Γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος

- ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ το τραγικό περιστατικό των τελευταίων ημερών, όπου χάθηκαν, σε κλάσματα του δευτερολέπτου, τέσσερις ανθρώπινες ζωές, με δύο οικογένειες να βυθίζονται στο πένθος - άσχετα αν ήταν πλούσιες ή φτωχές - και πάρα πολλά που άκουσα και διάβασα τις τελευταίες μέρες κι ώρες, εγώ θα προσπαθήσω να εστιάσω στη βαθύτερη αιτία τέτοιων τραγικών περιστατικών, τα οποία είναι πάρα πολλά, λίγα όμως βλέπουν το φως της δημοσιότητας...

- Η ΑΙΤΙΑ, λοιπόν, τέτοιων συμπεριφορών - γιατί για συμπεριφορές πρόκειται - βρίσκεται βαθιά μέσα μας ριζωμένη, ανάλογα του τρόπου που μεγαλώσαμε ως παιδιά, απ' τη γέννησή μας ακόμα. Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου, οικοδομείται στα παιδικά του χρόνια, πόσες φορές το έχω γράψει αυτό! Το αν κάποιος ή κάποια αισθάνεται, ως ενήλικας, ασφαλής ή ανασφαλής, αισιόδοξος ή απαισιόδοξος, με αυτοπεποίθηση ή όχι, με θετική ή αρνητική εικόνα "εαυτού", αδύναμος ή ισχυρός κ.ο.κ., όλα αυτά δημιουργούν μία, "κάποια", προσωπικότητα για τον καθένα μας ξεχωριστά...

- ΥΠΑΡΧΟΥΝ περιπτώσεις όπου, κάποιοι άνθρωποι, αισθάνονται εκείνο το "υπέρ", μπροστά από κάποιες συμπεριφορές, όπως υπεραισιόδοξος, υπεράνω άλλων, υπεράνθρωπος κι άρα ανίκητος κ.τ.λ., δηλαδή, υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους... Κάτι που πήραν ως "προίκα" (κακή όμως) απ' τους ίδιους τους γονείς. Η ιδέα π.χ. - που πηγάζει από βαθιά μέσα - κάποιου ανθρώπου πως είναι δυνατός, πλούσιος που εξουσιάζει άλλους ή πανίσχυρος που μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, ενισχυμένη, πολλές φορές, αυτή η ιδέα κι από μία σιγουριά (ψευδαίσθηση μάλλον) πως προστατεύεται π.χ. κι από ένα πολυτελές και θηριώδες τζιπ ή μία porche ή μία μηχανή μεγάλου κυβισμού κ.ο.κ., δημιουργεί ένα αίσθημα Μεγαλείου, κάτι που υπερισχύει της λογικής ή και στερείται πλήρως λογικής, όταν μάλιστα αυτός ο "κάποιος" τυχαίνει να είναι μικρής ηλικίας...

- ΚΑΠΩΣ έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε κάποιες παράλογες συμπεριφορές και μην ψάχνουμε για άλλες αιτίες, βάζοντας πολλές φορές και το ..Θεό στη μέση! Αφορμές ναι, μπορεί να είναι πολλές! Όπως ένα οδόστρωμα που γλιστράει, τα φθαρμένα ή ακατάλληλα λάστιχα, οδήγηση μοτοσυκλέτας χωρίς κράνος, η ιλιγγιώδης ταχύτητα, η κατανάλωση αλκοόλ κ.ο.κ... Υπερεκτιμούμε, σε τέτοιες περιπτώσεις, τις δυνατότητές μας, υπερεκτιμούμε και τα όρια των διάφορων "σιδερικών", όσο πολυτελή και πανάκριβα κι αν είναι...

- Η ΙΔΕΑ: "Είμαι δυνατός κι ανίκητος" (γι' αυτό και οι "κόντρες" πολλών νεαρών), είναι ό,τι χειρότερο για τη ζωή ενός ανθρώπου. Γιατί, κάποτε θα έρθει και η "κακιά στιγμή" και θα την πληρώσουν πολύ ακριβά... Θα πληρώσουν εκείνο το "υπέρ...", με το οποίο μεγάλωσαν. Και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης (για να μην πω ολόκληρο) ανήκει πάντα στους γονείς, για τον τρόπο που μεγάλωσαν ένα παιδί, το οποιοδήποτε! Δε νομίζω πως, ένα νέο παλικάρι, θέλει να χάσει τη ζωή του. Αν το ήθελε, θ' αυτοκτονούσε!