Κείμενο και φωτογραφίες Απόστολος Κων. Καρακώστας

Στην Ελεύθερη Ελλάδα μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς, το 1834 ο Βασιλιάς Όθωνας θέσπισε με Βασιλικό Διάταγμα την απονομή τιμητικών μεταλλίων σε όλους τους αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης.

Κόπηκαν ασημένια για τους αξιωματικούς, χάλκινα για τους υπαξιωματικούς και σιδερένια για τους στρατιώτες τους ναύτες και τους πολίτες αγωνιστές.

Από το 1836 ξεκίνησε η απονομή των μεταλλίων που συνοδεύονταν από έντυπο δίπλωμα και ταινίες.

Τα διπλώματα αριστείων των Αξιωματικών τα υπέγραφε ο ίδιος ο Βασιλιάς, ενώ για τα χάλκινα και σιδηρά αριστεία ο εκάστοτε Υπουργός Στρατιωτικών.

Στους Βαλτινούς αγωνιστές στάλθηκαν λίγα ασημένια το 1836.

(παραθέτω φωτοτυπία από τα Γ.Α.Κ. για τα αργυρά μετάλλια του Γεωργίου Βαλτινού και του Νικολού Τσατσαρώνη).

Το 1844 ο Υπουργός Στρατιωτικών Ανδρέας Λόντος, (Σημ. 1^η) απέστειλε στον Στρατηγό του Βάλτου Ανδρέα Ίσκο τρεις φορές μετάλλια για να τα επιδώσει στους δικαιούχους αγωνιστές. (Στα Γενικά Αρχεία του Κράτους εγώ εντόπισα μόνο αυτά, δεν αποκλείω να υπήρξαν περισσότερα γύρω στα 1865 όταν ανακινήθηκε το θέμα της αποζημίωσης χηρών και ορφανών των πεσόντων αγωνιστών…), (Σημ. 2^η)

Η πρώτη αποστολή τον Φεβρουάριο του 1844 περιείχε οκτώ χάλκινα και 48 σιδηρά Αριστεία, μαζί με τα συνοδευτικά τους διπλώματα και ταινίες.

Η δεύτερη αποστολή έγινε τον Μάρτιο του 1844 με 93 χάλκινα Αριστεία. Η Τρίτη αποστολή έγινε τον Απρίλιο του 1844 με 141 σιδηρά Αριστεία.

(παραθέτω αντίγραφα από τα πρωτότυπα χειρόγραφα έγγραφα των Γ.Α.Κ. με τα ονόματα των Βαλτινών αγωνιστών και τα χωριά τους, που έλαβαν τα παράσημα).

Όσοι αγωνιστές τα κατείχαν απέκτησαν κάποια προνόμια-δικαιώματα, μερικά από αυτά ήταν: Να ψηφίζουν πρώτοι στις εκλογές, να οπλοφορούν χωρίς άδεια, να παίρνουν τιμητική θέση μαζί με τις Αρχές σε όλες τις εορτές και να είναι ελεύθεροι κάθε σωματικής εργασίας στις γενικές υπηρεσίες του κράτους.

Ειδικά το προνόμιο της οπλοφορίας ήταν η καλύτερη ανταμοιβή για τους Βαλτινούς προγόνους μας! (Ο Στυλιανός Θ. Χούτας γράφει: «Οι Βαλτινοί έχουν πολύ ανεπτυγμένον το αίσθημα της μεταξύ των αλληλεγγύης, της φιλανθρωπίας και της φιλοξενίας. Φημίζονται δε έκπαλαι διά το ανυπότακτον του χαρακτήρος των και την συγκινητικήν προς τα όπλα αγάπη των». Στυλιανός Θ. Χούτας, «Η Εθνική Αντίστασις των Ελλήνων 1941-1945», Αθήνα 1961 σελ.53-54)

Οι Αγωνιστές όταν γύρισαν στα ρημαγμένα χωριά τους, ξανάρχισαν με το αλέτρι και το τσαπί να σκάβουν τα χωράφια τους, για να σπείρουν καλαμπόκι και να θρέψουν τις οικογένειές τους, που τα προηγούμενα χρόνια του κατατρεγμού ζούσαν κρυμμένες σε δυσπρόσιτα δασώδη τοπία του Ορεινού Βάλτου, με όσα γιδοπρόβατα λαγάρισαν, από την αρπαγή των κατακτητών, εκείνη την πιο δύσκολη περίοδο της Επανάστασης…

