΟ!
Αν έκανε κάποιος τον κόπο να ρωτήσει, να ψάξει γι αυτόν, μέσω ανθρώπων, μέσω ίντερνετ, θα μάθαινε αρκετά. Αλλά σίγουρα όχι αυτά που σε ΔΙΔΑΣΚΕΙ ο ίδιος ο άνθρωπος. Που έντυσε σώμα με απίστευτες προσπάθειες, που γύμνασε μύες και δεν άφησε αγύμναστη τη σκέψη, το πνεύμα, το μυαλό του….
Φίλοι του, πολλοί. Αθλητές, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, διανοούμενοι, εικαστικοί, κόσμος καθημερινός…. Αντιμετώπισε με απλό τρόπο φήμες και κατηγορίες. Οπου χρειαζόταν, έδωσε απαντήσεις. Τους άλλους, τους άφησε στον μικροκοσμό τους, στις καχυποψίες τους... Λατρεύτηκε από το γυναικείο φύλλο, αλλά ποτέ δεν πίστεψε στην δημοσιότητά του γι αυτό και στάθηκε πάντα πολύ προσεκτικός. Γι αυτό και λειτουργεί πάντα με φυσικό τρόπο και τις αισθήσεις του, τις επιλογές που κάνει ο ίδιος χωρίς δεύτερες σκέψεις. ΣΠΥΡΟΣ ΜΠΟΥΡΝΑΖΟΣ… «ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ Σ Κ Ο Ν Τ Α Ψ Ε Ι Κ Α Ι Δ ΕΝ Π Ε Σ Ε Ι… Κ Ε Ρ Δ Ι Ζ Ε Ι Β Η Μ Α Τ Α…»
Πιστεύει στον Θεό. Εχει απόλυτη εμπιστοσύνη και αφοσίωση στην Θεία Πρόνοια και Βούληση. Κι αυτά δεν είναι λόγια του νού αλλά της καρδιάς του. Τα αγνά και αληθινά συναισθήματα, λέει, ανδρών και γυναικών είναι πέρα απο μορφές, διασημότητες, συμφέροντα, ιδιοτέλειες, ακόμα και από τον φόβο της μοναξιάς… ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΥΤΤΑΡΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΣΟΥ…ΠΟΣΟ ΔΕ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΣΟΥ! Με ξάφνιασε στα αλήθεια όλη αυτή η καταβύθιση που ένιωσα μιλώντας μαζί του. Στ΄ αλήθεια, δεν του τo ΄χα. Δεν το συναντάς και συχνά αυτό. Να φροντίζει ακόμα και σήμερα ο άνθρωπος το μέσα και το έξω του. Με συνέπεια!
Παραδέχεται όλα τα κουσούρια που είχε και έχει κάθε άνθρωπος κι επιπλέον ένα τεράστιο »εγώ» με θέληση για επιτυχία και δόξα, αλλιώς ΠΩΣ θα πετύχαινε τους στόχους του; Έχει περάσει μία γρήγορη βόλτα από όλα τα πάθη, όμως δεν πρόλαβαν να του γίνουν συνήθεια και να ταυτιστεί, να εγκλωβιστεί. ΤΟ ΕΝΑ ΠΟΔΙ ΣΤΟ ΓΚΑΖΙ, ΤΕΡΜΑ ΠΑΤΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΤΟ ΦΡΕΝΟ, ΝΑ ΚΟΒΕΙ ΤΑΧΥΤΗΤΑ. Η Αγία Τριάδα του: ΣΩΜΑ, ΨΥΧΗ, ΝΟΥΣ. ΦΡΟΝΤΙΔΑ, ΣΕΒΑΣΜΟΣ, ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ. Κι ο ίδιος πάντα σε συνεχή εγρήγορση κι επαγρύπνηση. Για να μην τον βρουν ανέτοιμο, στον ύπνο!
