Το 2ο Φεστιβάλ Μονολόγων Ερασιτεχνών πραγματοποιήθηκε το διάστημα 27 έως 30 Δεκεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Αγρινίου. Είναι το μοναδικό φεστιβάλ στο είδος του που πραγματοποιείται στην επαρχία.

Ανέβηκαν 9 μονόλογοι ελλήνων συγγραφέων και οι ερμηνείες ήταν άριστες. Η διοργάνωση του Φεστιβάλ ανήκει στο Δήμο Αγρινίου που φιλοδοξεί να το καταστήσει θεσμό όπως έγινε  και με το Μαθητικό Φεστιβάλ Θεάτρου που πραγματοποιείται στον ίδιο χώρο κάθε άνοιξη από το 2010.

Να σημειώσουμε ότι στο Αγρίνιο εδώ και αρκετά χρόνια παρατηρείται μία έντονη θεατρική δραστηριότητα. Εκτός από τις θεατρικές ομάδες των σχολείων και Λυκείων  υπάρχουν 10 περίπου ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες διαφόρων φορέων και συλλόγων που ανεβάζουν πολύ αξιόλογες παραστάσεις.

Το Αγρίνιο θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως πόλη του θεάτρου αφού η θεατρική δραστηριότητα έχει μακρά και πλούσια παράδοση.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Δήμος Αγρινίου λειτούργησε “το θέατρο του Δήμου Αγρινίου”.  Το θέατρο αυτό υπήρξε προπομπός του Θεσμού των ΔΗΠΕΘΕ μετά την δημιουργία του οποίου εντάχθηκε σε αυτόν και το θέατρο του Δήμου Αγρινίου.

Το 1985 οι μαθητές των Γυμνασίων και  Λυκείων της πόλης πρότειναν, στη τότε Δημοτική Αρχή, την δημιουργία ενός μαθητικού φεστιβάλ που θα γίνεται στη πόλη κάθε άνοιξη με πολλές και ποικίλες εκδηλώσεις. Η Δημοτική Αρχή υιοθέτησε την πρόταση αυτή και στα φεστιβάλ που ακολούθησαν μεταξύ των εκδηλώσεων, το θέατρο κατείχε την πρώτη θέση.

Το 2010 η Δημοτική Αρχή του Αγρινίου σε συνεργασία με το Γραφείο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Νομού Αιτωλοακαρνανίας δημιούργησαν το Μαθητικό Φεστιβάλ Θεάτρου στο χώρο του Δημοτικού Θεάτρου Αγρινίου με την συμμετοχή θεατρικών ομάδων των Γυμνασίων και Λυκείων ολόκληρου του νομού. Το φεστιβάλ αυτό, που αποτελεί πλέον θεσμό, τα δύο τελευταία χρόνια επεκτάθηκε με την συμμετοχή σχολείων και από γειτονικούς νομούς.

Στην όλη αυτή θεατρική δραστηριότητα προστέθηκε τα δύο τελευταία χρόνια το Φεστιβάλ μονολόγων που προαναφέραμε. Στο διάστημα 2010-2016 συνολικά στα δύο φεστιβάλ παρουσιάστηκαν 150 περίπου έργα.

Δείτε τα βίντεο:

Του Γιάννη Γιαννακόπουλου
postmodern.gr