Η βράβευσή τους αρκετά χρόνια αργότερα, για τα όσα προσέφεραν στον Απελευθερωτικό αγώνα της χώρας μας, ήταν μια ηθική ανταμοιβή καθώς η «Ψωροκώσταινα» δεν είχε δυνατότητες να παράσχει συντάξεις, ακόμα και σε ακρωτηριασμένους και άρρωστους αγωνιστές…

Τώρα 191 χρόνια αργότερα, το Σάββατο το απόγευμα της 27^ης Σεπτεμβρίου, ο Δήμος Αμφιλοχίας διοργάνωσε ειδική εκδήλωση στην αίθουσα συνεδριάσεων στο Δημαρχιακό μέγαρο, προς τιμή των Αγωνιστών.

Ο Δήμαρχος Αμφιλοχίας κύριος Αθανάσιος Σ. Τορουνίδης σε μια σεμνή τελετή απένειμε ατομικές Τιμητικές Διακρίσεις, στους απογόνους εκείνων που πολέμησαν την δεκαετία του 1820 για την Ελευθερία του Βάλτου και όλης της χώρας.

Την εκδήλωση προλόγισε ο αρμόδιος για τα Πολιτιστικά θέματα Αντιδήμαρχος κύριος Κωνσταντίνος Γαλάνης.

Καλωσόρισε τον Δήμαρχο, τους σεβαστούς Πατέρες της Εκκλησίας, τους Αντιδημάρχους και Δημοτικούς Συμβούλους, τους πολλούς Προέδρους των Κοινοτήτων του Δήμου, τους εκπροσώπους των Πολιτιστικών Συλλόγων και τους Βαλτινούς απογόνους των Αγωνιστών του 1821.

Μίλησε για την ιστορική μάχη του Καρβασαρά που στις 28 Σεπτέμβρη συμπληρώθηκαν 200 χρόνια.

«Ο Δήμος μας-είπε-θέλοντας να τιμήσει την λαμπρή επέτειο, διοργάνωσε ένα τριήμερο ιστορικών εκδηλώσεων και δράσεων».

Μίλησε ο κύριος Γαλάνης για τις δράσεις του τριημέρου και εστίασε στην παρούσα εκδήλωση που τιμά τους απογόνους των Βαλτινών Αγωνιστών. Κάλεσε στον βήμα τον Δήμαρχο κύριο Τορουνίδη για να χαιρετήσει  την εκδήλωση.

Ο Δήμαρχος αφού καλωσόρισε στην εκδήλωση όλους τους καλεσμένους συνέχισε με τα λόγια:

«Κυρίες και κύριοι. Είναι μεγάλη τιμή για όλους μας, την Δημοτική αρχή και όλο το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αμφιλοχίας, η σημερινή απονομή τιμητικών διακρίσεων στους απογόνους των Βαλτινών Αγωνιστών του 1821.

Μια τιμητική διάκριση που μπορεί να άργησε, αλλά ποτέ δεν είναι αργά να τιμήσεις την ιστορία σου., τους ανθρώπους στους οποίους χρωστάς ότι έχεις σήμερα ως Έθνος, και Ελευθερία και αξιοπρέπεια.

Να τιμήσεις τελικά τις ρίζες σου, τον λόγο της ύπαρξής σου.    

Δεν είναι διαδικαστική αυτή η τελετή, ούτε οι εορτασμοί για τα 200 χρόνια απ΄ την νυχτομαχία του Καρβασαρά.

Όταν αποφασίσαμε για πρώτη φορά ως Δήμος Αμφιλοχίας να τιμήσουμε εκείνη την εποποιία που έγινε ακριβώς 200 χρόνια πριν, σε αυτά εδώ τα χώματα που βρισκόμαστε, είχαμε στο μυαλό μας, ένα και μόνο πράγμα.

Πως θα μεταλαμπαδεύσουμε στις επόμενες γενιές την γνώση, την μνήμη, τα διδάγματα απ’ τον ηρωισμό των προγόνων μας.

