Ο Αγρινιώτης Αιμίλιος Αλεξανδρής πρωταγωνιστεί στη νέα βρεφική παράσταση του Μικρού Θεάτρου «Έξω πάνω μέσα κάτω» και μιλά για την εμπειρία του αυτή, το θέατρο στο Αγρίνιο και ευρύτερα , τις ανησυχίες των νέων ηθοποιών στην Ελλάδα του σήμερα…

Είναι από εκείνες τις  περιπτώσεις ανθρώπων  που η υποκριτική τέχνη «φωνάζει» από τα μαθητικά χρόνια πως θα τους πλαισιώνει σε όλη τους τη ζωή. Εκείνη την εποχή διάβαζε Ελύτη και τοποθετούσε στο μυαλό του τους στοίχους των ποιημάτων σε σκηνικά, έπαιρνε μέρος στις  σχολικές παραστάσεις ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα στο ερασιτεχνικό θεατρικό τμήμα της ΚΕΔΑ και κάπου μέσα σε όλα αυτά αποφάσισε πως η υποκριτική δεν ήταν απλά το εφηβικό του χόμπι, αλλά αυτό που θα τον ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή. Η σπίθα στα μάτια ενός –γεννημένου-ηθοποιού λάμπει από νωρίς. Τέτοια περίπτωση είναι ο Αιμίλιος Αλεξανδρής, ο 27χρονος Αγρινιώτης ηθοποιός που κερδίζει ήδη επάξια τη θέση του στο σανίδι, εκεί που, όπως λέει, θα ανήκει πάντα, με κάθε τρόπο. Ακολούθησαν οι σπουδές στο τμήμα Θεάτρου στην Αθήνα και παράλληλα στη δραματική σχολή. Στη συνέχεια η συμμετοχή στις  πρώτες θεατρικές δουλειές , η σκηνοθεσία και παράλληλα, η μεγάλη ευθύνη του να διδάσκει -περιστασιακά- σήμερα και ο ίδιος υποκριτική στους μαθητές του Μικρού Θεάτρου.

Το «Γεγονός» τον συνάντησε με αφορμή την νέα βρεφική παράσταση του «Μικρού Θεάτρου», με τίτλο  «Έξω πάνω μέσα κάτω» στην οποία πρωταγωνιστεί. Πρόκειται για τη δεύτερη βρεφική παράσταση του Μικρού Θεάτρου , ενώ η επιτυχία της πρώτης  , με τίτλο «Κοίτα» συνεχίζει στην Αθήνα και στο Θέατρο «Πόρτα» της Ξένιας Καλογεροπούλου.

«Για εμένα η βρεφική παράσταση ήταν μια τεράστια πρόκληση. Βλέπεις, τα παιδιά δεν έχουν τον κώδικα των ενηλίκων. Ποντάρεις στο παιχνίδι. Αν πραγματικά το χαίρεσαι κι εσύ, τότε θα το πιστέψει και το παιδί. Είναι δύσκολοι κριτές τα παιδιά. Από όσα έχω ακούσει από την πρώτη βρεφική παράσταση που ανέβηκε ποτέ στο Αγρίνιο η ανταπόκριση είναι μεγάλη. Το Μικρό Θέατρο έκανε τους γονείς να φέρουν τα μωρά τους στο θέατρο. Και αυτό συνέβη στο Αγρίνιο, όπου, κακά τα ψέματα, το θέατρο δεν είναι τόσο μέσα στην κουλτούρα στον ανθρώπων όσο είναι στην Αθήνα», σχολιάζει ο ίδιος.

«Το βρεφικό θέατρο θέλει τη συμμετοχή των γονιών. Ότι βλέπουμε αντλείται από την καθημερινότητα ενός μωρού, οπότε όταν το παιδάκι βλέπει μια εικόνα , σε συνδυασμό με την αντίδραση των  γονιών , την αντιλαμβάνεται και την επεξεργάζεται διαφορετικά, πιο ουσιαστικά», εξηγεί.

Όπως αναφέρει ο πρωταγωνιστής της βρεφικής παράστασης, στην όλη ιδέα  δεν εμπεριέχεται μύθος , το «Έξω πάνω μέσα κάτω» δεν βασίζεται σε κάποιο παραμύθι. Φτιάχτηκε από την αρχή με κορμό κάποιες βασικές έννοιες, το έξω, το πάνω, το μέσα και το κάτω, «έννοιες που το παιδί μπορεί να αντιληφθεί και να πειραματιστεί μαζί τους».

