Το μπλόκο του λιμανιού – 21 Μαΐου 1944 . Κων\νου και Ελένης των Ισαποστόλων
Κάθε πρωί, ο εντεκάχρονος Τάκης, μάζευε τις πινιάτες των γιαουρτιών από τα σπίτια, να τις γυρίσει στα γαλατάδικα και να του δώσουν κάτι να φάει. Είχε και ένα καλάμι να ψαρεύει .
Εκείνο το πρωί, αφού τελείωσε την περισυλλογή, κατευθύνθηκε προς το λιμάνι. Ο γέρο-Ταρκαζίκης, απ’ το μπαλκόνι (εστιατόριο Φαγάνας σήμερα), του έκανε νόημα με το χέρι, να γυρίσει πίσω και να φύγει. Το παιδί, δεν κατάλαβε και κατέβηκε στο μιντένι .
Γράφει η Μάρθα Ασημακοπούλου
Εκεί ήταν καμιά δεκαριά νοματαίοι, κρατούμενοι από τους Γερμανούς!
Ανάμεσά τους, ένας καθηγητής που έμενε στο σπίτι του Μπουκουβάλα . Γεννούσε η γυναίκα του, βγήκε να φωνάξει το γιατρό Τσώνη, και τον συνέλαβαν! Ζήτησε από το παιδί να ειδοποιήσει το γιατρό. Επειδή μιλήσανε, θεωρήθηκε ύποπτο, συνέλαβαν και το παιδί.
Καθώς περνούσε η ώρα , μαζεύτηκε πολλύς κόσμος , ο μικρός την καπάνησε. Είχε αναλάβει αποστολή!
Πήρε το γιατρό να τον οδηγήσει στο σπίτι της ετοιμόγεννης. Τους σταματήσανε στο δρόμο. Ο γιατρός , γερμανοσπουδασμένος, εξήγησε στο γερμανό και μέσα απ’ τα Μποτσαρέικα, φτάσανε στον προορισμό τους. Η γυναίκα είχε γεννήσει!
Το μπλόκο, άρχισε πριν τις έξι το πρωί και τελείωσε κατά τις δύο το μεσημέρι .
Έλληνες «ειδικοί φρουροί«, τράνταζαν με γροθιές τις πόρτες των σπιτιών. Ντελάληδες, γύριζαν στους δρόμους από το Σκά έως το Γυμνάσιο και διάβαζαν την ανακοίνωση της Γερμανικής Διοίκησης .
«Όλοι οι νέοι από δώδεκα και οι άνδρες μέχρι εξήντα ετών, θα συγκεντρωθούν εις την μεγάλην πλατείαν του λιμένος .Όσοι ευρεθούν εις τας οικίας των θα τιμωρηθούν αυστηρώς . Όσοι θελήσου να διαφύγουν από την πόλιν , θα πυροβολούναι χωρίς ειδοποίησιν….» .
Έγινε αποκλεισμός της πόλης και συγκέντρωση όλου του πληθυσμού στην είσοδο του λιμανιού για έλεγχο .Μόνο οι φίλοι της «Επιτροπής Ασφαλείας» , έμειναν στα σπίτια τους!
Ένα βουητό γέμισε την πόλη.Φωνές, κλάματα .
Προς το Δεσποτικό μαζευτήκαν οι μεγάλοι .
Γερμανοί δεν ήτα πολλοί, περισσότεροι ήταν οι έλληνες συνεργάτες τους !
Ο κατάλογος των μελλοθανάτων ήταν έτοιμος, γραμμένος από πριν .Η «Επιτροπή» είχε διαλέξει αυτούς που ήθελε να ταξιδέψουν στην Πάτρα για να πεθάνουν !
Ο υπασπιστής του επικεφαλής της «Επιτροπής«, άνοιξε τον κατάλογο και φώναζε τα ονόματα .
Τριάντα πέντε ήταν παρόντες, οι άλλοι είχαν φύγει από την πόλη . Μεταφέρθηκαν στην Πάτρα και φυλακίστηκαν στις φυλακές Μαργαρίτη, Λυμπερόπουλου.
Μαζί με τους άλλους και τ’ αδέρφια Ανδρέας και Μένιος Μιχαλόπουλος-Πετρακάκιδες -όπως τους φώναζαν . Τα πειραχτήρια , που δεν άφηναν τον «Επικεφαλής» να ψαρέψει στο λιμάνι , πετώντας πέτρες στην πετονιά του .
Περάσαν μπροστά του. Μόλις πλησίασαν τους είπε σιγά .
– Με βασανίζατε χαμίνια. Εγώ ήμουν πόας και έγινα δρυς. Τώρα ήρθε η σειρά σας !
– Αν ξέραμε πως ήσουν βόας μπάρπα, δεν θα σε πειράζαμε, μη μας φας. Του απαντήσανε απλοϊκά και αυθάδικα .
Γελάσαν όσοι άκουσαν την απάντηση . Ακόμα και ο Γερμανός διοικητής ,γέλασε με την καρδιά του , όταν ο μεταφραστής του μετέφρασε τη στιχομυθία .
Και τους έφαγε ….
Εκτελέστηκαν στην Πάτρα μαζί με τους :
Γεώργιο Αθ. Κοκκίνη , Γεώργιο Θωμά Γρηγορίου ,Γιώργο Πολίτη { 13 ετών }, Αλέκο Αθ. Παπανδρέου , Ντίνο Αθ. Παπανδρέου, Αντώνη Μιχ. Αντωνόπουλο { μαθητής }, Γεράσιμο Δ. Βουτσινά , Λάμπρο Φ. Μπουτόπουλο, Γιάννη Καλογεράκη { κρητικός }, Γιάννη Ασημάκη Ασημακόπουλο. Ο Δημ. Παν. Ασημακόπουλος, απαγχονίστηκε στην Πάτρα επίσης !
Αυτό που έχω εγώ στο μυαλό μου από αυτή την ιστορία, είναι Η ΜΑΝΑ !!!!!!!
Η κα. Κατερίνη η Πετρακάκαινα-έτσι την λέγαμε-μια ξερακιανή, σκεβρωμένη, μαυροφορεμένη γυναίκα. Φορούσε το μαύρο της μαντίλι χαμηλά στο μέτωπο, ίσα -ίσα που έβλεπε και τα χεράκια της τρέμανε . Έως που βγήκε η ψυχούλα της, έκλαιγε και καταριόταν του υπαίτιους για το χαμό των δύο παλικαριών της !