Είναι μεγάλη συγκίνηση για εμάς, να υποδεχόμαστε σήμερα στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, εκείνους που κρατάνε σήμερα την σκυτάλη των ηρωικών οικογενειών των Αγωνιστών του Βάλτου.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την τιμή που μας κάνετε σήμερα με την παρουσία σας.

Χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη στους προγόνους σας. Η συμμετοχή σας στις επετειακές εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την μάχη του Καρβασαρά, είναι η καλύτερη εγγύηση πως ο σπόρος της Ελευθερίας που έσπειραν πριν δυο αιώνες, έχει ανθίσει και αποτελεί πυξίδα για τις επόμενες γενιές! Σας ευχαριστώ πολύ!»

Τον Δήμαρχο κύριο Αθανάσιο Τορουνίδη διαδέχθηκε στο βήμα ο ιστορικός ερευνητής/συγγραφέας παλιός Δήμαρχος Αμφιλοχίας κύριος Νικόλαος Χαρ. Τέλωνας.

Μίλησε για την νυχτομαχία του Καρβασαρά πριν δυο αιώνες και τα ωφέλιμα αποτελέσματά της για την ανακούφιση στο πολιορκούμενο Μεσολόγγι.

Μεταξύ των πολλών ο κύριος Τέλωνας είπε και τα παρακάτω:

«Καλωσορίζω τους απογόνους των Βαλτινών Αγωνιστών και χαίρομαι για την παρουσία τους εδώ, καθώς όσοι εδώ συναχτήκαμε, είμαι σίγουρος ότι ξέρουμε καλά και γιατί ήρθαμε και τι ακριβώς γιορτάζουμε.

Το δάσος ατενίζουμε κι όχι μικρούς θάμνους που νομίζουμε ότι έχουν τη δυνατότητα να κρύψουν το δάσος.

Γιορτάζουμε εν πρώτοις τον τόπο μας που το 1449 δεν παραδόθηκε στον εισβολέα και αντιστάθηκε τόσο σθεναρά που κατέστη λαός αξιοθαύμαστος.

Την Επαρχία που ουδέποτε -σύμφωνα με τα ιστορικά τεκμήρια-αφοπλίστηκε και διήγε βίον ημιανεξάρτητον.

Τον τόπο που διατηρεί εσαεί το μοναδικό προνόμιο να αναφέρεται σε 840 στίχους από όσα κλέφτικα τραγούδια διασώθηκαν.

Το σωτήριο καταφύγιο για κατατρεγμένους και προδιαγραμμένους, από τον Αντρίτσο, τον πατέρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου, έως τον Ιωσήφ των Ρωγών που ανατίναξε τον ανεμόμυλο στο Μεσολόγγι μετά την Ηρωική έξοδο. (Σημ. 3^η)

Τον τόπο που τα παλικάρια του κατέστησαν ονομαστά σε όλους τους ετοιμοπόλεμους πληθυσμούς Μωριά και Ρούμελης.

Και γι’ αυτό άλωστε ειπώθηκε πως ότι ήταν οι Μανιάτες για τον Μωριά, ήταν οι Βαλτινοί για την Ρούμελη!

Τον τόπο που τα παιδιά του εκ γενετής εις τα άρματα ευρέθησαν! Κατά τον στρατηγό Γεωργάκη Βαλτινό.     

Τους προμάχους της Λαγκάδας, όλους όσους συντάχθηκαν τον Αύγουστο του 1825 γύρω από τον Καραϊσκάκη, τότε που κατέφυγε στο «περιβόλι του διαβόλου» (έτσι τον έλεγε τον Βάλτο ο Καραϊσκάκης), για να γράψει με το χέρι του εκείνο το σημαντικό έγγραφο το οποίο πιστεύω ότι αποδίδει την μεγαλύτερη τιμή στον Βάλτο. (περιγράφει ο στρατηγός ότι όταν έφθασε στον Βάλτο μαζεύτηκαν τόσα άρματα όσα ποτέ άλλοτε). 

Υπάρχει το κείμενο του μέσα στο Τμήμα Χειρογράφων & Ομοιοτύπων της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος! Και δεν υπάρχει τιμητικότερο έγγραφο για τον Βάλτο!

