Γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος

- ΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ (19/4/2017) πήγα στο δημοτικό σχολείο Δοκιμίου, προάστιο του Αγρινίου, στο οποίο υπηρέτησα κι ως δάσκαλος τα μισά μου χρόνια. Ήταν καλεσμένος, απ' το δραστήριο Σύλλογο Γονέων να μιλήσει, ο διακεκριμένος και γνωστός πλέον παιδοψυχολόγος, κ. Σήφης Κουράκης, με θέμα το "Σχολικό Εκφοβισμό" και το πώς μπορούν, οι γονείς κυρίως, αλλά και οι εκπαιδευτικοί να τον εντοπίσουν και τον αντιμετωπίσουν...

- ΑΝΞΑΡΤΗΤΑ απ' τα πολύ χρήσιμα συμπεράσματα που βγήκαν, γενικότερα εγώ, έχω πειστεί πλέον πως τα σημερινά παιδιά - αυτά που γεννιούνται τώρα κι εκείνα που είναι ήδη μαθητές, απ' τα νηπιαγωγεία μέχρι και την τελευταία τάξη λυκείου - είναι τα πιο άτυχα παιδιά κι απροστάτευτα. Η παρατεταμένη δε οικονομική κρίση χειροτέρεψε, κατά πολύ, τις σχέσεις γονιών μεταξύ τους και με τα παιδιά τους στη συνέχεια, τις σχέσεις εκπαιδευτικών με τους μαθητές τους, αλλά και τις σχέσεις μεταξύ των παιδιών - μαθητών, καθ' όλη την ηλικιακή περίοδο της σχολικής ζωής. Μέσα στην πιο κρίσιμη και συνάμα πιο σημαντική περίοδο, όπου μεταπηδούν απ' το ένα στάδιο στο άλλο, δηλαδή: τα τρία (3) πρώτα χρόνια που θα έχουν (όπως όλοι μας) "κενό μνήμης" σε όλόκληρη τη ζωή, τη σωστή ή όχι λύση του "Οιδιπόδειου Συμπλέγματος" (κάπου εκεί στα επτά (7) χρόνια) που καθορίζει κατά πολύ και την ταυτότητα του φύλου αργότερα, την προεφηβεία και την εφηβεία, όπου δημιουργούνται τεράστιες εσωτερικές συγκρούσεις κι αλλαγές! Για να οικοδομηθεί, κατά την περίοδο αυτή, η προσωπικότητα του καθενός, ανάλογα απ' το γονεϊκό περιβάλλον πρωτίστως και κυρίως, αλλά και το σχολικό και το κοινωνικό περιβάλλον μετά...

- ΚΙ ΟΤΑΝ μιλάμε για προσωπικότητα, εννοούμε φυσικά για το είδος της, για το αν θα είναι υγιής ψυχικά ή γεμάτη από "κουσούρια", όπως εγώ τα ονομάζω, "ψυχικές διαταραχές" κατά την ψυχολογία και ψυχιατρική. Τα οποία "κουσούρια" είναι πολλά, όπως: ανασφάλεια, χαμηλή αυτοεκτίμηση κι αυτοπεποίθηση, δειλία και διάφορες φοβίες, αρνητική εικόνα εαυτού, παθολογικός ναρκισσισμός κι άλλα πολλά και διάφορα. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών των αρνητικών στοιχείων της προσωπικότητας, έρχεται και ο σχολικός εκφοβισμός, το γνωστό μας bulling, σε πολλές μορφές μάλιστα, η ενδοσχολική κι εξωσχολική βία, η παιδική άρνηση και κατάθλιψη πολλές φορές, συμπτώματα που δε μπορούν εύκολα οι γονείς - και να θέλουν - να τα επισημάνουν εγκαίρως και να τ' αντιμετωπίσουν...

- ΝΑ ΤΩΡΑ που έρχεται αβίαστα η σκέψη σε όλους (γονείς, εκπαιδευτικούς και παιδιά ακόμα) το πόσο αναγκαία και χρήσιμη θα ήταν η ειδικότητα ψυχολόγου, σε όλα τα σχολεία, όλων των βαθμίδων και οι Σχολές Γονέων σε όλους τους δήμους της χώρας! Κάτι, για το οποίο "φωνάζω" συνεχώς εδώ και πολλά χρόνια εγώ, αλλά κι άλλοι πολλοί. ΔΕΝ μάς ακούνε όμως! Μάλλον, δε θέλουν πολίτες ψυχικά υγιείς και με ισχυρή προσωπικότητα, θέλουν άβουλα όντα και ψυχικά ασθενείς, για να μας ελέγχουν, όπως ακριβώς συμβαίνει τώρα που κανείς δε διαμαρτύρεται για τίποτε. Άβουλοι γονείς όμως, σημαίνει κι άβουλα παιδιά! "Μ' ένα σμπάρο, δύο τρυγόνια" που λέει - έλεγε καλύτερα - κι ο σοφός λαός! Δυστυχώς, δε βλέπω βελτίωση της όλης κατάστασης εγώ...