«Είναι πολύ ωραίο να παίζεις για νήπια και βρέφη, εμένα όμως με κάνει και καλύτερο ηθοποιό. Τα νήπια και τα μωρά έχουν αρετές που μεγαλώνοντας τις χάνουμε. Βασική αρχή του θεάτρου είναι το παιχνίδι. Το ανακαλύπτω κι εγώ τώρα πάλι από την αρχή. Σκέφτεσαι πράγματα που σε αυτή την ηλικία ήταν η αλφαβήτα σου. Το σημαντικότερο όμως όλων είναι η ευθύνη που έχεις απέναντι σε ένα παιδί που έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με το θέατρο, την ευθύνη της πρώτης του παράστασης», εξηγεί ο Αιμίλιος.

Η σχέση του Αιμίλιου Αλεξανδρή με το Μικρό Θέατρο είναι ιδιαίτερη και … πολύπλευρη. Η γνωριμία του με την καλλιτεχνική διευθύντρια του  Μικρού Θεάτρου έγινε όταν εκείνη ακόμη δίδασκε στο Ερασιτεχνικό Τμήμα Θεάτρου της ΚΕΔΑ, όπου ο Αιμίλιος παρακολουθούσε μαθήματα. Ήταν τότε που αποφάσισε πως θέλει να γίνει ηθοποιός και , τα επόμενα δύο χρόνια έβαλε πλώρη για την Αθήνα για  να κυνηγήσει το όνειρό του και να γραφτεί σε μια δραματική σχολή. «Την ίδια περίοδο η Κατερίνα Καραδήμα αποφάσισε να φτιάξει το Μικρό Θέατρο και ανήκα κι εγώ κατά κάποιον τρόπο στην ομάδα εκείνων των ανθρώπων που του φτιάξαμε, ουσιαστικά, από την αρχή , με τα ίδια μας τα χέρια. Από τότε έγινε σπίτι μου. Τώρα είναι η πρώτη φορά που παίζω για αυτό, σε παραγωγή του Μικρού Θεάτρου και με σκηνοθετεί η Κατερίνα»,εξηγεί ο ίδιος.

Ο  27χρονος ηθοποιός σχολιάζει πως είναι ευθύνη την νέας γενιάς Αγρινιωτών να τοποθετήσουν το θέατρο στη θέση που του αξίζει: «Και το κάνουν. Οι νέοι άνθρωποι που επιστρέφουν μετά τις σπουδές τους στο Αγρίνιο έχουν βοηθήσει ώστε να γίνει το θέατρο βίωμα, συνήθεια ενταγμένη στο κομμάτι  της ψυχαγωγίας τους».

Μέσα στα 2, 5 χρόνια που μεσολάβησαν  από την αποφοίτησή του από τη σχολή, έχει συμμετάσχει σε αρκετές δουλειές, ενώ σταδιακά φαίνεται να τον κερδίζει και το κομμάτι της σκηνοθεσίας.

Τελείωσε τη δραματική το καλοκαίρι του 2014 και ξεκίνησε να δουλεύει το ίδιο καλοκαίρι, στην παράσταση τον «Ορέστης» του Ρίτσου στο Ναύπλιο. Είχε προηγηθεί συμμετοχή σε παράσταση που σκηνοθέτησε η Αγρινιώτισσα Γεωργία Μαυραγάνη .

« Ήταν αισιόδοξο το γεγονός ότι μέσα στην κρίση και ενώ υπήρχε όλη αυτή η απαισιοδοξία γύρω από τη δουλεία μας το μέλλον των ηθοποιών κατάφεραν να εργαστώ αμέσως», παραδέχεται ο Αιμίλιος .

Σταθμός για εκείνον ήταν  η σκηνοθεσία της παιδική παράστασης Βατραπουνζέλ, που ανέβηκε  στο Θέατρο ΠΟΛΗ ,στην Αθήνα, ενώ ξεχωρίζει και τη συμμετοχή του σε έκθεση- αφιέρωμα  για τη  Marina Abramovic Method στο Μουσείο Μπενάκη.

Μεταξύ άλλων ,έχει συμμετάσχει σε φεστιβάλ του εθνικού θεάτρου και , ως φοιτητής ,στην ταινία Νοτιάς σε σκηνοθεσία  Τάσου  Μπουλμέτη

Από τον Σεπτέμβριο βρίσκεται μεταξύ Αγρινίου και Αθήνας. Στην Αθήνα  σκηνοθετεί αυτή την περίοδο τη θεατρική ομάδα της Ιατρικής Σχολής, ενώ βρίσκεται και σε πρόβες για την παιδική παράσταση που σκηνοθέτησε πέρυσι και θα ανέβει και φέτος. Στο Αγρίνιο, τις υπόλοιπες ημέρες, διδάσκει στο Μικρό Θέατρο, προετοιμάζεται για τη βρεφική παράσταση ενώ μέχρι πρόσφατα βρίσκονταν εδώ για τις ανάγκες της παράστασης «Το Κάστρο της Κυρά –Ρήνης και ο Βασιλιάς Ανήλιαγος» , συμπρωταγωνιστώντας με τη Γωγώ Μπρέμπου , σε σκηνοθεσία Κώστα Κάππα.

Μέχρι τώρα δεν θέλησε να κυνηγήσει το κομμάτι τηλεόραση , όχι  γιατί την υποτιμά, αλλά γιατί , όπως λέει,  πολλές δουλειές στην τηλεόραση δεν ανταποκρίνονται σε αυτό που θέλει  να δώσει ο ίδιος  μέσα από τις δουλειές του στο κοινό. «Αν μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω κάτι που εκτιμώ θα το έκανα», εξηγεί.

Ως νέος ηθοποιός δεν κρύβει την ανησυχία του για τους δεκάδες άνεργους συναδέλφους του που αποφοιτούν κάθε χρόνο από τις δραματικές σχολές που όπως εξηγεί «δεν μπορούν να απορροφηθούν στην Ελληνική αγορά» αλλά και για τα δικαιώματα των ηθοποιών, την έλλειψη νομικού πλαισίου για την στήριξη των δικαιωμάτων τους ως εργαζόμενοι και φυσικά, το μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, όπως λέει, ακόμη κι αν τα πράγματα δεν συνεχίσουν όπως τα σχεδιάζει, το θέατρο θα συνεχίσει να υπάρχει με κάποιον τρόπο στη ζωή του, ακόμη κι αν χρειαστεί κάποτε να επιλέξει παράλληλα και κάτι άλλο για βιοπορισμό.

«Υπάρχουν πάρα πολλές δραματικές σχόλες κατά την άποψή μου στην Ελλάδα. Αν υποθέσουμε ότι είναι 25 με 30 σχολές , 15 φοιτητές να αποφοιτούν τον χρόνο, μιλάμε πια για δεκάδες νέους ηθοποιούς κάθε χρονιά. Από τους 15.000 ηθοποιούς στην Ελλάδα δουλεύουν οι 2000 περίπου και όλοι οι άλλοι κάνουν και άλλα πράγματα παράλληλα  για να ζήσουν  ή  κάποιοι τελικά παρατάνε το όνειρό τους. Ίσως ο περιορισμός των δραματικών σχολών να ήταν μια αρχή. Δεν υπάρχει αγορά για να απορροφήσει όλα τα νέα ταλέντα. Το επάγγελμα του ηθοποιού όμως δεν είναι καν αναγνωρισμένο στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει, ουσιαστικά, σύμβαση εργασίας. Υπάρχει ένα σωματείο που όμως δεν σε προστατεύει ουσιαστικά, αφού δεν βοηθά ο ίδιος ο νόμος. Ας ξεκινούσαμε από την ανάγκη για νομική υποστήριξη του ηθοποιού , να τεθεί ένα νομικό πλαίσιο για τις συνθήκες εργασίες. Προσωπικά ,με ενδιαφέρει το θέατρο να υπάρχει  στη ζωή μου. Να υπάρχω μέσα στο θέατρο, όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά επειδή από αυτό αναπνέω, παίρνω ενέργεια. Κι έτσι διδάσκω, σκηνοθετώ, παίζω. Ακόμη κι αν κάποια στιγμή δω πως δεν μπορώ να ζήσω από το θέατρο , ξέρω ότι θα βρω τον τρόπο να υπάρχει το θέατρο στη ζωή μου. Θα ήταν εγωιστικό να πω, ακόμη κι αν περάσουν χρόνια  ‘’τι κρίμα που δεν έρχεται η επιτυχία εκείνη ή οι προϋποθέσεις που θα με κάνουν να βγάλω τα λεφτά’’… Δεν πειράζει, θα βρεθούν άλλοι τρόποι, αρκεί το θέατρο να υπάρχει εκεί για εμένα επειδή το αγαπώ…».