Τιμάμε όλους όσους εισήλθαν στο φράχτη του Μεσολογγίου ως εθελούσια θύματα.

Αισθάνομαι κατακλυσμένο τον χώρο από τις ιερές σκιές τους! Και να εσείς οι απόγονοι εκείνων είστε εδώ, εσείς οι έσχατοι κρίκοι της αλυσίδας, σας βλέπω εδώ στην αίθουσα!»

Και ο ομιλητής ατενίζοντας και κοιτώντας κατάματα τους πλέον των 150 απογόνους των ηρωικών Αγωνιστών προγόνων μας, γνωρίζοντας προσωπικά ο ίδιος τους περισσότερους, είπε τα ονόματά των αγωνιστών από μνήμης, λες και διάβαζε προσκλητήριο…

Και συνέχισε ο κύριος Τέλωνας την συγκινητική ομιλία του με τα λόγια:

«Εν ολίγοις τιμούμε τις κακουχίες των προγόνων μας που υπόφεραν πείνα, λαβωματιές και αιχμαλωσία και θάνατο, το αίμα ενός μαρτυρικού λαού τιμούμε.

Και αναρωτιέμαι, τόσο δύσκολη, τόσο δυσεύρετη είναι η ενότητα μπροστά σε κάποιες ιερές στιγμές;

Αυτές οι θυσίες των προγόνων μας δεν θα πρέπει να παραμερίζουν τις διαφορές της καθημερινότητας;

Το ερώτημα απευθύνεται προς όλες τις κατευθύνσεις αρχίζοντας βέβαια από τον ομιλούντα. Ας σκεφθούμε όλοι μας ότι πίσω μας έχουμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας.

Αυτά που τόσο συγκίνηση μας έδωσαν χθες με την προσέλευσή τους στην Δημοτική Βιβλιοθήκη». (Σημ. 4^η)

Κλείνοντας εξέφρασε την στενοχώρια και ανησυχία του για το μέλλον της Πατρίδας μας:

«Η αυριανή ημέρα (28^η Αυγούστου) συμπίπτει με τα 200 χρόνια από την νυχτομαχία του Καρβασαρά.

Άραγε στα 300 χρόνια θα την γιορτάσουν οι απόγονοί μας σαν Ελληνικό Έθνος ή σαν «Σύλλογος Ελλήνων;».

Κύριος οίδε…

Κι αν η μέρα που θα ξημερώσει είναι στεγνή, ας το εκλάβουμε σαν μια από τις λιγοστές χαρές που πήρε στη ζωή του ο γιός της Καλογριάς.

Κι αν είναι βροχερή, ευκαιρία να συν πονέσουμε μ’ εκείνον που την άνοιξη του 1824 πάνω στο φορείο τον κουβαλούσαν οι Βαλτινοί στις χιονοσκέπαστες κορφές των Αγράφων κυνηγημένοι απ’ την μια μεριά από τους Τούρκους και Αλβανούς και από την άλλη από δικούς μας δυο οπλαρχηγούς…

Όπως και νάναι αξίζει την τιμή όλων μας και εσείς όλοι αξίζει να είστε περήφανοι για τους ηρωικούς προγόνους σας! Ευχαριστώ».

Ο Αντιδήμαρχος κύριος Κωνσταντίνος Γαλάνης διάβασε τα ονόματα των απογόνων των Αγωνιστών κατά αλφαβητική σειρά και κατά κοινότητα.

Ο Δήμαρχος κύριος Αθανάσιος Τορουνίδης επέδωσε ο ίδιος σε 154 απογόνους τις τιμητικές διακρίσεις. Ακόμα όλοι παρέλαβαν από μια τσάντα με το λογότυπο του Δήμου Αμφιλοχίας που περιείχε ένα τόμο των Πρακτικών του Ιστορικού Συνεδρίου, που πραγματοποιήθηκε στην Αμφιλοχία κατά τον εορτασμό των 200 ετών από την Επανάσταση του γένους το 1821.

Μαζί με το βιβλίο δόθηκε και 15σέλιδο κείμενο, που εξιστορεί τα προηγούμενα της μάχης του Καρβασαρά και τα μετέπειτα γεγονότα, όπως διαμορφώθηκαν, μετά την νικηφόρα υπέρ των Ελλήνων έκβαση της νυχτερινής μάχης της 28^ης προς 29^η Σεπτεμβρίου του 1825.

Ο κύριος Γεώργιος Σιάσιος με καταγωγή από τον Εμπεσό,  παραλαμβάνοντας την Τιμητική Διάκριση ως απόγονος Αγωνιστή, ζήτησε την άδεια να απευθύνει τον χαιρετισμό του. Του παραδόθηκε το μικρόφωνο και συνεχάρη τον Δήμαρχο, τον Αντιδήμαρχο κύριο Γαλάνη και τον κύριο Νικόλαο Τέλωνα, για την οργάνωση των επετειακών εκδηλώσεων και τους ευχαρίστησε για την τιμή προς τον προ-προ πάππου του Κωνσταντίνο Σιάσιο που πολέμησε στο Μεσολόγγι.

———————ο——————–

Τα τελευταία 200 χρόνια η  πρώην Επαρχία Βάλτου και νυν Δήμος Αμφιλοχίας, δεν έχει δεχθεί σημαντικές πληθυσμιακές εισροές, αντιθέτως πολλοί Βαλτινοί έχουν μεταναστεύσει σε άλλες περιοχές της χώρας και του εξωτερικού.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των επωνύμων των κατοίκων του Βάλτου  παραμένουν τα ίδια, με εκείνα της εποχής της Εθνεγερσίας, συνεπώς το σύνολο των κατοίκων είναι κατά το πλείστο απόγονοι κάποιου Βαλτινού Αγωνιστή.

Ο Δήμος Αμφιλοχίας και όσοι εργάστηκαν για την διοργάνωση της εκδήλωσης της επετείου για τα 200 χρόνια από την Ιστορική μάχη του Καρβασαρά την 28^η Σεπτεμβρίου του 1825, κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες να συγκεντρώσουν όσο περισσότερα ονόματα γινόταν απογόνων των παλιών Αγωνιστών.

Απευθύνθηκαν κυρίως στους Προέδρους των Κοινοτήτων του Δήμου οι οποίοι προσπάθησαν όσο μπορούσαν και απέστειλαν στον Δήμο ορισμένα ονόματα απογόνων.

Στην λαϊκή μας παράδοση έχουν διατηρηθεί τα πιο γνωστά ονόματα αυτών που πολέμησαν με τα πενιχρά τους μέσα τον κατακτητή.

Κάποιοι Βαλτινοί τα τελευταία χρόνια «ανασκαλεύουν» παλιά «χαρτιά» των παππούδων ξεχασμένα σε όσα μπαούλα απόμειναν, και βρίσκουν κάποιες οικογενειακές συνδέσεις με τους μακρινούς προγόνους τους.

Κάποια από αυτά τα ονόματα είναι εύκολο να ανιχνευτούν κάποια όχι και τόσο.

Σε παλιά ληξιαρχεία που μπορούμε να ανατρέξουμε, είναι σχετικά εύκολο, καθώς στον Βάλτο κατά κανόνα, μέχρι τα τελευταία χρόνια που…θυμηθήκαμε τον Έκτορα της Τροίας και άλλα ξενόφερτα ονόματα, οι γονείς ονόμαζαν με το όνομα του πατέρα τους το πρώτο αρσενικό παιδί.

Έτσι μπορούμε να παρακολουθήσουμε το ιστορικό μιας οικογένειας από τα μικρά ονόματα που επαναλαμβάνονται, από γενιά σε γενιά.

Η επιτροπή καταγραφής των απογόνων ήταν μια εθελοντική προσφορά λίγων ανθρώπων, για να αποδοθούν στους απογόνους των Αγωνιστών αναμνηστικά διπλώματα σε συνδυασμό με το βιβλίο των πρακτικών που ρίχνει λίγο φως στην ιστορία της Επανάστασης στον Βάλτο.

Υπάρχουν πολλά ακόμα που θα πρέπει να γίνουν.

Ένα βασικό βήμα θα έλεγα ότι είναι η δημιουργία ενός συλλόγου «Βαλτινών Απογόνων των Αγωνιστών του 1821».