Να παραδεχτώ ότι δεν ξεκίνησα, ούτε σκέφτηκα να κάνω μιά »ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ» του ανθρώπου. Είχε και έχει όλα εκείνα που αν τα μοίραζε, θα κάλυπτε κενά πολλών ανθρώπων. Νέος, όμορφος, γυμνασμένος, πρωτοπόρος. Με σκληρή δουλειά. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΥ ΧΑΡΙΣΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ. Μένει πάντα το παιδί που μάζευε καπνά στην Αμφιλοχία. Δεν καταλαβαίνω-με την σειρά μου-γιατί στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τον αγαπάει και τον χαίρεται ο απλός κόσμος και οι » ας πούμε παράγοντες» δεν χαίρονται, δεν τον αγκάλιασαν, δεν τον στήριξαν, δεν….
»…μπορεί να φταίει ο όγκος σου ρε σύ Σπύρο… που φοβήθηκαν οι απλοί αγνοί κάτοικοι -ειρωνικά το λέω- της Αθάνατης Ελληνικής Υπαίθρου Χώρας… πρόστυχη χώρα… με πρόστυχους και ελλειμματικούς ανθρώπους που »ΛΙΓΟΙ» γεννήθηκαν και » ΠΙΟ ΛΙΓΟΙ» θα τελειώσουν! ΑΝΩΝΥΜΟΙ! Γεια σου Αμφιλοχία με τους ωραίους σου!…». Ποτέ του, μου είπε, ότι δεν διεκδίκησε θέσεις στο Δημόσιο. Ούτε κομματικοποιήθηκε ποτέ του. Εγώ, μου λέει, αθλητής ήμουν και θα είμαι. Και πάντα, ο Σπύρος Μπουρνάζος, απ΄ την Αμφιλοχία.
»Σ΄ ευχαριστώ Αντρέα για την τιμή που μου κάνεις. Να σε βλέπει ο Θεός!». »
….και σένα Σπύρο….σ’ ευχαριστώ από καρδιάς που μου ξετύλιξες το κουβάρι της ζωής σου….ήταν ωραίο το ταξίδι…καλοτάξιδος πάντα…και μην ξεχνάς: ΕΓΩ ΘΑ ΣΤΟ ΓΡΑΨΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ…ΨΑΧΝΩ ΓΙΑ ΤΙΤΛΟ! ».
του ΑΝΤΡΕΑ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ
Υ.Γ: Με το σήμερα, τον ρώτησα, τι γίνεται; »… ζώ μιά ήσυχη ζωή, μου είπε. Γυμναστική, εδώ και 20 χρόνια ΚΑΙ χειμερινός κολυμβητής, ρακέτες, αερόβια και πάνω από όλα το αίσθημα της ευχαρίστησης… διατηρώ το Γυμναστηριό μου, ιστορικό-μουσειακό στην οδό Τροίας στην Κυψέλη… γεμάτος χώρος από θετική ενέργεια… και κόσμος πολύς που γυμνάζεται… η ΕΡΤ μου ετοιμάζει ένα αφιέρωμα… θα το μοιραστώ με αθλητές – ινδάλματα μου από το 1966-1979… ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑΜΑΙ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ Σ΄ΑΥΤΟ..»
Τού είχα ζητήσει λίγα λόγια για την μανούλα του την κυρία Σοφία που ταξίδεψε πριν λίγους μήνες για την »ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ». Υπερβολική αγάπη μου λέει, φροντίδα, έλεγχος, αδυναμία, σχέση στέρεη μεταξύ τους. Ο Σπύρος αφοσιωμένος και παραδομένος στην αγάπη για τη μάνα… ο «χαδιάρης» της!… Σουλιώτισσα από καταγωγή… με ελαφριά ψυχή… νοικοκυρά, ηθική, τίμια, εργατική, αφοσιωμένη. Δεμένοι. Η Μάνα και ο Πρωτότοκος της. Η μάνα και ο γιός της. Που τον καμάρωνε για όλη του τη ζωή. Μια ζωή σαν παραμύθι. Η κυρία Σοφία. Η καλή του νεράιδα.
…μια φορά κι έναν καιρό… στην Αμφιλοχία… ο Σπύρος… Μπουρνάζος… ΑΘΛΗΤΗΣ!
kanaliena.gr