Ο ίδιος ευχαριστεί θερμά τους συντελεστές της βρεφικής παράστασης και συγκεκριμένα: τη σκηνοθέτιδα  Κατερίνα Καραδήμα, την υπεύθυνη για τα κοστούμια Λίλη Κυριλή,ενώ δεν κρύβει και τον ενθουσιασμό του για το γεγονός ότι η πρωτότυπη μουσική γράφτηκε από τον Φοίβο  Δεληβοριά.

Φωτογράφιση – βίντεο: Αντώνης Μίκροβας, Γιώργος Κατσιπάνος

Οι παραστάσεις ξεκινούν την Κυριακή 15 Ιανουαρίου, για κάθε μέρα έως 19 19 Φεβρουαρίου, κάθε πρωί στις 11:30.

Τηλ.κρατήσεων: 2641046619

Η υπεύθυνη σκηνοθεσίας και Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Μικρού Θεάτρου, Κατερίνα Καραδήμα ,για τη νέα βρεφική παράσταση του Μικρού Θεάτρου και τη συνεργασία της με τον Αιμίλιο Αλεξανδρή:

«Η χαρά αλλά και η ευθύνη όταν ασχολείσαι με το βρεφικό θέατρο είναι μεγάλη. Το να προσφέρεις σε έναν μικρό άνθρωπο την εμπειρία της πρώτης του παράστασης είναι πολύ σημαντικό. Τα φώτα της παράστασης ανάβουν και μάτια μωρών λαμπυρίζουν στο ημίφως. Μοναδική εμπειρία για ηθοποιό και συντελεστές. Οι γονείς με το μωρό δένονται με έναν ιδιαίτερο τρόπο μέσα από τη μαγεία του θεάτρου. Ιδιαίτερα συγκινητική είναι και η εξέλιξη της προσπάθειας του Μικρού Θεάτρου πάνω στο βρεφικό θέατρο μιας και η περσινή βρεφική παράσταση «Κοίτα» παίζεται φέτος στο θέατρο Πόρτα της Ξένιας Καλογεροπούλου και του Θωμά Μοσχόπουλου – η σημαντικότερη θεατρική σκηνή της Αθήνας που ασχολείται σοβαρά με το θέμα παιδί και θέατρο.

Στόχος του Μικρού θεάτρου είναι να συνεργάζεται με ανθρώπους που εμπιστεύεται καλλιτεχνικά αλλά και ανθρώπους επαγγελματίες που κατάγονται από το Αγρίνιο, δίνοντας έτσι καλλιτεχνικές ευκαιρίες σε ανθρώπους του τόπου μας -που έχουν σπουδάσει όμως το αντικείμενο του θεάτρου- να εκφραστούν και να εργαστούν. Μία τέτοια συνάντηση είναι αυτή με τον Αιμίλιο Αλεξανδρή που μας συνδέει ένα παρελθόν δασκάλας – μαθητή και τώρα έρχεται να ολοκληρωθεί η σχέση καλλιτεχνικά με την ιδιότητα σκηνοθέτη-ηθοποιού. Διπλή χαρά και περηφάνια συνάμα. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα και για τη συνεργασία μας με τον Φοίβο Δεληβοριά που γράφει την μουσική της παράστασης. Είδε μια πρόβα της παράστασης, ενθουσιάστηκε και έγραψε τη μουσική. Κάπως έτσι απλά. Στόχος μας κάθε χρονιά να ανεβαίνουμε καλλιτεχνικά ένα σκαλί πιο πάνω από την προηγούμενη χρονιά»

Μ.Ζ. 

Χορηγός επικοινωνίας στην βρεφική παράσταση «Έξω πάνω μέσα κάτω» είναι και το agriniopress.gr

agriniopress.gr