Εδώ και πολλά χρόνια-από το 2004-στο Μεσολόγγι δραστηριοποιείται η «Διεθνής Αδελφότητα Απογόνων των Ελεύθερων Πολιορκημένων». (Σημ. 5^η)

Στην Αμφιλοχία σε πρώτη συνάντηση μαζεύτηκαν 154 άνθρωποι αυτό δείχνει ότι πολλοί Βαλτινοί ενδιαφέρονται για την οικογενειακή του ιστορία και κατ’ επέκταση για την ιστορία του τόπου τους.

Και είναι σίγουρο ότι αν υπήρχαν χρονικά περιθώρια το νούμερο των ενδιαφερομένων απογόνων θα εκτινασσόταν σε εκατοντάδες και ίσως ακόμα πιο πάνω!

——————-ο——————-

Σημ. 1^η Ο Ανδρέας (Σωτηράκη) Λόντος (1786-1845) Γεννήθηκε στο Αίγιο και ανέπτυξε σημαντική στρατιωτική και πολιτική δράση στην Επανάσταση του 1821, καθώς και έπειτα από αυτή.

Ύψωσε σημαία Επανάστασης στο Αίγιο στις 23 Μαρτίου 1821 και μαζί με τον  Ανδρέα Ζαΐμη και τον  Οδυσσέα Ανδρούτσο το κατάλαβαν.

Ο Ανδρέας Λόντος σε συνεννόηση με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό εκφώνησε την 25 Μαρτίου του 1821 προς τους  συμπατριώτες του στο Αίγιο τον ίδιο λόγο που εκφώνησε και ο Γερμανός στην Αγία Λαύρα Καλαβρύτων. Μετά από αυτό επικεφαλής ενόπλων συμμετείχε στην πολιορκία της Πάτρας και του Ρίου.

Το 1835 ο Όθωνας τον διορίσε συνταγματάρχη και στη συνέχεια στρατιωτικό επιθεωρητή. Μετά την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου (1843) διορίστηκε αντιπρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, ενώ στη συνέχεια χρημάτισε Υπουργός Στρατιωτικών & Εσωτερικών στην επαναστατική κυβέρνηση. Με την άνοδο όμως του Ιωάννη Κωλέττη, ο Λόντος εκδιώχθηκε και έχασε όλα του τα αξιώματα.

Τα οικονομικά του προβλήματα αλλά και η μεγάλη πίκρα του για την πολιτική του αποτυχία τον οδήγησαν στην αυτοκτονία. Έθεσε τέλος στη ζωή του στις 24 Σεπτεμβρίου 1845 στο σπίτι του στην Αθήνα. Η σορός του μεταφέρθηκε στο Αίγιο και συγκεκριμένα στο σπίτι του αδερφού του Λουκά στις 15 Οκτωβρίου, αλλά δεν τάφηκε με εκκλησιαστικό τελετουργικό εξαιτίας της απαγόρευσης που είχε επιβληθεί από την Κυβέρνηση Κωλέττη. Τελικά η κηδεία του πραγματοποιήθηκε το Σεπτέμβριο του 1847, αμέσως μετά το θάνατο του Κωλέττη.

——————-ο——————-

Σημ. 2^η Ο γιός του Κώστα Γεωργούση[1]  κατέθεσε την παρακάτω αίτηση στην Εξεταστική Επιτροπή για τους θυσιασθέντες αγωνιστές.

(Φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος)

24-27 Μαΐου 1865 – Καρβασαράς

Α/Α – 20593

Αίτησις

Γεωργίου Γεωργούση

Κατοίκου Ρήγανης, του Δήμου Ιδομένης.

Καρβασαρά τη 24 Μαΐου 1865

Προς

Την Σεβαστήν Εξεταστικήν Επιτροπή του Αγώνος.

