γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος

– Ο ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ μετράει μόνο λίγες μέρες «ζωής» και μάλιστα γιορτινές απ’ τη μια κι ολόλευκες απ’ το πολύ χιόνι – χειμώνα καιρό(!) – απ’ την άλλη. Με την τηλεοπτική «καιρική» τρομοκρατία να κτυπάει κόκκινο, μετατρέποντας τη χαρά των πρώτων ημερών, σε φόβο και τρόμο, σα να ‘χουμε πόλεμο! Και είμαστε ακόμα στην αρχή. Τώρα θ’ αρχίσουν και οι πολιτικές κόντρες, στα τηλεπαράθυρα κι αλλού, για καταλογισμό ευθυνών απ’ τους μεν, για απόδειξη περί του αντιθέτου απ’ τους δε, κυβερνητικούς κι αυτοδιοικητικούς…

– ΤΟΥΤΟΣ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ δε θα είναι σαν το προηγούμενο (2016), ούτε σαν τον προπροηγούμενο (2015), όταν τότε, τα πολλά και διάφορα συμφέροντα, επεδίωκαν – και το κάνουν ακόμα – να συνεχίσουν στη διαπλοκή και τη διαφθορά που ήταν συνηθισμένα για πολλές δεκαετίες πριν, με τα ΜΜΕ να παίζουν το ρόλο του «συνηγόρου» τους, μιας κι αυτά έπαιρναν όσα ήθελαν και λογαριασμό δεν έδιναν πουθενά, ούτε πλήρωναν ποτέ! Εκτός απ’ αυτά, ο νέος χρόνος (2017) θα είναι κομβικός, γιατί οι παγκόσμιες εξελίξεις θα επηρεάσουν κι εμάς εδώ ως χώρα, αναπόφευκτα. Νέοι ηγέτες (όπως ο Τραμπ π.χ.) ή και άλλοι που, ενδεχομένως, εκλεγούν απ’ τις εκλογικές αναμετρήσεις που θα έχουμε σε άλλες χώρες, η εξέλιξη που θα έχει το περίφημο Brexit, ο ρόλος που θα παίξει η Ρωσία με τον πανίσχυρο, τούτη τη στιγμή, Πούτιν, οι εξελίξεις στη γειτονική μας Τουρκία και σε χώρες της Μ. Ανατολής, απ’ όπου εξαρτάται και ο αριθμός των προσφύγων κι όχι μόνο, με προορισμό τη δική μας χώρα, μιας κι επιλέχθηκε ως «αποθήκη» όλων αυτών, τ’ απανωτά τρομοκρατικά κτυπήματα σε οποιαδήποτε χώρα που αυξάνονται συνεχώς, ΑΥΤΑ κι άλλα πολλά, θα καθορίσουν και το μέλλον, όχι μόνο της δικής μας χώρας – που, έτσι κι αλλιώς, δεν είναι και τόσο δική μας – αλλά και της Ευρώπης γενικότερα…

– ΕΠΟΜΕΝΩΣ, τα όσα θα διαδραματίζονται στο εσωτερικό της δικής μας χώρας, κατά πολύ θα επηρεάζονται κι απ’ τις διεθνείς και παγκόσμιες εξελίξεις. Οι πολιτικοί μας θα «τρώγονται» μεταξύ τους, για τη νομή της εξουσίας και τις «καρέκλες», μέσα απ’ τα πολιτικά κόμματα, δε θ’αλλάξει αυτό, περιμένοντας ή κι επιδιώκοντας εκλογές! Οι οποίες (εκλογές) δε θα γίνονται – ούτε θα γίνουν μέσα σε τούτη τη χρονιά, κατά τη γνώμη μου – όποτε το θέλουμε εμείς, αλλά όταν θα το θέλουν «άλλοι», εκεί καταντήσαμε! Και οι «άλλοι» θα επιλέγουν εκείνους που θα είναι αρεστοί σ’ αυτούς κι όχι, κατ ανάγκη, σ’ εμάς. Δεν είναι υπερβολή αυτό, θα το βλέπουμε από τώρα και μετά και δε θα το πιστεύουμε…

– ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, προβλέπω επιδείνωση της κατάστασης. Όχι από φτώχεια, πείνα και περαιτέρω εξαθλίωση, αυτά τα έχουμε συνηθίσει ήδη (όσοι κι όσες φυσικά κι όχι όλοι), άσε που δε θα μας αφήσουν ποτέ να τα «τινάξουμε», μας χρειάζονται ζωντανούς! Επιδείνωση στο ενδιαφέρον μας για τα κοινά, εννοώ. Το οποίο, μέρα με τη μέρα, χρόνο με τα χρόνο, μειώνεται συνεχώς. Δεν είμαι εγώ της άποψης του: «Όταν πεινάσουμε για τα καλά, τότε θα ξεσηκωθούμε», γιατί η παροιμία λέει πως: «νηστικό αρκούδι δε χορεύει»! Πρόβλεψαν και γι’ αυτό, εκείνοι που μας ήθελαν έτσι, ναρκωμένους και αδιάφορους, από πολύ πριν. Από τότε που μας έδιναν «δανεικά» για 4χ4, για εξοχικά και για διακοπές στις εξωτικές Σεϋχέλλες («πάμε για τρέλες»)…

– ΔΕΝ ΕΠΙΔΙΩΚΩ να τρομοκρατήσω κανέναν, την αλήθεια καταγράφω, όπως εγώ τη διαισθάνομαι, δεχόμενος κι οποιεσδήποτε ενστάσεις! Όμως, γιατί μου φαίνεται εμένα πως τίποτε δεν πάει μπροστά; Ας αφήσουμε εκείνο το: «Φταίει ο Σύριζα και ο πρωθυπουργός» τώρα! Κι ας αφήσουμε στην άκρη και τους προηγούμενους, είδαμε τι κάναν όλοι τους για εμάς… Για το από τώρα και μετά μιλάμε. Τι περισσότερο κάνουν αλήθεια οι σημερινοί μας κυβερνητικοί, για να ξεχωρίσουν απ’ τους προηγούμενους; Βγάζουν απλά στον αέρα – όταν κι αν θέλουν – κάποιες «λίστες» …ανώνυμων(!), στέλνουν – λένε – στους εισαγγελείς, όσους «φέρονται» πως τα ‘παιρναν «χοντρά» κατά το παρελθόν, είτε στο χώρο της Υγείας, είτε της όποιας Διοίκησης, είτε δημοσιογράφοι και καναλάρχες, είτε…, είτε…, είτε…! Και μετά, τι; Μία απ’ τα ίδια! Η μοναδική διαφορά είναι το πως, οι πολιτικοί μας πριν, έβαζαν τις «λίστες» στα συρτάρια τους, ενώ τώρα τις βάζουν στα δικά τους συρτάρια, εισαγγελείς και δικαστές! Η Ανεξάρτητη Ελληνική Δικαιοσύνη! Πάει ποτέ μπροστά μια χώρα με τέτοιες διαδικασίες; Πάει;; Μήπως ήρθε η ώρα να καταλάβουμε όλοι μας το πόσο μας δουλεύουν; Και να φύγουμε απ’ τα πολιτικά «μαντριά», χωρισμένοι – και βρίζοντας ο ένας τον άλλον – όπως είμαστε τώρα, αντί να είμαστε ενωμένοι όλοι απέναντί τους; Αλλά, τι λέω τώρα! Κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ…