Το ημερολόγιο έγραφε Κυριακή 8/5/2011. Παραμονή του Αγίου Χριστοφόρου, πολιούχο της πόλης του Αγρινίου. Δεν χρειάζοταν όμως να... βάλει το χέρι του. Τα πράγματα ήταν απλά. Αν οι παίκτες έβαζαν σωστά το πόδι τους, ο Παναιτωλικός με νίκη επί του Διαγόρα σφράγιζε μαθηματικά την άνοδο στην Σούπερ Λίγκα. Μια άνοδο που οι χιλιάδες φίλοι της ομάδας την περίμεναν χρόνια με Ιώβεια υπομονή.
Όχι πέντε-δέκα χρόνια, αλλά 34 ολόκληρα. Πολλά για ένα σύλλογο που και κόσμο έχει και μια διοίκηση που από την αρχή της παρουσίας της, ξόδεψε ένα τσουβάλι χρήματα (πάντα για αγωνιστικούς λόγους) για να κάνει πραγματικότητα το όνειρο. «Κάλλιο αργά, παρά ποτέ» λέει σοφά ο λαός. Ο Παναιτωλικός δεν είχε πρόβλημα να επιβληθεί με 3-0 του Διαγόρα Ρόδου και να πάρει το εισιτήριο της ανόδου.
Σε ένα γήπεδο που... έβραζε από νωρίς. Σε μια πόλη που δεν είχε κοιμηθεί όλη την νύχτα από την προσμονή. Κάθε κάθισμα, κάθε γωνιά του γηπέδου, κάθε ταράτσα, κάθε μπαλκόνι γύρω από το «κλουβί». Ο τελευταίο σφύριγμα της λήξης έκανε ακόμη πιο δυνατό ένα πάρτι που έτσι κι αλλιώς είχε αρχίσει πολλές ώρες πριν...
Επιπροσθέτως ας θυμηθούμε και το τραγούδι που γράφτηκε για την άνοδο του Παναιτωλικού στην Α' Εθνική.