Σύμφωνα με τας διαφόρους διαταγάς της Κυβερνήσεως, ίνα οι δικαιούμενοι δικαιωμάτων αναφερθώσι προς την Σεβαστήν Επιτροπήν του Αγώνος εκπληρούντες το τοιούτον αναφέρω ευσεβάστως προς την Επιτροπήν, εσωκλείων και αρχαίον έγγραφον, ου την ανάγνωσιν ουδείς ενταύθα ηδυνήθη, [2] ότι ο μακαρίτης πατήρ μου από αρχής της Επαναστάσεως, δηλαδή από το 1821 μέχρι του φόνου αυτού, παρευρέθη εις τας εξής μάχας:

α.  εις την μάχην του Καρπενησίου

β.  εις την μάχην της Ντουμνίστας

γ.  εις την μάχην Καγκέλια

δ.  εις την μάχην Μακρυνόρους

ε.  εις την μάχην Σταυρού και Αλωνίων.

Μάρτυρες δε προτείνω τον Ιωάννην Ράγκον και Γεώργιον Κώνστα Δούρκη, ων παρακαλώ να ζητηθεί η ένορκος κατάθεσις. Και των ανωτέρω αποδειχθησομένων παρακαλώ την Σεβαστήν Επιτροπήν όπως ευαρεστούμενη αποδώση το δίκαιον εις τα τέκνα των αληθώς υπέρ της Πατρίδος αγωνισαμένων και να μην ανεχθή όπως τα τέκνα Αγωνιστών λιμώττουσιν της πείνης.

Πέποιθα ότι προορισμός της Σεβαστής Επιτροπής είναι ίνα το δίκαιον αποδίδη.

Υποσημειούμαι

——————-ο——————-

Σημ. 3^η Ο επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ (1776-1826) υπήρξε μάρτυρας της Επανάστασης του 1821. Είχε σημαντικό ρόλο στη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου, όταν η πόλη ήταν περικυκλωμένη από τις τουρκοαιγυπτιακές δυνάμεις του Κιουταχή και του Ιμπραήμ. Ορίστηκε πρόεδρος του συμβουλίου της 6η Απριλίου 1826 κατά το οποίο αποφασίστηκε η Έξοδος των πολιορκημένων. Κατά την Έξοδο αντιστάθηκε επί τρεις ημέρες στο νησάκι του Ανεμόμυλου. Στο τέλος ανατινάχθηκε μαζί με άλλους κατοίκους της πόλης. Λέγεται ότι οι Τούρκοι τον βρήκαν ημιθανή και τον θανάτωσαν δια απαγχονισμού. Απεβίωσε στις 13 Απριλίου 1826. (από την Wikipedia).

O ανδριάντας του Ιωσήφ των Ρωγών δεσπόζει στην παραλία της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, εκεί που ήταν η νησίδα του ανεμόμυλου. (η νησίδα ενώθηκε σε κατοπινές προσχώσεις με την στεριά).

——————-ο——————-

Σημ. 4^η  Την Παρασκευή 26^η Σεπτεμβρίου στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Αμφιλοχίας «Π. Κόκκαλης» έγινε παρουσίαση του ιστορικού γεγονότος της μάχης της Αμφιλοχίας, σε μαθητές Δημοτικού-Γυμνασίου και λυκείου, με ξενάγηση σε έκθεση των αρμάτων της περιόδου 1821 και τεκμηρίων για τον ήρωα της Επανάστασης, Γεώργιο Καραϊσκάκη. Ακολούθησε ενημέρωση από τον γλύπτη Ευάγγελο Τύμπα για τη διαδικασία της δημιουργίας του ανδριάντα του Γεωργίου Καραϊσκάκη  και τον βαθύ συμβολισμό του, ως ζωντανό μνημείο τιμής και μνήμης.

Σε όλους τους μαθητές και συνοδούς τους δόθηκε δώρο από τον Δήμο Αμφιλοχίας από ένας τόμος των Πρακτικών του Ιστορικού Συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στην Αμφιλοχία κατά τον εορτασμό των 200 ετών από την Επανάσταση του γένους το 1821.

Μαζί με το βιβλίο δόθηκε και 15σέλιδο κείμενο, που εξιστορεί τα προηγούμενα της μάχης του Καρβασαρά και τα μετέπειτα γεγονότα, όπως διαμορφώθηκαν, μετά την νικηφόρα υπέρ των Ελλήνων έκβαση της νυχτερινής μάχης της 28^ης προς 29^η Σεπτεμβρίου του 1825.

——————-ο——————-

Σημ. 5^η  Η Αδελφότητα ιδρύθηκε το 2004 και σκοποί της είναι:

1. Σύνθεση του Καταλόγου των Αγωνιστών των Πολιορκιών και της Εξόδου σύμφωνα με την Απόφαση του πρώτου Κυβερνήτη της χώρας Ιωάννη Καποδίστρια του 1829, που δημοσιεύτηκε στην Γενική Εφημερίδα με αριθμό 40.
2. Διατήρηση και προβολή από γενιά σε γενιά της Μνήμης των Αγωνιστών των Πολιορκιών και της Εξόδου του Μεσολογγίου.
3. Έρευνα αυτών των ιστορικών γεγονότων και της συμμετοχής σ’ αυτά του πολιορκημένου λαού και προσώπων με διακριτό ρόλο.
4. Σύνδεση με δήμους και περιοχές από τους οποίους κατάγονταν πολλοί αγωνιστές και στις οποίες ζουν ίσως απόγονοί τους (από τις Σέρρες έως την Κρήτη και από τη Σαμαρίνα ως τα Δωδεκάνησα και την Κύπρο).
5. Ενέργειες για την ανάδειξη του σημερινού Οθωνικού τείχους και προσδιορισμός του ίχνους του Τείχους των Πολιορκιών. Ιδιαίτερα προσδιορισμός των θέσεων των κανονοστασίων και μελέτη της δυνατότητας τοποθετήσεως σε αυτά τα σημεία στηλών ή πινακίδων ή και μικρών μνημείων.
6. Διατήρηση και ιστορική αποκατάσταση ιστορικών χώρων που είναι της εποχής της Εξόδου. Τοποθέτηση αναμνηστικών καταλλήλων πλακών σε κτίρια, της ίδιας χρονικής περιόδου ή σε κτίρια στην Θέση των οποίων υπήρχαν σημαντικά προεπαναστατικά κτίρια.
7. Προτάσεις για αλλαγές ονομασιών οδών ή πλατειών για να μνημονευθούν ονόματα επιφανών αγωνιστών.
8. Συγκέντρωση κειμηλίων, ενθυμημάτων ή και ιστορικών αναφορών που μεταδόθηκαν προφορικά από την Έξοδο του Μεσολογγίου.
9. Συμβολή στην έρευνα της πνευματικής ζωής στο Μεσολόγγι καθώς και του έργου Μεσολογγιτών οι οποίοι διακρίθηκαν στα γράμματα, στις επιστήμες, στους απελευθερωτικούς πολέμους και στην πολιτική.
10. Συνδρομή στις συλλογικές και Δημοτικές προσπάθειες για πολιτιστική, οικονομική, κοινωνική ανάπτυξη του Μεσολογγίου καθώς και φροντίδα για την περιβαλλοντική προστασία και ισορροπία του.
11. Ένταξη στην Αδελφότητα των Απογόνων των Φιλελλήνων που αγωνίστηκαν κατά τις Πολιορκίες και την Έξοδο του Μεσολογγίου.
12. Υποστήριξη εκδόσεων και άλλων ενεργειών σχετικών με τα ανωτέρω.

Μέλη: Τα μέλη της είναι είτε τακτικά είτε αρωγά:

1. Τακτικά μέλη είναι, κατ’ ευθείαν ή εκ πλαγίου, απόγονοι προσώπων (Ελλήνων και Φιλελλήνων) τα οποία συμμετείχαν στον Αγώνα κατά τις Πολιορκίες και την Έξοδο του Μεσολογγίου.
2. Αρωγά μέλη είναι όσοι συμβάλλουν με τις ενέργειές τους στην υλοποίηση των σκοπών της Αδελφότητας

Α.Κ.Κ.

[1] Νικολάου Χαρ. Τέλωνα, «Οι Πρόμαχοι της Πατρίδος Βαλτινοί Αγωνιστές… Σελ. 60-62

[2] Πρόκειται ασφαλώς για το σωζόμενο ατο Α/Α της Ε.Β.Ε. αφιερωτικό του ως Φιλικού, συνταγμένο στο συνθηματικό αλφάβητο της Φιλικής Εταιρείας και γι’ αυτό «την ανάγνωσιν ουδείς ηδυνήθη».

agrinionews.gr